Άγρια ροκιά

[ivikos]

Μου ‘πες, με τους παλιούς ανθούς σου,
ποιο νυφικό σου να στολίσεις
 με άστρα πνιγμένα στους βυθούς σου
 ποιους έρωτές μας να φωτίσεις…

Κι ενώ χαθήκαν οι πλανήτες
 στης λησμονιάς ένα δρομί σου
 κάτι νυχτόβιοι αλήτες
 κάνανε πάρτι στο κορμί σου

 Μου ‘πες στα δάση τα καμένα
 της λησμονιάς φυσά δρολάπι,
με τ’ αγαπώ μας πληγωμένα
 ποιος να τη σώσει την αγάπη;

Και μέσα σ’ έρωτα κοχύλι
 με κλειδωμένα τα φιλιά μας,
τα ξένα έψαχνες τα χείλη
 και φούντωνες την παγωνιά μας!!!!

Μου ‘πες να ξανανταμωθούμε
 να πιούμε τα βαριά ποτά μας
 αφού κι οι δυό τρελά ποθούμε
 την ηδονή του έρωτά μας….

Είπα το ΝΑΙ μου ξαναμμένο,
σαν την πιο άγρια ροκιά μου…
δυό τέρμινα σε περιμένω,
μ’ ακόμα να φανείς γλυκιά μου!!!!!!!!!!!