Εκ του ανασφαλούς

[pinelopi]

Χείλια και νύχια κόκκινα βαμμένα
η μουσική να σπαρταράει στα ηχεία
γεμάτο το ποτήρι κι εγώ μεθώ μ' απωθημένα
οι φωτεινές ρεκλάμες γύρω να μου τάζουν ευτυχία

Χωρίς ανάγκη από προφάσεις να με σώσουν
έγινε η αγκαλιά σου μία ξέχειλη αφορμή
δεν παζαρεύω με το χρόνο τη ζωή μου
κι ας ματώσουν
τα ουράνια μπάρκα που σκαρώνω από παιδί

Μια απορία, αθώα με βαφτίζει
ο έρωτας γυμνός το φόβο εμψυχώνει
μα τι τα θες, σα γέλιο παιδικό με αφοπλίζει
στο βλέμμα σου το άγνωστο που με καρφώνει

Δεν έγινα να ζω με περιφράξεις
μ' αναίδεια στο ηλεκτροφόρο σου σχοινί ακροβατώ
τροπαιοφόρος στου γκρεμού μου τις επάλξεις
μ' ένα χαμόγελο τον κίνδυνό σου ορθογραφώ

Εφτά φορές θα σου το γράψω, θα στο πω
την ώρα που κουρσεύεις τα λιμάνια της ψυχής,
όταν στα μάτια σου αναζητάω το θεό,
δεν είναι η αγάπη, μάτια μου, φωτογραφία της στιγμής

[kuiper]

Θα ήθελα να γράψω πολλά γι’ αυτό το υπέροχο ποίημα μα πρέπει να κλείσω την πόρτα, το υποσχέθηκα στον εαυτό μου.
Μου επιτρέπεις όμως να το κρατήσω στ’ αγαπημένα μου.

[pinelopi]

Ακόμα κι όταν χρειάζεται να κλείνεις πόρτες άνοιξε παράθυρα.
Μη σαπίσει ο αέρας μη βαρύνει ο καιρός.

Ευχαριστώ δυο φορές που συγκαταλέγεις τα στιχάκια αυτά στα αγαπημένα σου.
Ίσως γιατί είναι για μένα πολύ πολύ πολύ ιδιαίτερα 

[trivial]

Δεν έγινα να ζω με περιφράξεις
μ' αναίδεια στο ηλεκτροφόρο σου σχοινί ακροβατώ
τροπαιοφόρος στου γκρεμού μου τις επάλξεις
μ' ένα χαμόγελο τον κίνδυνό σου ορθογραφώ

ελεύθερα, ριψοκίνδυνα κι ασυμβίβαστα λόγια... γι' αυτό και τόσο αληθινά και όμορφα...
να σαι καλά pinelopi, πολύ δυνατό!

 

[Fusalida]

Tελευταία έχω πεινάσει πολύ από λόγια...τίποτα πρωτότυπο, τίποτα που να μην είναι μια μονότονη επανάληψη στα χείλη μου δε βρίσκω...
Οπότε δε θα πω τίποτα. Τα είπες εσύ. Σαν αλαλαγμός μέσα μου οι στίχοι αυτοί. Ακροβατώ στο λεπτό κι ολόγυμνό σου στίχο...Μα ξέρω δε θα πέσω!

Να'σαι καλα Κατερίνα μου.

[Αλκιβιάδης]

Χείλια και νύχια κόκκινα βαμμένα
η μουσική να σπαρταράει στα ηχεία
γεμάτο το ποτήρι κι εγώ μεθώ μ' απωθημένα
οι φωτεινές ρεκλάμες γύρω να μου τάζουν ευτυχία

Χωρίς ανάγκη από προφάσεις να με σώσουν


Δεν έγινα να ζω με περιφράξεις



δεν είναι η αγάπη, μάτια μου, φωτογραφία της στιγμής

Πολύ καλό! Συγχαρητήρια!

[pinelopi]

Trivial, Γιώτα, Αλκιβιάδη σας ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση και τα σχόλια