Αποστολέας Θέμα: Ποίημα της χρονιάς 2009 - Αποτελέσματα  (Αναγνώστηκε 61703 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος Ο Νέος Κιθαρωδός

  • Administrator
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 3378
  • Φύλο: Άντρας
  • ... και καλό τραγούδι!
    • Προφίλ
    • Κιθάρα
Φίλες και φίλοι

Αυτά είναι τα 10 πρώτα ποιήματα σύμφωνα με τη βαθμολογία τη δική σας και των κριτών.
Ξεχώρισαν και πολλά άλλα μα, "Αιέν Αριστεύειν"  Αυτό όμως που έχει σημασία είναι η συμμετοχή σ’ αυτή τη γιορτή και ήταν εντυπωσιακή μα και άψογη.

1. Μετωπική σύγκρουση             Μιχάλης 13   
2. Υγρό καλοκαίρι                     Μιχάλης 13     
3. Ο κανένας                           ivikos             
4. 28.04                                  Neikos             
5. Σαν Xουάν                           augo             
6. Γλυκιά μητέρα μου                 Βάγια             
7. Στις διαθλάσεις                      ivikos             
8. Εκτελούνται έργα                  Μιχάλης 13     
9. Μια ιστορία παλιά όσο εμείς      rakenditos     
10. Άδειο κοχύλι                       augo             

Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες του διαγωνισμού, καθώς και στα μέλη της οργανωτικής επιτροπής (kuiper, Neikos, Aganippi) και της κριτικής επιτροπής για τη βοήθειά τους.

Λίγα λόγια από την κριτική μας επιτροπή.
- κ. Αυγερινό Ανδρέου
    (Πρόεδρο της Εταιρίας Ελλήνων λογοτεχνών)
- κ. Άννα Μοσχονίδου
    (Συγγραφέα – Ποιήτρια, μέλος της ένωσης Ελλήνων λογοτεχνών)
- κ. Νικόλα Κολοκοτρώνη
    (Συγγραφέα – Ποιητή)





Σας στέλνω τη βαθμολογία για τον διαγωνισμό ποίησης των Φ.Κιθάρα.

Συγχαρητήρια σε όλους που συμμετείχαν, ανεξαρτήτως βαθμολογίας.

Δεν πρέπει να απογοητεύονται αυτοί που δεν πέτυχαν κάτι.
Η προσπάθεια είναι από μόνη της επιτυχία.
Γύρω στα 1910 ο φοιτητής τότε Μάρκος Αυγέρης
συνάντησε στον Παρνασσό τον Παλαμά, ο οποίος του είπε :
- Διάβασα σε ένα περιοδικό ποιήματά σου......
Και ο Αυγέρης ντροπαλός του είπε :
- Τι λέτε κύριε Παλαμά; Εσείς γράφετε ποίηση, εγώ απλώς δοκιμές κάνω.
Και ο Παλαμάς απάντησε :
- Όλοι δοκιμές κάνουμε! Συνέχισε να γράφεις......

Ωστόσο, η ποίηση είναι μια σοβαρή υπόθεση.
Τόσο σοβαρή που λέμε ότι αν καταστραφεί η γη
και μείνει μόνο ένα ποίημα θα πρέπει να είναι τέλειο
για να δείχνει στη νέα ζωή, αν υπάρξει,
το επίπεδο του πολιτισμού των σημερινών ανθρώπων.
Βέβαια, τα θέματα μπήκαν σε τάξη εδώ και 170 περίπου χρόνια
από τον σπουδαιότερο κριτικό λογοτεχνίας, τον Ρώσο Βησσαρίωνα Μπιελίνσκι
που είπε και είχε δίκιο :
- Τι είναι ποίηση χωρίς ιδέες; Ό,τι και ένα σώμα χωρίς ψυχή, δηλ. ένα πτώμα.
Και συνέχισε :
- Και ιδέες να έχει δεν σώζεται, αν δεν έχει τεχνική....................

Γνωρίζω ότι βαθμολόγησα αυστηρά,
αλλά έτσι μπορεί να ωφέλησα και τους ποιητές του διαγωνισμού και την ίδια την ποίηση.

