Φυσούσες το φεγγάρι για να σβήσει

[Spartinos]

Φυσούσες το φεγγάρι για να σβήσει
τις νύχτες που σε βρίσκαν μοναχό
κι αρνιόταν τ'όνειρό σου να γυρίσει
της τύχης τον αγύριστο τροχό

Φυσούσες να σκορπίσουνε οι πίκρες
απ'της καρδιάς το γκρίζο ουρανό
και έψαχνες ελπίδες χαρτορίχτρες
να λύσουν της αγάπης τον καημό

Φυσούσες και τ'αστέρια να χαθούνε
τις νύχτες που θολώναν το μυαλό
κι αρνιόντουσαν τα μάτια της να βγούνε
στου ορίζοντα τ'απέραντο κενό


© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

[Spartinos]

Παραπονιάρης ουρανός
που όλο συννεφιάζει
κρύβει του ήλιου μας το φως
και η ζωή σκουριάζει

Τα μάτια του δακρύζουνε
και βρέχει στην καρδιά μας
τα όνειρα σαπίζουνε
μέσα στη μοναξιά μας

Μα όταν έχει ξαστεριά
όλα λαμποκοπάνε
η θάλασσα και η στεριά
χαμόγελα φοράνε

Παραπονιάρης ουρανός
ξανά στη γειτονιά μας
και της ψυχής μας ο καημός
δεν φεύγει μακριά μας


© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

[Crool]

Spartinos, είναι ωραία τα ποιήματά σου, με ρυθμό, και μπορούν να γίνουν όμορφα τραγούδια, όπως τα βλέπω εγώ.
Μπράβο και συνέχισε!