Αποστολέας Θέμα: Το τσεκούρι  (Αναγνώστηκε 1332 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος augo

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 84
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Το τσεκούρι
« στις: 23/01/10, 19:09 »
Αδιαφορώντας για τα λιγοστά κλαδιά
στα φύλλα ζούμε
άλλοτε σαν παράσιτα
κι άλλοτε σα μεταξοσκώληκες
με την ίδια πελιδνή λαιμαργία
να καλύπτει ανυπόφορα τη ζωή μας.
Ως το χειμώνα θα έχουμε γίνει κι εμείς
ένα κίτρινο χαλάκι
που θα τρίζει κάτω απ΄ τις βαρειές πατημασιές
άλλου ενός Αγιοβασίλη,
πιο χοντρού και πιο γέρου από πέρυσι.
Δε βλέπουμε ότι κι αυτό το δέντρο πεθαίνει
απ΄ το ίδιο αδυσώπητο τσεκούρι
που όλα τα πετσοκόβει νύχτα-μέρα;
Σκατά, πρέπει επιτέλους να βγάλουμε
απ΄ τη ναφθαλίνη τα ξεχασμένα μας φτερά
και να πετάξουμε όσο πιο μακριά μπορούμε.

Αποσυνδεδεμένος ε?

  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 548
    • Προφίλ
Απ: Το τσεκούρι
« Απάντηση #1 στις: 23/01/10, 22:17 »
Μου αρεσε πολυ το ποιημα σου...θα προτυνα ομως να ησουν πιο συγκρατημενος στην χρηση των επιθετων ειδικα σε ποιηματα σαν αυτο. Δηλαδη νομιζω πως θα ηταν καλυτερα αν το "ξεφορτωνες" λιγο..να καπως ετσι..

Αδιαφορώντας για τα λιγοστά κλαδιά
στα φύλλα ζούμε
άλλοτε σαν παράσιτα
κι άλλοτε σα μεταξοσκώληκες
με την ίδια λαιμαργία
να καλύπτει τη ζωή μας.
Ως το χειμώνα θα έχουμε γίνει κι εμείς
ένα κίτρινο χαλάκι
που τρίζει κάτω απ΄ πατημασιές
άλλου ενός  Αγιοβασίλη,
πιο χοντρού και πιο γέρου από πέρυσι.
Δε βλέπουμε ότι κι αυτό το δέντρο πεθαίνει
απ΄ το ίδιο αδυσώπητο τσεκούρι
που όλα τα πετσοκόβει;
Σκατά, πρέπει επιτέλους να βγάλουμε
απ΄ τη ναφθαλίνη τα ξεχασμένα μας φτερά
και να πετάξουμε όσο πιο μακριά μπορούμε.


παντως περα απο αυτο (που μπορει να ειναι και μια σκετη π**αρια αυτο που σου ειπα , ειναι καθαρα υποκειμενικο) το βρηκα παρα πολυ καλο το ποιημα σου , μπραβο...

Αποσυνδεδεμένος augo

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 84
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Το τσεκούρι
« Απάντηση #2 στις: 24/01/10, 10:49 »
...σωστή η παρατήρησή σου φίλε μου και σ΄ευχαριστώ πολύ! Το σκέφτηκα κι εγώ πριν το γράψω γιατί
κάπου έχω διαβάσει ότι όσο πιο απλά γράφουμε τόσο καλύτερα κι αυτό ισχύει κυρίως για τον πεζό λόγο.
Στην ποίηση όμως, ή σωστότερα στην απόπειρα να γράψουμε ποιητικά, κάνα-δυο "υπερβολές" σαν κι αυτές
ίσως τονίζουν λίγο παραπάνω αυτό που θέλουμε να περιγράψουμε ή του δίνουν μια άλλη διάσταση απ΄ αυτή
που συνήθως δίνουμε στον πεζό λόγο. Πάντως αντικειμενικά έχεις δίκιο "ουκ εν τω πολλώ το ευ"!