Φιλικά
Αυγερινός Ανδρέου
Δικηγόρος
Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών






..Με μεγάλη χαρά και ενδιαφέρον, διάβασα τα ποιήματα και τους στίχους του διαγωνισμού του F. kithara.gr και τελικά βαθμολόγησα με κριτήριο την διαίσθηση , την ταπεινή μου γνώση και τη μαγεία που μπορούσε να δώσει το κάθε ποίημα.
Σαφώς και η συμμετοχή ήταν πολύ ικανοποιητική, πράγμα που με κάνει να αντιλαμβάνομαι την ανάγκη του κάθε δημιουργού για εξωτερίκευση των συναισθημάτων και αποτύπωση αυτών στο χαρτί. Μην ξεχνάμε ότι η ποίηση είναι η μόνη λογοτεχνική δημιουργία που μας δένει με το βαθύτερο εγώ μας και αναγεννάται μέσα από την ποίηση.
Κάποια από τα ποιήματα ήταν πραγματικά ΠΟΙΗΜΑΤΑ. Αγγίζουν τον αναγνώστη και τολμώ να πω ότι τα διάβασα πολλές  φορές.
Διέκρινα σε πολλά την ανάγκη του δημιουργού να θέλει , όχι απλώς να γράψει , αλλά εάν ήταν δυνατόν οι λέξεις να αρχίζουν να πετάγονται από το χαρτί και να μιλούν οι ίδιες.
..Υπήρχαν ποιήματα με ομοιοκαταληξίες και άλλα χωρίς μέτρο .¨Ολα είχαν κάτι να δώσουν  και ο κάθε δημιουργός άφησε το δικό του ιδιαίτερο και προσωπικό στίγμα.
Συγχαρητήρια σε όλους!
 
...Με φιλικούς χαιρετσμούς σε όλους, διοργανωτές και δημιουργούς,
Μοσχονίδου Δ. Άννα




ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ

Πώς να χωρίσεις το συναίσθημα απ’ του μυαλού το μέταλλο που γίνεται γρανάζι;
Πού να σταθείς να δεις το φως, να ξέρεις ότι ο ήλιος πέρασε;
Σε ποιο βαθμό να βρεις ισορροπία κι άλλοθι;
Στο βάθος η ζωή, πάντα στο βάθος. Και ο χρόνος ακούραστος ζητιάνος,
στα πέπλα της ζητάει να βρεθεί. Να ανασάνει. Να αγγίξει. Να υπάρξει πριν στους αριθμούς χαθεί.
Κι εκεί, ανάμεσα θανάτου και ζωής, στον κήπο που ανθίζει της αγάπης, αθέατος κι ονειρεμένος, γεύεται ουρανό το άνθος τού Τώρα και του Εδώ. Του αιώνιου. Ενώνει το ποτέ και το πάντα. Εσένα μ’ εσένα κι εμένα. Το θαύμα. Το γέλιο και η πληγή. Η κραυγή και η σιωπή. Το ποίημα.

Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε να συμμετέχω σ’ αυτή την ομαδική εκδήλωση της έμπνευσης και της επικοινωνίας, του πνεύματος και της ψυχής, του σώματος και της αγάπης.


Νικόλας Κολοκοτρώνης




Ακολουθούν τα δέκα πρώτα ποιήματα...
« Τελευταία τροποποίηση: 18/02/10, 21:29 από Ο Νέος Κιθαρωδός »
Όσο πιο πολύ σου αρέσει η μουσική, τόσο πιο πολλή μουσική σου αρέσει...

Αποσυνδεδεμένος Ο Νέος Κιθαρωδός

  • Administrator
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 3378
  • Φύλο: Άντρας
  • ... και καλό τραγούδι!
    • Προφίλ
    • Κιθάρα
Απ: Ποίημα της χρονιάς 2009 - Αποτελέσματα
« Απάντηση #1 στις: 18/02/10, 20:53 »
1) Μετωπική σύγκρουση - Μιχάλης13

ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

Κίτρινα φώτα στις λεωφόρους της νύχτας μου .
Ήχοι σιωπής , πνιγμένα κορναρίσματα ,
ιστορίες ζωής που αγκαλιάζουν την φλεγόμενη άσφαλτο .
Στο φανάρι έχει ανάψει κόκκινο εδώ και αιώνες .
Και εγώ που έχω ξεμείνει
σε τούτο το μποτιλιάρισμα των ματωμένων ονείρων  ,
προσμένω ακόμα να διασχίσεις το δρόμο μου .
Δε χωράνε πια , φοβισμένοι διαβάτες  εδώ πέρα .
Μονάχα περαστικοί της φυγής , που κοιτάνε κατάχαμα
γιατί δεν πρέπει να σ’αντικρίσουν στα μάτια .
Γαντζώνω τα χέρια μου σ’ένα τιμόνι ,
που ‘στριβε πάντα σε άλλη κατεύθυνση
από κείνη που ‘θελα .
Αφουγκράζομαι τους ιδρωμένους παλμούς
που ξεμακραίνουν από το γκάζι μου .
Συνομιλώ για λίγο με τις ανάσες
που με ποτίζει η εξάτμισή μου .
Όλα συνηγορούν πως ήρθε η ώρα να ταξιδέψω
για πρώτη φορά , πέρα από τις θλιβερές μελωδίες
αυτής της συνοικίας .
Θα οδηγήσω κι ας πουν ότι παρανόμησα
πίνοντας αρκετές σταγόνες ελπίδας , πριν φτάσω ως εδώ .
Κι αν τυχόν θελήσεις να έρθεις μαζί μου
θα στο απαγορέψω , με την απελπισία ενός «όχι» διάφανου .
Τέτοια ταξίδια δε χρειάζονται συνοδηγούς ,
διαδρομές μοναχικές τα κυβερνούν .
Ξέρω πως μέχρι την αυγή θα έχω συγκρουστεί μετωπικά
 με τη σελήνη .
Όσο πιο πολύ σου αρέσει η μουσική, τόσο πιο πολλή μουσική σου αρέσει...

Αποσυνδεδεμένος Ο Νέος Κιθαρωδός

  • Administrator
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 3378
  • Φύλο: Άντρας
  • ... και καλό τραγούδι!
    • Προφίλ
    • Κιθάρα
Απ: Ποίημα της χρονιάς 2009 - Αποτελέσματα
« Απάντηση #2 στις: 18/02/10, 20:55 »
2) Υγρό καλοκαίρι - Μιχάλης 13

ΥΓΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Το καλοκαίρι που υποσχέθηκα να σου φέρω
το ξέχασα στην τσέπη του μπουφάν μου .
Μη μου θυμώσεις γι αυτό .
Φταίει η αλμύρα που κρατάω στα μάτια μου .
Έτσι ξεχνώ καμιά φορά τις διαδρομές μου .
Όμως σήμερα βγήκα νωρίς
να μαζέψω κοχύλια από την άσφαλτο .
Ύστερα θέλησα να κάνω μια βουτιά
στη σιωπή που κρύβει
το συνωστισμένο τσιμέντο του κόσμου μου .
Δεν δροσίστηκα .
Κι εσύ που έχεις αφήσει
κόκκινες πατημασιές στην άμμο
- έτσι για να σε θυμάται η θάλασσα -
αναπνέεις ακόμα από τις αναμνήσεις
που σου φέρνει ο άνεμος .
Μη μου πεις πως δεν τηρώ τις υποσχέσεις μου .
Είναι που τέλειωσαν και τα κοχύλια
στην άσφαλτο .
Αλλά κάπως έτσι μάθαμε να ζούμε .
Με τον ιδρώτα να κυλάει στην καρδιά
Είναι που τα σπίτια μας ψήλωσαν πολύ
και άλλαξαν χρώμα .
Εγώ φοβόμουν όμως τα ύψη και το γκρίζο .
Είναι και που οι άνθρωποι
μάθανε να μιλάνε μία μόνο γλώσσα .
Κι εγώ είχα αλήθεια τόσες άλλες λέξεις να πω .
Έτσι όλα αυτά γίναν η αλμύρα
που κρατάω στα μάτια μου .
Καταλαβαίνεις τώρα ;
Καμιά φορά αν χρειαστεί
λέω την ανάγκη μου , αφηρημάδα .
Ξέχνα τα όλα .
Μπες μόνο μέσα μη βραχείς .
Πες ότι φταίω εγώ
μα η μπόρα που θα έρθει δεν είναι καλοκαιρινή
και θα κρατήσει .
Όσο πιο πολύ σου αρέσει η μουσική, τόσο πιο πολλή μουσική σου αρέσει...

Αποσυνδεδεμένος Ο Νέος Κιθαρωδός

  • Administrator
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 3378
  • Φύλο: Άντρας
  • ... και καλό τραγούδι!
    • Προφίλ
    • Κιθάρα
Απ: Ποίημα της χρονιάς 2009 - Αποτελέσματα
« Απάντηση #3 στις: 18/02/10, 21:02 »
3) Ο κανένας - ivikos

Ο Κανένας

Παρατημένη από «πως» κι από «γιατί»
σε διχασμένες εποχές, καημού πελάτες,
φευγάτος έρωτας, καμένο μου χαρτί
κι η καταδίκη μου, να ζω με αυταπάτες.

