Η Νεραϊδα του νερου

[diji grampsas]

Καθισμένος πάνω στον βράχο μετράω τα κύματα που θα σε φέρουν ξανά κοντά μου άραγε θα είμαι τυχερός να βρεις στην θάλασσα
το γράμμα που σου έχω στείλει

Έχει μια γλυκιά μυρωδιά απόψε η αλμύρα
μα εγώ δεν σκέφτομαι τίποτα παρά μόνο 
απλώνομαι στην νύχτα και προσμένω
το άγγιγμα σου πάλι

Μα το ξέρω πως δεν θα ρθείς γλυκιά μου
Νεράιδα του νερού
Αν μπόρεσα κάποτε να γευτώ της νιότης σου το στερνό  σημάδι
ήταν γιατί σε έψαξα στην κάθε φυσαλίδα
του μαγικού νερού σου

Δεν γνώρισα τίποτα πιο σπουδαίο παρά
μόνο εκείνη την νυχτιά που στο πρόσωπό μου ένιωσα το φιλί απ'τα δικά σου χείλη

Μα τώρα έχουν περάσει ώρες μέρες χρόνια και ατέλειωτη αιώνες....

Ο βράχος έχει ματώσει από τα κύματα που
άσπλαχνα τον δέρνουν....
μαζί του δέρνομαι και εγώ καμπουριασμένος μέρα νύχτα....
και ακόμα περιμένω να φανείς.