Λυπαμαι που θεωρεις ισαξιο το συνομωσιολογικο θεμα της "συνοτητας του συμπαντος" με τη μελετη ( και μαλιστα απο οργανισμους οπως η AES, που προτεινω να ψαξεις ακριβως τι ειναι
) του loudness war. Το πρωτο στηριζεται σε δεδομενα που εχουν σχεση κατα το ημισυ με τεχνικα στοιχεια ( και ληγουν με την αναφορα της συχνοτητας ) και το υπολοιπο ημισυ πανω σε φιλοσοφιες και συνομωσιολογιες.
Και σου απανταω ξανα, σε ο,τι αφορα το θεμα των συχνοτητων κουρδισματος, πως γενικα εχεις ακουσει σε ολη τη ζωη σου αρκετα κομματια "ξεκουρδιστα", ειτε λογω κακης παραγωγης, ειτε επιτηδες. Παρολαυτα, ποτε δεν το καταλαβες, γιατι παρα πολυ απλα ο μεσος ανθρωπος δεν εχει το golden ear για να αντιληφθει τη διαφορα.
Επισης παρα πολλοι χορδιστες πιανων κουρδιζουν πιο κατω ( ή και πιο πανω ) απο τα 440Hz, οποτε και παλι η ζωη μας ειναι γεματη "ποικιλια" συχνοτητων, που δεν εχουν καμια ( μα καμια ομως; ) σχεση με το τι θελουν ορισμενοι "επιστημονες" να μεταφερουν ως "φιλοσοφια".
Οταν θα κανουν τις δικες τους παραγωγες, ας ηχογραφουν σε ο,τι κουρδισμα θελουν. Ηδη γινεται, οποτε δεν υπαρχει κανενα "κατεστημενο" που αναγκαζει μουσικους με οπλα πλασματος και τηλεπαθητικες δυναμεις να κανουν αυτο που θελουν.
...και το συμπαν θα ζησει και χωρις το σωστο κουρδισμα μιας κιθαρας ή γενικα της μουσικης...Ζουσε πολυ πριν απο εμας, θα ζησει και μετα απο εμας χωρις να καταστραφει..συχνοτικα
Τελος, σε ο,τι αφορα αυτο το θεμα, ο "ηχος" ειναι ενα συνολο χαρακτηριστικων, τα οποια στο συνολο τους μας δινουν τη δυνατοτητα αναγνωρισης οχι μονο του τονου, αλλα και της πηγης, της αποστασης και της επιδρασης του απο το χωρο που βρισκομαστε.
Κι αυτο το θεμα, ληγει απο εμενα.
Τωρα, σε ο,τι αφορα το ζητημα του loudness war:
A) Το Wall of Sound ειναι μια τεχνικη στην οποια ο παραγωγος ( ο Phil προφανως ) αξιοποιησε το φυσικο compression ενος χωρου, εναντι του "ογκου" που παρηγαγαν οι μουσικοι. Η χρηση δυο κρουστων, δυο κιθαριστων, δυο μπασιστων που επαιζαν ακριβως τα ιδια ηταν μια πρωτοτυπη ιδεα που αντισταθμιζε την ελλειψη τεχνικων μεσων για τον ελεγχο του τελικου αποτελεσματος.
Οποτε ναι, εν μερει, μπορω να πω πως ηταν ενας προγονος του LW και μαλιστα οχι στο σταδιο της τελικης παραγωγης, αλλα στο πρωτο σταδιο που ειναι η ηχογραφηση. Επιλυε κι αλλα προβληματα της εποχης, οπως το υψηλο σημα του εγγραφομενου ηχου εναντι του θορυβου που παρηγαγαν τα ιδια τα μηχανηματα.
Παρολαυτα, λογω των χωρων που ηχογραφουσαν οι μουσικοι τοτε ( καθως και των τεχνικων περιορισμων ), το τελικο αποτελεσμα δεν ειχε παντα αυτο που λεμε "ενταση", αλλα ενα φυσικο boost το οποιο ομως δεν αλλοιωνε το δυναμικο ευρος των κομματιων. Ενα ησυχο μερος του κομματιου ηταν ησυχο, ενω ενα δυνατο ξεχωριζε αμεσως.
Αντιθετως, το LW δεν αφηνει τοσο μεγαλα περιθωρια. Ενα ησυχο μερος εχει το πολυ 3dB διαφορα απο ενα δυνατο.
Β) Εχει επαγγελματικη σχεση με τους μικροπαραγωγους που προσπαθουν να μιμηθουν τον ηχο που βγαζουν τα μεγαλα studio, περιμενοντας να ακουσουν εναν δυνατο, γεματο και on your face ηχο, χωρις να γνωριζουν ομως πως προσπαθωντας να το πετυχουν αυτο, υποβιβαζουν το μουσικο κομματι.
Επειδη ειδα πως αναφερεσαι σε στοιχεια των υποστηρικτων του LW για το κατα ποσο "πουλαει" το προιον τους, θα ηθελα να μου τα παραθεσεις ( με links, οπως εκανα εγω ) ωστε να δω και την αντιθετη στατιστικη μελετη.
Το LW δεν προκειται να "πεθανει" επειδη ορισμενοι εναντιωνονται, οπως και οι "καθαρες" παραγωγες δεν θα εξαφανιστουν επειδη η αγορα "ζηταγε" κομματια δυνατα ( σε ενταση ).
Γ) Ο εγκεφαλος υπακουει σε ενα φαινομενο που ονομαζεται masking effect. Με λιγα λογια, εχει την ταση να επικεντρωνεται αυτοματα ( και υποσυνειδητα ) σε εναν ηχο που "ξεπερναει" σε ενταση τους υπολοιπους. Αυτο ειναι ενα ψυχοακουστικο φαινομενο ( μελετημενο, κι οχι "mumbo jumbo" περι συχνοτητων ) και ειναι μια αντανακλαστικη λειτουργεια του εγκεφαλου.
Επομενως, οταν οδηγεις και εισαι απορροφημενος απο το δρομο, ξαφνικα ακους στο ραδιοφωνο ενα κομματι που "σκαει" σαν τοιχος ( εναντι της εντασης του παραγωγου ). Αναγκαστικα για τα πρωτα δευτερολεπτα σε εχει "κρατησει" τοσο ωστε ειτε να το ακουσεις, ειτε να το αλλαξεις γιατι δεν θα ειναι του γουστου σου.
Το LW δεν θα σου αλλαξει γουστο, αλλα δινει το δικαιωμα σε ενα κομματι να ακουστει παραπανω απο το κλασσικο play time του ραδιοφωνου ( προσφατες μελετες απεδειξαν πως μπορει να φτασει μεχρι τα πρωτα 5sec του κομματιου κατα μεσο ορο ).
Δ) Οταν μια παραγωγη δεν εχει προσανατολισμο "υψηλης" εντασης ( πραγμα για το οποιο φημιζοταν το Death magnetic ), τοτε ενδεχομενως το τελικο αποτελεσμα που ακους να μην σε ενθουσιασει. Αλλα αυτο δεν εχει να κανει με το LW, αλλα με την παραγωγη ως υφος, συνολο και ποιοτητα
.
Γενικα, το τεχνικο μερος του θεματος ειναι αρκετα πολυπλοκο και δεν εχει να κανει με μεμονωμενα κομματια, αλλα με μια λογικη παραγωγης
. Οπως ακριβως με τις mono και stereo παραγωγες ( αν και μας "κερδισε" η στερεοφωνια
).