Σε αντροκρατούμενη νυχτιά ο οβολός
πως να κρατήσει της ζωής την κατρακύλα,
της ξεχασμένης σου Ιθάκης ο γιαλός
ζωσμένος είναι από Χάρυβδη, και Σκύλλα.

Και να το βλέπω το φεγγάρι μου λειψό
και να το βάφω με της νύχτας τους χρωστήρες
τέρμινα χίλια στο νησί, στην Καλυψώ
ποια Πηνελόπη σε ακουμπά, και ποιοι μνηστήρες.

Από την καύτρα του «αγαπώ» είχα καεί
και είχα όνειρο τα μάτια τα γλυκά σου,
μα λειτουργούσαν της αγάπης σου οι ναοί
μ’ έρωτες ξένους, παρτεναίρ  η Ναυσικά σου.

Παρατημένη απ’ ονείρου πινελιές
βορά θηρίου ,μες στο κέντρο της αρένας,
από του Κύκλωπα θα φύγω τις σπηλιές
και θα φωνάξω: «Με αγαπούσε ο Κανένας»

                        9.02.09
Όσο πιο πολύ σου αρέσει η μουσική, τόσο πιο πολλή μουσική σου αρέσει...

Αποσυνδεδεμένος Ο Νέος Κιθαρωδός

  • Administrator
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 3378
  • Φύλο: Άντρας
  • ... και καλό τραγούδι!
    • Προφίλ
    • Κιθάρα
Απ: Ποίημα της χρονιάς 2009 - Αποτελέσματα
« Απάντηση #4 στις: 18/02/10, 21:04 »
4) 28.04 - Neikos

28.04

      Κάποτε ήμουν άνθρωπος, το αναγνωρίζω.
   Σε υμνώ που μου θύμισες εκείνα τα απογεύματα που
                                                  με ντροπή σε κοίταζα.
        Δεν κατάφερα να σου μιλήσω τότε, έτσι θυμάμαι...
      Κάποτε ήμουν άνθρωπος και στην κορυφή μου εκεί ψηλά
          αγνάντευα τον ουρανό που υποκλινόταν στα βουνά.
                           Και με δυο κατοστόκομπα κομποσκοίνια καλούσα δαίμονες τυφλούς.
                            Αλυχτούσαν, μα δε τολμούσαν μπρος μου ν' εμφανιστούν.
     Ίσως γιατί όταν ήμουν άνθρωπος
             προσπέρασα δυο αμαρτήματα βαριά.
                 Δεν σκότωσα και δεν σκοτώθηκα.
           Μόνο με δυο αρπάγες γαντζώθηκα, θρασύς, απ' τα φτερά ενός αγγέλου.
    Τιμωρήθηκα σκληρά, και δεν είμαι άνθρωπος πια.
                               Μπορεί και να μην ήμουν ποτέ.
         Τώρα πια δεν νιώθω,
                         δεν ζω και δεν υπάρχω.
                  Γνωρίζω τα πάντα που έγιναν και όλα όσα θα γίνουν.
          Θυμάμαι πως κάποτε φύτρωσα απ' ένα λάχανο.
                    Ύστερα έπαιξα βιολί
                                και στις δυο μέρες απάνου παντρεύτηκα.
            Εύχομαι να υπήρχα για να μπορώ να μείνω αιώνιος.
           Πλέον δεν αντιλαμβάνομαι την φύση, μα σε υμνώ, όπως παλιά... αρχέτυπα.
                Σε δοξολογώ στο μεταίχμιο της ημέρας με την νύχτα,
                                     στην υπόκλιση της πλάσης μπρος στον θάνατο.
                 Για χιλιάδες χρόνια θυμάμαι, μα δεν μπορώ να αποδείξω
                                                                                    τίποτα...

                                                                                28.04 ...στην κορυφή των καιρών μου.
Όσο πιο πολύ σου αρέσει η μουσική, τόσο πιο πολλή μουσική σου αρέσει...

