ΠΑΡΗΓΟΡΟ

[(Κωνσταντίνος. Γ)]

Μια γραμμή το τέλος του κόσμου κι ακολουθώ... 
Εκείνο το νόημα πέρα απ’ τις θάλασσες,
την αλήθεια που κανείς δεν τόλμησε ν' αγγίξει...
Κι εσύ πάντα εκει...
πίσω απ’ τους αρχαίους αστερισμούς
να κρατάς κάτι απ' τη νύχτα...

...Στέγνωσε το δειλινό έξω απ’ το μικρό παράθυρο
   ...Δείλιασε το φως να πλησιάσει την ψυχή μου
      ...κι έτσι έμεινα νησί αχαρτογράφητο...!
παρήγορο βέβαια να στέκεις απέναντι στην ύπαρξη
σαν κάτι το άλυτο σε έναν κόσμο διαλυμένο......!

[ilianthos-Kanlis]

Μου άρεσε πάρα πολύ !