ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Πατώ στο σκοινί, τολμηρός ακροβάτης,
γεμάτη η καρδιά, μοναξιάς πανικό,
χαμένες αγάπες και σχέσεις απάτης,
καμένες ασφάλειες, στο γενικό.
Γυρίζει η ζωή μου, σε γύρο θανάτου,
μα δίχτυ δεν έχει, να προστατευτώ.
Ο Χάρος προσμένει, σε μια άκρη του πάτου,
και ίσως μ’ αξίζει, το τέλος αυτό.
Αστείοι παλιάτσοι, στη μέση της πίστας,
του κόσμου κερδίζουνε, μπράβο ζεστό,
κι εγώ φουκαράς, ξοφλημένος αρτίστας,
σε ρόλο μονότονο και βαρετό.
(Ρ)
Τσίρκο απέραντο, η ύπαρξή μου,
κλόουν και μάγοι, θηριοδαμαστές.
Μία παράσταση, τέλος κι αρχή μου,
κάποιες ελπίδες, μα λίγες κι αυτές.
Όσο κι αν θέλω, κοινό πια δε βρίσκω,
μάταια ψάχνω, ανθρώπους να μπουν.
Θέαμα λίγο, φτηνό, δίχως ρίσκο,
που ούτε και τσάμπα, δεν θέλουν να δουν.