Αποσυνδεδεμένος Ο Νέος Κιθαρωδός

  • Administrator
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 3378
  • Φύλο: Άντρας
  • ... και καλό τραγούδι!
    • Προφίλ
    • Κιθάρα
Απ: Ποίημα της χρονιάς 2009 - Αποτελέσματα
« Απάντηση #5 στις: 18/02/10, 21:07 »
5) Σαν Xουάν - augo

Σαν Χουαν

Απ΄ το μεσαίο το κατάρτι ήρθε πρώτα
του γέρο-ναύκληρου που χρόνια δεν κοιτάει
μπάσα φωνή και την καρδιά μου διαπερνάει
"στο Σαν Χουαν αχνά φανήκανε τα φώτα".

Αδημονούσα όταν στρίψαμε στη Μόνα
για Πόρτο Ρίκο κατευθείαν όλα πρίμα
μα το παλιό μου με βασάνιζε το κρίμα
που σ΄είχ΄ αφήσει τότε μέσα στο χειμώνα.

Όλα τα χρόνια μου περάσαν τόσο κρύα
Σάντο Ντομίνγκο, Σαλβαντόρ και Σαν Φερνάντο,
ανέμοι ατίθασοι, τους έκανα κουμάντο
μα της καρδιάς μου είχα χάσει την πορεία.

Το Σαν Χουαν έγινε φλόγα που μ΄ ανάβει
και τρέχω γρήγορα στ΄ανήλιαγα δρομάκια
ώσπου να φτάσω τα λευκά σου τα χεράκια
να ξεδιψάσουν χρόνια μαύρα στο καράβι.

Όμως δεν βρίσκω πουθενά την ύπαρξή σου
μου είπαν άστρο πως εγίνηκες μια μέρα,
τώρα στο κάστρο του Ελ Μόρο λίγο πέρα
είναι θαμένο πια για πάντα το κορμί σου.

Έχω σαλπάρει, πλησιάζω Κουρασάο,
γλυκιά βραδιά κι όλο κοιτάζω προς τα πάνω,
θα σε ξανάβρω αγαπημένη όταν πεθάνω
μα μέχρι τότε δεν θα πάψω να πονάω.
Όσο πιο πολύ σου αρέσει η μουσική, τόσο πιο πολλή μουσική σου αρέσει...

Αποσυνδεδεμένος Ο Νέος Κιθαρωδός

  • Administrator
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 3378
  • Φύλο: Άντρας
  • ... και καλό τραγούδι!
    • Προφίλ
    • Κιθάρα
Απ: Ποίημα της χρονιάς 2009 - Αποτελέσματα
« Απάντηση #6 στις: 18/02/10, 21:09 »
6) Γλυκιά μητέρα μου - Βάγια

"Γλυκιά ΜΗΤΕΡΑ μου"

Τόσος ο πόνος που δεν πρόλαβα να γράψω
δύο τετράστιχα όταν σ’ είχα στη ζωή μου!
Μάταια διατάζω εδώ την όση δύναμή μου
ρίμες να δέσω στη σειρά δίχως να κλάψω.

Η ανάσα κόβονταν και μου ‘κοβε τα πόδια
δύο σιωπές κραυγάσαν, στάξαν απ’ τα μάτια
κίτρινο δάκρυ. Με μια απόφαση αναρμόδια,
πενήντα χρόνια με μιας έγιναν κομμάτια.

Γλίστρησες μεσ’ από τα χέρια μου σαν βόλος.
Ήταν το κράτημα αδέξιο, φοβισμένο.
Σ’ είδα να φεύγεις και μαζί σου ο κόσμος όλος
έγινε ένα άσπρο μαντηλάκι μουσκεμένο.

Τώρα δεν έχω σε ποιόν ν’ αποδείξω κάτι.
Ήσουνα η μόνη αναφορά μου και πυξίδα
και ημερολόγιο να πω όλα όσα είδα.
Έρωτες, τυχερά, αμαρτίες μου και λάθη.

Κάποιες καρτούλες γενέθλιων μου κοιτάζω
και τις ευχές σου μες το πέτο μου έχω ράψει.
Τα μαύρα απώλεσα, το χθες σου αναπαύω
και όλο το αύριο μου από χθες το έχω κλάψει.

Σήμερα φόρεσα το άσπρο σου φουλάρι
και το μικρό κομπολογάκι σου κρατάω,
αυτό το διάφανο, από χάντρες κεχριμπάρι.
Στο κάθε χτύπημα τα λόγια σου μετράω.

Γέμισα όλη την αυλή μου φρέσκο χώμα
και κάθε μέρα την ποτίζω μαύρο δάκρυ
και περιμένω το πρωί στο κρύο γιόμα,
μια μοβ κορφούλα σου στης γλάστρας μου την άκρη.
Όσο πιο πολύ σου αρέσει η μουσική, τόσο πιο πολλή μουσική σου αρέσει...

