Αδέρφια, στο θέμα της πίστης υπάρχει μεγάλο μπλέξιμο. Κατ' αρχήν, κατά τη γνώμη μου, είναι άλλο πράγμα η πίστη στην ανώτερη δύναμη κι άλλο τα υπάρχοντα δόγματα, που αποτελούν, ουσιαστικά, μηχανισμούς διαχείρισης κοσμικής εξουσίας. Ο Γ. Ρηντύ έλεγε πως τα δόγματα φουντώνουν τόσο πολύ, που τα κλαδιά τους κρύβουν τον Θεό...Η πίστη, όμως, στον Θεό, στον Θεό που πιστεύει και βρίσκει ο καθένας μεσα στην καρδιά του, προσδίδει ουσία και σκοπό στην ύπαρξη του ανθρώπου. Η απουσία του Θεού, νομίζω, πως θα έκανε την ζωή μας ανιαρή και πεζή.
Τώρα για τον Χριστιανισμό, θα πρέπει, κάποτε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ο Χριστιανισμός ήταν μια εβραϊκή αίρεση, ενός, πράγματι, φωτισμένου αγίου ανθρώπου, του Ιησού. Το κύρηγμα και οι ιδέες του ήταν, για την εποχή του, πρωτοποριακά και ανατρεπτικά και γι αυτό το ιερατείο των ομοθρήσκων του φρόντισε να τον ξεπαστρέψει. Δεν θυμάμαι ποιός ακριβώς το έχει πει, αλλά έχει γραφτέι κάπως έτσι: για να εξασφαλίσει τα βάσανα του γιού του, ο Θεός τον γέννησε Εβραίο!!!
Όμως, το αρχικό καθολικό χριστιανικό δόγμα (έτσι ονομάζοταν αρχικα, σύμφωνα με τις αποφάσεις της Συνόδου της Νικαίας) δεν διαμορφώθηκε απο τα κηρύγματα του ιδρυτή της θρησκείας αυτής, αλλά από κάποιον που ούτε καν τον γνώριζε: τον απόστολο Παύλο, ο οποίος, σαν παλιός Ρωμαίος στρατιωτικός, προσέδωσε στο δόγμα μια πρωτοφανή αυστηρότητα και μια ακατανόητη μισαλλοδοξία. Για όσους ασχολούνται με αυτά, είναι γνωστή η διαμάχη του απ. Παύλου με τον απ. Πέτρο, ο οποίος ήταν και ο μαθητής που ο Ιησούς εμπιστευόταν περισσότερο, που οδήγησε, τελικώς, το Ευαγγέλιο του Πέτρου στα απόκρυφα Ευαγγέλια και στο καθολικό index. Όσο για την...αποδοχή του χριστιανισμού από τους Έλληνες, είναι γνωστό ότι, όταν ο απ. Παύλος μίλησε ενώπιον του Άρειου Πάγου οι Αθηναίοι του πέταξαν τα σανδάλια τους, εκτός απ' τον Διονύσσιο τον Αρεοπαγίτη, τον οποίο για τον λόγο αυτόν η χριστιανική εκκλησία αγιοποίησε.
Αυτά, και άλλα πολλά, καθιστούν για μένα τα δόγματα αποκρουστικά. Πιστεύω στον Θεό που έχω μέσα στην καρδιά μου. Για να τον βρίσκω, κάθε φορά, βυθίζομαι στον εαυτό μου. Δεν έχει δόγματα, απαγορεύσεις, κανόνες, φόβο. Έχει μόνο άπειρη αγάπη και κατανόηση για όλο τον κόσμο.
