Autumn Shade - Ezra Moon

[schizm]

Σε πείσμα αρκετών που αδυνατούν να κατανοήσουν πως η καλή μουσική συνεχίζει να ανασαίνει κι όχι να ασθμαίνει κι εν έτει 2007, έρχεται να προστεθεί αυτό το ακατέργαστο μικρό διαμαντάκι. Οι Autumn Shade, το προσωπικό όχημα της δεσποινίδος Jes Lenee', δεν επέλεξαν διόλου τυχαία το όνομά τους, αν κρίνω από την παρθενική μουσική τους κατάθεση. Μια φθινοπωρινή σκιά, σα νεφέλη μελαγχολίας, απώλειας και δραματικής πεμπτουσίας, διατρέχει το σύνολο του έργου, με κυρίαρχη ηχητική έκφραση ένα υγρό, σκονισμένο πιάνο και μια φωνή αναδυόμενη λες από τα μύχια μιας στοιχειωμένης εσωτερικής διαστροφής. Τα υπόλοιπα όργανα (violin, hammer dulcimer, clarinet, drums) απλώς συμπληρώνουν τις προσωπικές μουσικές εξομολογήσεις-καθαρτήρια της Jes, που και στις πλέον φιλόξενες στις ματζόρε ηλιαχτίδες στιγμές τους, δεν ξεφεύγουν από μια γλυκόπικρη και δύσθυμη αισθητική που παρασύρει ολότελα στον κόσμο της.

Όταν επιδίδεται σε folk περιηγήσεις, υφαίνει τους ιστούς της συγγένειας μέχρι ώσπου ν' αγγίξει την Paula Frazer (Tarnation) και τις σκοτεινές ελεγείες της Chan Marshall (Cat Power), ενώ θα μπορούσε να συνυπάρξει άνετα στην ίδια σκηνή με τη Marissa Nadler.

Ο δίσκος αναμένεται επίσημα στις 13 Μαρτίου...για τα ανεπίσημα, έχουμε πάντα το pm!

Tracklist:

01. Sparrow
02. Home
03. Lilaiglass
04. Violet
05. River
06. Seagarden
07. Spanish Willow
08. Fly Away
09. Red
10. Evelyn Star
11. Ezra Moon
12. The Oak Tree

Links:

Myspace Site

[kain]

Εξαιρετική δουλειά, που "σπάει το ρόδι" του δικού μου (μουσικού) 2007.
Δίσκος που ακούγεται με το ίδιο ενδιαφέρον από το πρώτο ως το τεσσαρακοστό λεπτό του, με τις ελάσσονες και τις μείζονες λυρικές του ταλαντώσεις.

Κυριαρχεί μεν το φθινόπωρο, περισσότερο όμως σαν υπενθύμιση μιας εποχής και μιας ατμόσφαιρας (οι οποίες στα δικά μας μέρη τείνουν να ξεχάσουν τη ...μετερωολογική διαδοχή) όπου η πρωτοεμφανιζόμενη τραγουδοποιός βγάζει βόλτα το πιάνο και τις λέξεις της να ξεχειμωνιάσουν. Στο ίδιο περιβάλλον, η ώρα των τραγουδιών σημαίνει αποσήμερα κι απογεύματα - και αν καμιά φορά νυχτώσει για τα καλά, γεννιούνται τραγούδια σαν το Violet που φέρνουν τη δημιουργό στο (αναπόφευκτο) ξημέρωμα με την αποδημητική ομολογία (I will) Fly Away (ενώ 6 τραγούδια πίσω έχει ορκιστεί but I'm not going back, even if it kills me).

Παντού η φωνή της, άλλοτε σπαραχτική και κάποτε συνομωτική, μα με μια ανεπιτήδευτη ευγένεια, που δεν σε εξαναγκάζει να την προσέξεις για τις επιδόσεις της, αλλά για τα όσα διηγείται - σαν τρανζιστοράκι του διπλανού σπιτιού, μόνο που εδώ έρχεται από τη διπλανή ...ήπειρο.

Η Jes Lenee' είναι 22 ετών, ήτοι νέα - και όχι νεαρή.

[Symeon]

Το δισκακι ειναι πολύ καλο. Αυτο που συγκρατει κανεις απο το πρωτο ακουσμα κιολας ειναι η πολυπλοκοτητα των αισθηματων που του δημιουργει η φωνη. Πολυ ομορφη και λιγακι ιδιαιτερη φωνη. Η ατμοσφαιρα του δισκου εινια για μενα το μεγαλο ατου και αξιζει ακροασεων....

[mymood]

Ιδιαιτερη φωνή που σε ταξιδεύει. Ομορφη μουσική ντύνει την ποιήση  που σχινοβατει αναμεσα στα μαυρα χρώματα και στο λευκό της ομίχλης. Η φωνή της Jes Lenee' άλλοτε σε σφαζει κι αλλοτε σε χαιδεύει κι ολα αυτα θυμιζοντας σε πως τα δωρα του Θεού ειναι για να μοιραζονται απλόχερα κι οχι απλα να επιδεικνύονται........