Αποσυνδεδεμένος Ο Νέος Κιθαρωδός

  • Administrator
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 3378
  • Φύλο: Άντρας
  • ... και καλό τραγούδι!
    • Προφίλ
    • Κιθάρα
Απ: Ποίημα της χρονιάς 2009 - Αποτελέσματα
« Απάντηση #7 στις: 18/02/10, 21:11 »
7) Στις διαθλάσεις - ivikos

Στις διαθλάσεις

Να ταριχεύσεις αναμνήσεις απ’ το χτες
με δυό μπακίρια να πληρώσεις τ’ όνειρό μου
να με μολύνεις με δυό νύχτες σου φριχτές
και να τσακίζεις πριν πετάξω, το φτερό μου.

Με άγιο σκαρί σ’ έναν αμίλητο γιαλό
και μ’ ένα αρχέγονο πανί στις κουπαστές σου
να ταξιδεύεις στους καημούς σαν σε φιλώ
και να μου λες, τα σ’ αγαπώ μου για ληστές σου.

Με τα δρολάπια ν’ ατενίζεις τις φωτιές
και να μου λες δεν το μπορείς το διάσελό μου,
πως θα συνέλθεις, αν με δεις κάποιες νυχτιές,
σε λαιμητόμους ν’ ακουμπώ τον τράχηλό μου.

Μπορεί σε αρχέγονα παλάτια να σε βρω
να με ενώνεις με του έρωτα τους πύρους
να σου έχουν κλέψει τον παλιό τον θησαυρό
και της αγάπης να διαβάζεις τους παπύρους.

Μ’ ένα κοράνι.. με βαγγέλιο…με σταυρό…
να σε ανιχνεύω στης ψυχής μου τις οάσεις,
να σε γυρεύω, και να λες πως θα σε βρω
κάπου στη δύση…στου καημού τις διαθλάσεις!!

29.05.09
Όσο πιο πολύ σου αρέσει η μουσική, τόσο πιο πολλή μουσική σου αρέσει...

Αποσυνδεδεμένος Ο Νέος Κιθαρωδός

  • Administrator
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 3378
  • Φύλο: Άντρας
  • ... και καλό τραγούδι!
    • Προφίλ
    • Κιθάρα
Απ: Ποίημα της χρονιάς 2009 - Αποτελέσματα
« Απάντηση #8 στις: 18/02/10, 21:12 »
8. Εκτελούνται έργα - Μιχάλης 13

ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑ

Η πινακίδα στην άκρη του δρόμου σου έγραφε :
ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑ .
Μια κίτρινη ειρωνεία που στοιβαζόταν σε λέξεις .
Συνταιριάζoνταν καμιά φορά οι δρόμοι μας ,
σαν στένεψαν απότομα και οι δύο.
Και από τότε μονάχα διαβάτες
με λασπωμένο στόμα και κατακόκκινα μάτια
περνούν από δω ,  κατά λάθος .
Φωτισμός ανύπαρκτος :
τους τελευταίους πυλώνες της λάμψης σου ,
τους είχε καταπνίξει μια αλμυρή βροχή
που ‘χες φορέσει για να δροσιστείς .
Και το ‘χες λησμονήσει πως ήταν δύσκολο πολύ ,
διψασμένες αυλές και γαλάζιοι γείτονες να κοντοσταθούν
στα ορισμένα σύνορα σου.
Άχρωμες γάτες μονάχα σου ψιθύριζαν
πως μπορούσαν να αναπλάσουν το σκοτάδι
και να βαφτίσουν τις αλήθειες με ονόματα απλά
που δε φοβίζουν .
Μα σαφώς εκτελούνται έργα .
Εργάτες θορυβώδεις πάλεψαν πάνω σε χάρτινες σκαλωσιές
για να κατεβάσουν πιο χαμηλά τα άστρα .
Κι άλλοι θέλησαν να φυτέψουν πλαστικά τριαντάφυλλα
στο χώμα που σου ‘χε απομείνει να μετράς .
Φάλτσες μελωδίες άρχισαν να ακούγονται από λεωφορεία
που ξεμπάρκαραν τις ενοχές τους σε μια στάση
κάπου εδώ κοντά .
Κι ύστερα σε είδα φτιασιδωμένο με λογής γιαπιά
που περίμεναν να υποδεχθούν
τους πρώτους γυάλινους ενοικιαστές τους .
Μα σαφώς εκτελέστηκαν έργα .
Δε θα συνταιριαστούν πια οι δρόμοι μας .
Ο δικός μου είναι ακόμα τόσο στενός όσο τον θέλω .
Ούτε πινακίδα δε χωράει να σταθεί .
Όσο πιο πολύ σου αρέσει η μουσική, τόσο πιο πολλή μουσική σου αρέσει...

