ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ
το δάχτυλό σέρνω βιαστικά στην οθόνη
τραβάω την κουρτίνα και να σαι !!!
εσύ που ποτέ σου δεν θες να σαι μόνη
απόψε μονάχη κοιμάσαι
λες και είναι λυχνάρι που κρύβει ένα τζίνι
στα χέρια έχω το κινητό μου
μα ο φόβος να κάνω μία ευχή δεν με αφήνει
δειλός μες στο κρήσφυγετό μου
ο δράκος σου πάνω στον αστράγαλο σου
να τρίβετε και να νιαουρίζει
γεμάτο απαντήσεις το χαμόγελό σου
που ίσως κανείς δεν γνωρίζει
τα μαύρα μαλλιά σου πάνω στο μαξιλάρι
σαν θύελλα που έχει ημερέψει
το φως της οθόνης σαν να είναι φεγγάρι
σειρήνα που με έχει μαγέψει
χωρίς καληνύχτα τα μάτια σου κλείνεις
και απλώνεται γύρω γαλήνη
γυρνάς στα όνειρά μου και μόνο με αφήνεις
να κοιτώ την Αυλαία που κλείνει
Α.Π.
