Ας γελάσω

[Malezyanni]

Γιατί δεν συμπόνεσες
αυτούς που αυτοκτόνησαν
ομαδικά
σε μια τελική ελπίδα να μοιραστούν
το θάνατό τους
Που παίζουν κάθε μέρα
κορώνα-γράμματα
και διαλέγουν την κορώνα
ενώ μπορούν να πεθάνουν
Κι αν κάθε μέρα έρχεται κορώνα
δεν πάει να πει πως από μια στιγμή
και μετά
δεν θα έρχεται συνέχεια γράμματα
Ξύπνα απ' τη νιρβάνα σου
μου ψιθύρισε η μάνα
Κι ο Cobain μου χαμογελούσε πίσω απ' το τζάμι
όπως έκλεινα τα μάτια.
Βούτηξα σε μια μπανιέρα με καφέ
απορίπτωντας το αλκοόλ και τα φάρμακα
Κι έτσι όπως ήμουνα γυμνός
-δεν είχα τσέπη για περίστροφο-
βούλιαξα μες τον καφέ
Είναι αλλιώτικο το
μπορεί να πεθάνω
απ' το μπορώ να πεθάνω
Τεντώνεις μετά τη μουσούδα σου
στον αέρα και περιμένεις
να συλλάβεις μια μυρωδιά ερεθιστική σαν της γάζ-ί-ας
κλείνοντας το ραδιό-φονο
την πλακωνόπορτα
μπαίνοντας σαν κλέφτης στις 4 το πρωί
για να μην ξυπνήσεις
κανέναν
τους γείτονες
τη μάνα
τον εαυτό σου
Πετώντας την γόπα της πυγολαμπίδας
στο δρόμο απ' τον τρίτο
Την παρατηρείς να σβήνει
και χαίρεσαι που έδιωξες το άγχος να σε πιάσουν
ν' αργοπεθαίνεις
Βλέπεις τον θάνατο να ξεψυχάει
στο δρόμο
και προσπαθείς αθόρυβα να κοιμηθείς
χωρίς στριφογύρισμα, ιδρώτα
χωρίς την παγωνιά του σώματός σου
Είναι αλλιώτικο να μένεις ξύπνιος
όταν δεν σε παίρνει ούτε ο ύπνος
Κι εκεί ξαναπιάνεις τα φάρμακα
το αλκοόλ
Κι όπως ψάχνεις στο ακατάστατο
δωμάτιο
και στο σκοτάδι
το περίστροφο υπό τους ήχους κροτίδων
Πέφτεις ξερός απ' τον φόβο