Της Σελήνης Τα Νεφελώματα!

[Aganippi]

Φιγούρα αρχαία λυγιέσαι, μονοσάνδαλη απά στα σεντόνια
Την άρμη σου δεν πρόφτασα, την γεύτηκαν τ’ αηδόνια.
Μόνο αεράκι της αυγής έμεινε , μόνο νερό στους βράχους
Κάτι γλυκά προσκυνητάρια σε ξεχασμένους σάκους.

Μες τα σπήλαια της Κύθνου σαν την Αφροδίτη
Με κύκνους, μαργαριτάρια κι έναν αποσπερίτη,
Συντάσσεις την ζωή σου με τόνο διαμαρτυρίας
Και στην αγάπη αποσιωπητικά αδιαφορίας.

Στις ρούγες της νήσου φυτρώνουν ροσμαρί
Και στα ξέμπλεκα μαλλιά σου φιόγκοι πορφυροί.
Αν είν’ η άνοιξη στο τέρμα, θα χαθεί η εικόνα
Κι αν ο έρωτας είν’ αέρι να του κάμω μια κρυψώνα.

Για τελευταία φορά, λικνίσου απά στα νεφελώματα
Ενθάδε κείται η νυχτιά στης μοναξιάς τα πατώματα.
Κι αν είν’ χίμαιρα το κολύμπι σου, νυμφαία
Στα δάκρυα μου συ  βυθός και στην καρδιά ρομφαία.

Διαβατάρικα ονειρέματα της τρίτης εφηβείας
Των ερώτων μου μπάρκα, του «εγώ» απορίες.
Με ταξιδέψατε στης λησμονιάς τον πηγεμό
Με οδηγό της ανασφάλειας τον μάταιο ξοδεμό.

Σ’ έναν επίλογο, ο Νοβάλις, στέρησε απ’ το τέλος
Ένα φιλί που φύλαγα σε κούνια σα να ‘ναι βρέφος.
Κι οτι μου τάζανε γίνανε θάλασσα να πνιγώ
Σε νηνεμία και στο λιόφωτο να εκραγώ.

[Θοδωρής]

Διαβάζοντάς το ,ένοιωσα να ταξιδεύω σε ταξίδια αιώνια μέσα στο χρόνο ..........

[kuiper]

Υποκλίνομαι στην γραφή σας μου είχες πει.

Και τώρα εγώ τι πρέπει να πω για σένα, έτσι για να εκφράσω τον θαυμασμό μου για το υπέροχο ποίημα σου.
Νιώθω διαβάζοντας το, πως η ποιητική σου πένα διέσχισε πρώτα τα νεφελώματα του δικού μου ``Νεφελώματα (7/4/09).
Όπως και νά’ χει μπορώ να πω, πως μου είναι γνωστά τα κατατόπια του και μου αρέσουν τα ταξίδια στα νεφελώματα.
Φωτεινή, μπράβο κι’ ας είναι λίγο.

Κατά τον Νοβάλις μιας και τον αναφέρεις, ποίηση και πραγματικότητα δεν διαφέρουν, δεν είναι δυο διαφορετικά πράγματα, αλλά αντιθέτως  ``Ποίηση είναι η αληθινή απόλυτη πραγματικότητα`` για να απαντήσω και στο τότε δικό σου σχόλιο. 

[gkou]

Φωτεινή.... χίλια μπράβο !κι εγώ υποκλίνομαι...

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Πολύ όμορφο ποίημα
από τα καλύτερά σου Φωτεινή
Ευχαριστώ για το ταξίδι
να 'σαι καλά

[ilianthos-Kanlis]

Ένα πήγαινε-έλα ομορφιάς και κάλλους,με ένα πανέμορφο και ρομαντικό τίτλο μπροστάρη !
Μπράβο σου Φωτεινή !

[Aganippi]

Καλησπέρα φίλοι μου! Χρόνια Πολλά Χριστός Ανέστη σε όλο το forum.

Θοδωρή, Γεωργία, Παναγιώτη ευχαριστώ πάρα πολύ!
Γιώργο μου κι εσένα σε ευχαριστώ πολύ, είδα καθυστερημένα το μήνυμα ενώ είχα γράψει τα προηγούμενα!

Κύριε Γιάννη, εσείς είστε άπιαστος και πάντα με εμπνέεται σε μακρύτερα ταξίδια με την ποίηση σας. Όπως το είπατε "Ποίηση είναι η αληθινή απόλυτη πραγματικότητα" κι ας ακόμη χρειαστεί να κοιτάξεις πέρα απ' τους ορίζοντες που σου δείξανε να κοιτάς. Και να φτιάξεις τους δικούς σου. Έναν ορίζοντα μου έδειξε κι ο ΝΟΒΑΛΙΣ διαβάζοντας τον, έναν εσείς με τα Νεφελώματα και άλλους που τους βρήκα μόνη μου.........

Καλό απόγευμα σε όλους!
Φιλιά να είστε όλοι καλά!!!!

[Aganippi]

Μιας και αναφέρθηκε και πέρα απ'το ποίημα "αυτό" το είδωλο του ρομαντισμού, θα ήθελα να αναφέρω κάτι δικό του.

                  Στα ύψη αναδεύομαι,
       Και κάθε οδύνη
       Των νέων ηδονών
       Τ' αγκάθι θα γίνει.
       Θά 'ρθει ο καιρός,
       Κι εγώ να χαθώ,
       Στα γόνατα του έρωτα
       Σε μέθη γλυκιά θ' αφεθώ.
       Θροΐζει η ζωή
       Απέραντη μέσα σε μένα,
       Απ' τα ύψη κοιτώ
       Προς τα κάτω για σένα.
       Σε κάθε μνήμα
       Η λάμψη σου σβήνει,
       Στεφάνι δροσιάς
       Ένας ίσκιος αφήνει.
       Πιες της ζωής μου,
       Ακριβέ, τον χυμό,
       Ξύπνησέ με και στέρξε
       Να μπορώ ν' αγαπώ.
       Του θάνατου νοιώθω
       Πάλι νέο το ρέμα,
       Σ' αιθέρα και βάλσαμο
       Γυρνά το δικό μου το αίμα.
       Με σθένος και πίστη
       Τις μέρες μου ζω
       Και τις νύχτες πεθαίνω
       Στο πυρ το ιερό.