-

[giorgos_z]

Είναι κατι φορές που τα 'χεις λήξει με τον εαυτό σου.
Όλες τις υπόλοιπες αισθάνεσαι άνθρωπος όμως.
Μέσα απο τις αντιφάσεις σου.
Έτσι ξαναγεννιέσαι.
Έτσι εξανθρωπίζεσαι.
Μόνο έτσι νοιώθεις υπαρκτος.

Φαντάζομαι θα το'χεις καταλάβει,αλλά στα οδοφράγματα έιμαστε όλοι ίσοι.
Εκεί είναι πιο απλά τα πράγματα.

Στα οδοφράγματα του μυαλού σου ειναι αλλιώς.
Εκεί πέρα στέκεσαι μόνος σου,
δεν υπάρχει κάποιος να σε σώσει απ τους φόβους σου.
Τις φάσεις και τις αντιφάσεις σου.
Καλύτερα σου λέω γω.
Έτσι, για να μένεις σε εγρήγορση.
Γιατί ,δεν ξέρω αν το χεις καταλάβει τούτο,
εκεί είναι οι δύσκολες συγκρούσεις...

Βαθιά μέσα σου.

Όταν τις λύσεις-όχι να τις παραμερίσεις έτσι?-
Τότε στάχτη θα ναι στο περασμά σου,
θάνατος και ζωή στα χέρια σου.
Τότε απόλαυσε στιγμές υπεροχής,
στα πιο φλογερά οδοφράγματα της ζωής σου.
Εκεί,απέναντι σε όλα τα σκουλίκια
που χουν για σένα χαράξει,ευθεία γραμμή

[MACMISIAS]

Στα οδοφράγματα του μυαλού...Αυτό τον τίτλο θα έδινα εγώ...Εκεί που όντως είναι τα ζόρια,εκεί που αν νικηθείς μπορεί να χάσεις τα πάντα,την ίδια σου τη ζωή...Μόνο που για μένα ακριβώς αυτή είναι η μεγάλη νίκη...Απλά να ζεις ,με αξιοπρέπεια και καθαρή συνείδηση. Η υπεροχή είναι μια αίσθηση που μπορεί και να μας καταστρέψει...ή απλά να μας απομονώσει ,που για τον άνθρωπο ,το "κοινωνικό" αυτό ον,μπορεί να είναι και συνώνυμο. Γιώργο επιμένω γράφεις εξαιρετικά...

[giorgos_z]

προτιμησα το πμ...