Οι μάσκες

[JGK]

Τα φώτα της πόλης απέναντι λάμπουν
και η λάμψη τους προδίδει σημεία ζωής
η παραλία-με ανθρώπους γεμίζει
που την βόλτα τους κάνουν
σκηνή σε φιλμάκι της μίας στιγμής.
Στα μπαράκια, το ποτό τους χαρούμενοι πίνουν
τα κορμιά τους λικνίζουν στης μουσικής τους ρυθμούς
έρωτα κάνουν και μετά το ξεχνάνε
το σκοτάδι κι η νύχτα δεν έχουν φραγμούς!
Οι "ανθρώπινες σχέσεις" μοιάζουν να είναι
μια βόλτα στο προαύλιο της φυλακής
καθώς οι πόρτες πίσω τους, ερμητικά θα κλείσουν
θα έχει περάσει η στιγμή της γιορτής.
Οι ίδιοι σε λίγο στα σπίτια τους μέσα
θα βρουν καταφύγιο τρομαγμένα θεριά
τη νύχτα που φεύγει θα βλαστημήσουν
μα τα ίδια θα κάνουν και την άλλη βραδιά.
Τα φώτα της πόλης σε λίγο θα σβήσουν
ο ήλιος θα φέρει της ημέρας το φως
τίποτα απ' αυτόν δεν θα μπορούν να κρύψουν
θα τους προδίδει το άπλετο φως.
Μέχρι να πέσει βαθύ το σκοτάδι
τα φώτα ν' ανάψουν να αρχίσει η γιορτή
τις μάσκες να βάλουν κι αυτό το βράδυ
και πάλι αυτές να πέσουν το άλλο πρωί.

[ε?]

πολυ ωραιο...μπραβο...