Άναψες και κάπνισες ένα σέρτικο τσιγάρο
Κ τότε θυμήθηκες πως λίγο καπνό κέρασες
Κάποτε σε ταξίδι ένα μενεξεδένιο γλάρο,
Όταν του Ιονίου τα νερά γρήγορα πέρασες.
Άναψες και κάπνισες δύο σέρτικα τσιγάρα
Κ ξάφνου κει δίπλα σου λίγο γρήγορα πέρασε
Ένας γέρος ψηλός με μια πολύ παλιά κιθάρα
Κ κάποια γριά που παραδόξως σε προσπέρασε!
Άναψες και κάπνισες ένα σέρτικο τσιγάρο
Κ κοίταξες με κείνο το ειρωνικό σου βλέμμα,
Έναν παππού καθισμένο κοντά στο λευκό φάρο,
Που σε μιας θάλασσας κύματα έπνιγε φτηνό ψέμα.
Τώρα που το πακέτο με τσιγάρα σού τέλειωσε,
Δεν θέλεις να ξεχάσεις κ μακριά να το πετάξεις,
Αν ήταν ένα όνειρο της ψυχής που έλιωσε,
Τόσο ανεπαίσθητα δεν μπορείς να το αλλάξεις…