Αποσυνδεδεμένος Ο Νέος Κιθαρωδός

  • Administrator
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 3378
  • Φύλο: Άντρας
  • ... και καλό τραγούδι!
    • Προφίλ
    • Κιθάρα
Απ: Ποίημα της χρονιάς 2009 - Αποτελέσματα
« Απάντηση #9 στις: 18/02/10, 21:14 »
9) Μια ιστορία παλιά όσο εμείς - rakenditos

Μια ιστορια παλια οσο εμεις

-Θα σου πω την ιδια ιστορια ξανα.

Μα αυτη την φορα

θα αλλαξω τα προσωπα.







Εσυ , θα εισαι ενας περιπλανωμενος μαγος
φυλακισμενος στην ερημο

κι εγω ενα ολολευκο αστερι
στον βραδινο ουρανο.







Θα βρεθουμε και οι δυο
στο φως της αυγης
κοιτωντας να ανθιζει το πιο ομορφο χαμογελο
στα χειλη ενος μικρου ,
κατατρεγμενου θεου,
ενος φτωχου μαραγκου
και μιας παρθενας απο την μακρινη,
μακρινη Ναζαρετ.







Θα ειμαστε μονοι , μ’ ακους?
σε εναν πολυχρωμο κοσμο
γεματο καρπους , χρωματα και μουσικη...





Θα τρεχουμε ξυπολυτοι απο σπιτι σε σπιτι
και θα γελαμε και θα πινουμε
και θα παρακαλαμε αυτο το μικρο παραξενο αγορι
να κανει και παλι κρασι το νερο
και θα τραγουδαμε ερωτευμενοι
εξω απο την πορτα
του πιο γλυκου ,
πιο αθωου κοριτσιου.



Εγω και εσυ..
οι καλυτεροι φιλοι αυτου του χωριου…











Ωσπου να μεγαλωσουμε λιγο,
να γινουμε αντρες



-εγω και εσυ!!-



ρωμαιοι στρατιωτες που βλαστημαν την ανατολη,
ο ουρανος σκοτεινος
και ο πρωτος μας ερωτας
μια πορνη στους δρομους
ενος λιμανιου .







Την ελεγαν Μαγδαληνη και ειχε μια ελια στο αριστερο της το μαγουλο
κι αν δεν τολμησαμε ποτε
να της αγγιξουμε το χερι
εκεινη το ξερει..το ξερει καλα



πως βγαλαμε νυχια



και δοντια και χρονια
σκαλιζαμε πετρες
και γραφαμε νομους
και τρωγαμε ριζες
και καναμε δωρα



σε εταιρες φθηνες ,μικρες, ξεφτισμενες
και χωρες γυρνωντας



με διαβατηριο
μονο



το ασβεστο μισος.



Θυμασαι?



Ποσους εχεις σκοτωσει…θυμασαι….?



Εκατο.
Εκατο μειον ενα.



Εγραψε η ιστορια πολλα,
αλλα εγω δεν φερω ευθυνη για εκεινο το δυστυχο
που φερνανε σερνοντας κι αφησαν μπροστα μου.

Το αιμα του στα κεφαλια των παιδιων των δικων σας



γιατι εγω απλως εκτελουσα διαταγες να γνωριζεις



και καθολου δεν το χαρηκα περισσοτερο απο εσενα αδερφε μου
οταν καρφωνες τα ισχνα του τα χερια
στο ξυλινο ικριωμα.







Ναι..



Για αυτο θα σου πω
την ιδια ιστορια ξανα



μα αυτη την φορα θα αλλαξω τα προσωπα…







Εσυ , θα εισαι εσυ
και εγω θα ειμαι εγω



και ολοι οι αλλοι
θα μεινουν οι ιδιοι
στραβοι και τυφλοι να βλεπουν
το δραμα
ενος μικρου , κατατρεγμενου ουρανου
που παιρνωντας πανω του τις αμαρτιες του κοσμου
εμπλεξε με τους ληστες
και γινηκε λασπη
και τωρα κλαιει και φοβαται
και παρακαλαει να μην το πιει αυτο το ποτηρι



αυτος , ποιος?!!αυτος!!!!



