Δείτε την σελίδα του kithara.gr στο facebook, στο twitter, και στο youtube
0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Το νέο βιβλίο, παρά τις ρητές υποδείξεις του ΑΠΣ, δε γράφει τίποτα για το καθεστώς σκλαβιάς υπό το οποίο έζησαν οι υπόδουλοι Έλληνες την περίοδο της τουρκοκρατίας και δεν κάνει καμία αναφορά στους περιορισμούς, τις καταπιέσεις και τις ταπεινώσεις που υφίσταντο. Η έλλειψη αυτή έχει δυσμενέστατες συνέπειες, διότι τούτες οι έννοιες αφορούν την εξεταζόμενη ιστορική περίοδο σε όλες της τις εκφάνσεις και, συνεπώς. αλλοιώνεται σοβαρά ολόκληρο το ιστορικό της περιεχόμενο.
Οι συγγραφείς του βιβλίου ισχυρίζονται ότι το παιδομάζωμα δεν ήταν παρά απλή στρατολόγηση των παιδιών των χριστιανών. Αποκρύπτουν έτσι πως τα παιδιά τα έπαιρναν δια της βίας, συχνά από πολύ μικρή ηλικία, κι ότι τα εξισλάμιζαν και τα έκαναν γενίτσαρους κ.α. Διαστρέφεται, έτσι η έννοια του παιδομαζώματος, πλήττεται η στοχοθεσία του ΑΠΣ και οι μαθητές μας γίνονται θύματα παραπληροφόρησης.
Ø Στο μάθημα 4: «Πολεμικές επιχειρήσεις:1821-1824» (σελ. 44) το μόνο πολεμικό γεγονός που αναφέρεται – κι αυτό σε δύο σειρές - είναι η απόκρουση των στρατευμάτων του Δράμαλη από τον Κολοκοτρώνη. Η άλωση της Τρίπολης, οι μάχες στο Βαλτέτσι, στο Πέτα, στην Αλαμάνα, στο χάνι της Γραβιάς, στο Καρπενήσι, η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη, οι σφαγές στη Χίο, τα Ψαρά και την Κάσο παρασιωπούνται ολοσχερώς. Εξοβελίστηκαν απ’ το κείμενο. Έγιναν σημάδια επάνω σ’ ένα μικροσκοπικό χάρτη της Ελλάδας (που δεν περιλαμβάνει τη Μακεδονία) και δείκτες σε μια απλή ιστοριογραμμή. Κάποια από τα γεγονότα αυτά υποβιβάστηκαν σε σκηνές πινάκων ζωγραφικής στη σελίδα μαθητεία στην ιστορία.
Το βιβλίο αποσιωπά ότι η Έξοδος κατέληξε σε τραγωδία με χιλιάδες νεκρούς κι αιχμαλώτους. Συμβάντα, σαν αυτό με το Χρήστο Καψάλη, ρίχνονται οριστικά στη λήθη.
Διαπιστώνουμε ότι το βιβλίο δεν κάνει λόγο για απελευθέρωση - ή έστω ενσωμάτωση - των ελληνικών εδαφών που βρίσκονταν ακόμη υπό τουρκική κατοχή, αλλά για προσάρτηση εδαφών που απλώς οι Έλληνες τα θεωρούν ελληνικά. Με άλλα λόγια το βιβλίο τηρεί ουδέτερη ή και αρνητική στάση στο ζήτημα της ελληνικότητας της Μακεδονίας, στερώντας από το μακεδονικό αγώνα την εθνική και ηθική του διάσταση και δικαίωση!
Το νέο βιβλίο στο κεφάλαιο: «Μικρασία: εκστρατεία και καταστροφή» γράφει για τα δραματικά εκείνα γεγονότα τα εξής:«Το καλοκαίρι του 1921 ο ελληνικός στρατός επιτίθεται με στόχο την κατάληψη της Άγκυρας. Η πορεία του όμως ανακόπτεται στο Σαγγάριο ποταμό, χωρίς να πετύχει το στόχο του. Ένα χρόνο μετά, οι τουρκικές δυνάμεις,, με ηγέτη τον Κεμάλ, επιτίθενται και αναγκάζουν τα ελληνικά στρατεύματα να υποχωρήσουν προς τα παράλια. Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα.»
Οι συγγραφείς μιλούν για το συνωστισμό του πλήθους στο λιμάνι, για να αποσιωπήσουν προκλητικά τις σφαγές, τις δηώσεις και τον ξεριζωμό που υπέστησαν χιλιάδες άμαχοι Έλληνες της Μικράς Ασίας, μετά την ήττα του ελληνικού στρατού!
