Άτιτλο

Λευκές και μαύρες σκιές μάχονται για το δικαίωμα στη σωτηρία μας,
ή μήπως για έλεγχο της ευτυχίας μας;
Σκοτεινό φαντάζει εκείνο το μακρινό σοκάκι που κάποτε διασχίσαμε
πλέον λεωφόρος θεωρείται, αν και ποτέ τούτο δεν αμφισβητήθηκε
...ή μάλλον ποτέ κανείς δεν το τόλμησε.
Κάποιος το ήξερε, το φαντάστηκε κι ενώ δεν εννόησε να το προτείνει, το κατάφερε
κι όμως το γνώριζε
Μας δόθηκε ο ήλιος, ήταν θολός
μας δόθηκε ο ουρανός, κι όμως σκοτείνιαζε.
μπορούσαμε να έχουμε τα πάντα εκτός απο αυτά που δεν μπορούσαμε να έχουμε.
Ανακαλύψαμε τον καθαρό χρυσό,
έπρεπε όμως να επιλέξουμε το κράμα...
Κι όλη η νοητική μας ικανότητα;
Σάπια γέννημα-θρέμμα αμαρτίας.
Έπεσε στη γη η αγνή σκέψη
κι όμως η ακτίνα του ήλιου αντί να δίνει ζωή, προσφέρει απλόχερα το θάνατο.
Κι αν φύγω πώς θα παλέψω;
μα στην τελική τι να παλέψω;
Είναι απλώς η αντανάκλαση του σκοτεινού εαυτού του καθενός μας
...απλώς εγώ δεν τον χρησιμοποιώ