που μας κερναγε καποτε το κρασι ,πριν αιωνες
και λεγαμε «ελα ,ελα να παμε σε εκεινη!!»



Τωρα



σπαρταραει κρεμασμενος σε ενα φρικιαστικο σιδερενιο σταυρο
υποταγμενος στο θελημα των καιρων
και των μαυρων μας εργων.



Τα χερια του σταζουν με αιμα
τα ματια του αδειαζουν
και η μονη που βρεθηκε να κλαψει για εκεινον
ειναι μια ξεσκισμενη που**να
που πια δεν «της» μοιαζει….



Θα σου πω λοιπον την ιδια ιστορια ξανα



μα αυτη την φορα
θα αλλαξω τα προσωπα.



Εσυ και εγω ,
αγαπημενε μου φιλε
περματαμε πλαι πλαι το μονοπατι του φοβου
σερνοντας τυψεις βαριες και καταρες.







Το αγορι εκεινο ειναι κουλουριασμενο στο κελι του
και εκεινη γυρευει
για νεους πελατες…



Και η ιστορια αυτη



ποτε δεν τελειωνει…


Όσο πιο πολύ σου αρέσει η μουσική, τόσο πιο πολλή μουσική σου αρέσει...

Αποσυνδεδεμένος Ο Νέος Κιθαρωδός

  • Administrator
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 3378
  • Φύλο: Άντρας
  • ... και καλό τραγούδι!
    • Προφίλ
    • Κιθάρα
Απ: Ποίημα της χρονιάς 2009 - Αποτελέσματα
« Απάντηση #10 στις: 18/02/10, 21:15 »
10) Άδειο κοχύλι - augo

Άδειο κοχύλι

Στα χείλη μου κρεμιέται το τσιγάρο
στα χείλη σου μια λέξη μ΄ αδικεί
απ΄ την καρδιά σου αυτό που θα ΄θελα να πάρω
αναβοσβήνει σαν τον φάρο,
είναι μακριά κι η γη στενή.

Κοχύλι άδειο είμαι μες την άμμο
που τρέμει που βουλιάζει ξαφνικά
πίσω απ΄ την άβυσσό σου τρέχω να προκάμω
με θέλεις να κυλιέμαι χάμω
να με πατάς να με ορίζεις μαγικά.

Δεν είναι που παράφορα ματώνω
μια πίκρα είναι μόνο που διαρκεί
κι όσο απλώνεται σκοτάδι μες τον χρόνο
τόσο σφιχτά θα με πολιορκεί.

Στην πρύμνη όλο κρεμιέμαι πριν σε χάσω
πριν σβήσω απ΄ τον χάρτη, ναυαγός
δροσοσταλιά φιλιού σου θέλω να προφτάσω
πρωτού η ζωή μου πάει πάσο
στου έρωτά σου τ΄ ομιχλώδες φως.

Θα έρθει κάποια μέρα να θυμάσαι
στην άμμο την χρυσή που περπατάς
θα κλαις μ΄ αυτό που σ΄ αγκαλιάζει, θα λυπάσαι
μ΄ ένα κοχύλι μόνη θα ΄σαι
σαν φυλαχτό απ΄ το λαιμό θα με κρεμάς.
Όσο πιο πολύ σου αρέσει η μουσική, τόσο πιο πολλή μουσική σου αρέσει...

 

Σχετικά θέματα

  Τίτλος / Ξεκίνησε από Απαντήσεις Τελευταίο μήνυμα
42 Απαντήσεις
16145 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 19/03/09, 16:43
από lampros.
57 Απαντήσεις
24930 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 03/07/09, 21:17
από ivikos
1 Απαντήσεις
2744 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 15/03/09, 20:05
από kuiper
5 Απαντήσεις
6921 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 01/05/09, 13:59
από Θοδωρής
9 Απαντήσεις
5321 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 03/01/10, 22:54
από Aganippi
0 Απαντήσεις
2331 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 23/12/09, 09:59
από Ο Νέος Κιθαρωδός
57 Απαντήσεις
19759 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 23/02/10, 08:38
από Βραζίλης
25 Απαντήσεις
27863 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 04/03/10, 00:04
από Stinky
0 Απαντήσεις
10544 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 20/11/17, 01:41
από Απόλλων
0 Απαντήσεις
8382 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 06/09/18, 21:52
από ΚΕΠΕΜ