Η σημειολογία του είναι έντεχνα και κεκαλυμμένα προκλητική: * Το χρώμα της Οθωμανικής κατοχής στους χάρτες είναι ουδέτερο (σαν να μην πρόκειται για κατοχή) αντίθετα με το έντονο των Λατινοκρατουμένων περιοχών ( σελ. 16). * Μετά τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (σελ. 20) αναφέρεται ότι τα ελληνικά πλοία κινούνται «με περισσότερη άνεση» γενικώς και αορίστως ξεχνώντας ότι η «άνεση» οφείλεται στην ήττα της οθωμανικής αυτοκρατορίας. * Η δράση των κλεφτών «θεωρείται» και δεν «είναι» μορφή αντίστασης ( σελ. 32). * Οι Έλληνες «διεκδικούν» εδάφη της Οθ. Αυτοκρατορίας, και τελικά απλώς «καταλαμβάνουν εδάφη της Μακεδονίας και της Ηπείρου», και λίγο αργότερα επίσης «καταλαμβάνουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου» («κατάληψη» αντί «απελευθέρωση»). Οι «διεκδικήσεις» των Ελλήνων και Βουλγάρων έναντι της Μακεδονίας εμφανίζονται ως ισότιμες, απαλείφοντας την ελληνικότητα της περιοχής ( σελ. 94). * Η ιστορία του αυτοκινήτου, του ποδοσφαίρου, της τηλεόρασης, του θεάτρου και του ελληνικού κινηματογράφου κατά τον 20ο αι. κατέχουν έκταση διπλάσια από την περιγραφή των Βαλκανικών Πολέμων, του Έπους του 1940 και των Α΄ και Β΄ Παγκοσμίων Πολέμων μαζί! * Η αναφορά στο έπος του 1940 (σελ. 109) περιορίζεται στην εξής φράση: «Η Ελλάδα μπαίνει στον πόλεμο στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν απαντά αρνητικά στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι. Οι Έλληνες, το 1940-41, απομακρύνουν τα ιταλικά στρατεύματα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα σημειώνοντας σημαντικές νίκες». Με αυτόν τον τρόπο η συγγραφέας αναφέρεται στο "ΟΧΙ", που μετά το "Μολών λαβέ" του Λεωνίδα και το «το δε την Πόλιν σοι δούναι ούτ' εμόν εστίν ... και ου φεισόμεθα της ζωής ημών» του Παλαιολόγου, ήταν το ΟΧΙ που ανύψωσε τους Έλληνες στο πλάι των αρχαίων και βυζαντινών προγόνων. Τέλος, οι Έλληνες δεν "απομάκρυναν", απλώς, τους Ιταλούς από τα "ελληνοαλβανικά σύνορα", αλλά απελευθέρωσαν την Ελληνική Βόρειο Ήπειρο (για τρίτη φορά). Οι Ελληνικές σημαίες υποδέχονταν τον Στρατό μας, βγαλμένες από τα μπαούλα μετά από δεκαετίες
Δεν διαφωνω με την ουδετερη σταση, ομως οταν γινεται υποχωρητικη ειναι ανησυχητικη. Αμφισβητει κανεις πως στην Μικρα Ασια καναμε εναν πολεμο κατακτητικο? Οχι! Αμφισβητει ομως πως και οι Τουρκοι, εκαναν μια ολοκληρη γενοκτονια ενος λαου ( αρμενιοι ) ενω οι μεγαλες δυναμεις δεν βοηθησαν καθολου? Οχι επισης! Γιατι λοιπον στην ιστορια να αναφερεται το πρωτο ( κατακτητικος πολεμος των Ελληνων ), και οταν παμε στην σφαγη της Μικρασιας, να μιλαμε για "συνωστισμο των Ελληνων στα λιμανια"!!! Εσενα σου φαινεται ουδετερη σταση αυτη?
Αυτά τα παιδιά άμα μεγαλώσουν με τέτοια ιστορική συνείδηση, με τι πατριωτισμό θα πάνε να πολεμήσουν,χτύπα ξύλο, αν χρειαστεί αύριο-μεθαύριο για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους;;;
Κυρίως αναφέρομαι στο γεγονώς ότι τα προηγούμενα βιβλία σε αρκρετές περιπτώσεις παρουσίαζαν τα γεγονότα από μια πλευρά μόνο.
Και αντί να βγούμε να φωνάξουμε που η ιστορία που διδάσκεται πλέον στα σχολεία είναι παραποιημένη, μας ενοχλούν οι κάμερες!
Ξεκίνησε από Blacksheepιος « 1 2 » Άνθρωπος και ζωή
Ξεκίνησε από Γιώργος Βλάχος Δικοί μας στίχοι και ποιήματα
Ξεκίνησε από ivikos Δικοί μας στίχοι και ποιήματα