Δείτε την σελίδα του kithara.gr στο facebook, στο twitter, και στο youtube
0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
οταν ακολουθει καποιος αυτη τη δομη στο εργο του, η οποια μου αρεσει ειδιαιτερα,συνηθως παραπεμπει σε κατι ....το μονο που μπορω να υποθεσω για τον δικο σουεργο ειναι οτι με τα συνεχομενα ρημματα παρουσιαζεις την δυνατη σου αναγκη για να φυγεις για να μεινεις,πεφτω αραγε καθολου μεσα ή τοση ωρα παραμιλω?
Αλεξάνδρα μου άρεσαν οι σκέψεις σου η αλήθεια πονάει τις περισσότερες φορέςγιαυτό και οι περισσότεροι βρίσκουν ευκολότερο να ζούν στο ψέμαοταν γραφεις τις σκεψεις σου τουλαχιστον συνειδητοποιειςποια ειναι η αληθεια και ποιο το ψεμα
εγω εχω να πω πως ειμαι σε μια κατασταση που θελω και δεν θελω να πω ενα αντιο και πρεπει να ομολογησω οτι οχι μονο βρηκα αυτο που ενιωθα αλλα δακρυσα....συγχαρητηρια
Παράθεση από: alexandra* στις 04/12/07, 01:31Υπαρχει παντα ενα αυριοετσι σκεφτοντ' οι ανθρωποιΣου λεω μας μενει μονο σημερα να πω πως αγαπω να αγκαλιασω να φιλησω να νοιαστωνα παρακαλέσω τον Θεο να προσευχηθωνα μπορεσω να γινω φυλακας της ψυχης σουκαι τιποτε αλλο να μην σκεφτω πριν φυγω πριν χαθωΑντιο, λοιπον, και σ'ευχαριστω που μ'αγαπας που με πονας που μ'εμαθες να ζωκαι με την σειρα μου να πονω να χαρισω ενα χαμογελο ενα συγνωμη ενα παρακαλωΛεξεις αγαπης, τοσο απλο για σενα για μεναΤο αυριο δεν θα ερθει ποτε το ηξερες αυτο? Να,τώρα στο λεω εγωΑντιο φιλε μου, να εισαι καλα σ' ευχαριστω...Κάτι σαν αποχαιρετισμό στα (όποια) όπλα, μου κάνει αυτό.Πικρό, το εξέλαβα.Ένας να παίρνει την απόφαση, για το αν υπάρχει ή όχι αύριο.Ένας να αποφασίζει και την φυγή ή μετατροπή μιας κατάστασης σε κάτι άλλο.Πίκρα, αποφασιστικότητα, εγωϊσμός.Ότι έχει λάβει ο ένας απ΄ τον άλλο, σχετικά ανέπαφο στα όρια του.Το έχει το μυστήριό του.Και την δύναμή του..
Υπαρχει παντα ενα αυριοετσι σκεφτοντ' οι ανθρωποιΣου λεω μας μενει μονο σημερα να πω πως αγαπω να αγκαλιασω να φιλησω να νοιαστωνα παρακαλέσω τον Θεο να προσευχηθωνα μπορεσω να γινω φυλακας της ψυχης σουκαι τιποτε αλλο να μην σκεφτω πριν φυγω πριν χαθωΑντιο, λοιπον, και σ'ευχαριστω που μ'αγαπας που με πονας που μ'εμαθες να ζωκαι με την σειρα μου να πονω να χαρισω ενα χαμογελο ενα συγνωμη ενα παρακαλωΛεξεις αγαπης, τοσο απλο για σενα για μεναΤο αυριο δεν θα ερθει ποτε το ηξερες αυτο? Να,τώρα στο λεω εγωΑντιο φιλε μου, να εισαι καλα σ' ευχαριστω...
"μ αυτο το αχ και το γιατι, σε θέλω δίπλα μου... " αυτός ο κόμπος είναι η αγάπη?? Η αγάπη πρέπει να απελευθερώνει και να σε κάνει να ανασαίνεις, όχι να σε γεμίζει κόμπους... και τελικά οι κόμποι είναι οι ίδιες μας οι ενοχές και τα λάθη που αμαυρώνουν την αλήθεια της, γιατί νιώθουμε τόσο μικροί... (λες και γεννήθηκε ποτέ κανείς τέλειος για αυτή...πάμε κι εμείς με τσαμπουκά...)Κρίμα να μην έρθει το αύριο ποτέ... το αυριο το φέρνουμε, γι αυτο δεν "ερχεται" να μας χτυπήσει την πόρτα... εμείς τραβάμε το σήμερα απ τα μαλλια και αυριο πάλι τα ίδια... θυμάσαι ίσως μια παράσταση που έλεγε οτι το μέλλον του ανθρώπου ειναι γνωστό.., "θάνατος από νοσταλγία" ενω το παρελθόν , το μόνο άγνωστο...?δεν ξέρω πια τι να πω και τι ν΄αφήσω...κι ούτε ξέρω γιατί γεννήθηκαν αυτές οι σειρές έτσι αυθόρμητα μόλις σε διάβασα...μ΄αρεσε πάντως ο ρυθμός του και η ειλικρίνεια του.... "κι αν είναι λόγια δύσκολα, είναι τ΄αγαπημένα..."
Ξεκίνησε από raspid Δικοί μας στίχοι και ποιήματα