Οι εκκλησιες ετσι κι αλλιως και οι ιερεις, εχουν ελαχιστη (αν οχι καθολου) σχεση με την πραγματικη πιστη οποιουδηποτε και βεβαια με τον ιδιο τον Θεο (οπως εκλαμβανει ο καθενας το Θειο εν παση περιπτωση). Ειναι και αυτοι ανθρωποι με ολες τις ατελειες που εχουμε και οι υπολοιποι. Οποτε το να λες οτι η ταδε εκκλησια ειναι μια καλοστημενη απατη, μπορει να μην απεχει πολυ απο την πραγματικοτητα, ομως αυτο δεν κανει ανυπαρκτη (ουτε υπαρκτη) την υπαρξη του Θειου γενικοτερα.
Τα οσα ξερουμε μεχρι τα τωρα, δειχνουν οτι δεν χρειαζεται καμια "παρεμβαση" καποιου Θεου για να ξεκινησει και να εξελιχθει η ζωη. Οσο για το πως δημιουργηθηκε η ζωη στη γη συγκεκριμενα (και ιδιατερα πως δημιουργηθηκε ο ανθρωπος), υπαρχουν παρα πολλες αποψεις που προς το παρον καμια τους δεν μπορει να δωσει την απαντηση με 100% σιγουρια.
Απλα το θεμα του Θειου, ειναι μια εννοια πολυ αφηρημενη, που προκειμενου ο ανθρωπος να μπορει να την συγκεκριμενοποιησει, την εχει ταυτισει με θρησκευτικες φιλοσοφιες και με ανθρωποκεντρικη "εικονα".
Εγω θα ελεγα, πως το Θειο δεν ειναι ενα προσωπο, ενα πνευμα πχ, αλλα το συνολο ολου του συμπαντος, μερος του οποιου ειμαστε κι εμεις. Δηλαδη ολο το συμπαν. ειναι "ενα σωμα" ουσιαστικα οπου το καθε τι υπαρχει συμβιωτικα με τα παντα, εχει την λειτουργια του, τον σκοπο του, την ημερομηνια ληξης του, την αναγεννηση του... Ο αεναος κυκλος της ζωης, οσο κι αν δεν μπορουμε να τον καταλαβουμε, αυτο ειναι το Θειο.
Ποιος ξερει; Ισως φτασουμε καποια στιγμη να ανακαλυψουμε οτι οπως εμεις βλεπουμε μεσα απο τα μικροσκοπια εναν ολοκληρο κοσμο που ποτε δεν ξεραμε οτι υπαρχει (πριν την ανακαλυψη των μικροσκοπιων), ετσι ισως να υπαρχει κατι περα απο το "γνωστο" μας συμπαν. Θα μπορουσε πχ να υπαρχει σχεδον απειρος αριθμος συμπαντων, που στην πραγματικοτητα, καθε ενα απο αυτα να μην ειναι τπτ αλλο απο ενα κυτταρο ενος οργανισμου που ποτε δεν θα δουμε ολοκληρο γιατι απλα δεν εχουμε την δυνατοτητα να δουμε ή να αντιληφθουμε. Ακριβως οπως ισως ενα μικροβιο, δεν μπορει να αντιληφθει εναν ανθρωπο ως ενα ων, αλλα ως ολο τον κοσμο του...
Αυτο που εχει σημασια ομως να καταλαβουμε, ειναι οτι δεν εχει σημασια τι πιστευουμε, αλλα τι κανουμε για οσα πιστευουμε.
Ετσι, δεν μπορω παρα να οργιζομαι οταν βλεπω φονταμενταλιστες, φανατικους θρησκειων και ιδιατερα αυτους που πιστευουν σε θρησκειες οπου οι βασικη τους φιλοσοφια βασιζεται στην ανοχη, στην αποδοχη των αλλων, στην αγαπη και στην συγχωρεση.
Δυστυχως ομως, μαζι με τις θρησκειες, που ειναι καθαρα ανθρωπινη εφευρεση (και εκμεταλλευσιμη απο πολλους για διαφορους λογους), η μπαλα παιρνει και την εννοια του Θειου, που ομως στην πραγματικοτητα ειναι κατι εντελως ανεξαρτητο απο τις "εφευρεσεις" των ανθρωπων.
Ετσι εχουμε φτασει πολλες φορες, να χανουμε την πραγματικη εννοια του Θειου, ταυτιζοντας το με τις θρησκειες και τα ελαττωματα των ανθρωπων που τις δημιουργησαν και τις συντηρουν.
