Τελευταία μηνύματα

21

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απολιθωμένοι εραστές!

« Τελευταίο μήνυμα από kuiper στις 02/11/24, 21:05 »

Απολιθωμένοι εραστές!
( Από το βιβλίο μου "Εσπερίδα" )

Άδικο είναι,
απ’ της ζωής μου το τρένο να λείψεις
κι’ έμεινε άδεια η θέση
για σένα που είχα κρατήσει
με την ελπίδα τα χνάρια να βρεις να γυρίσεις. 

Σ' αναζητούσα στης αυγής τ' ακρογιάλια
στα σμιλευμένα των ματιών σου κοράλλια.
Η μορφή σου κρυμμένη στα όνειρα μου
ήρθε στης ζωής μου το τώρα,
στη γυμνή ώρα, που έχει νυχτώσει χαρά μου
κι’ είναι χειμώνας.

Πόσο λυπάμαι,
που συννεφιάζει και της ματιάς σου το νάζι
έφτασε βράδυ.
Φτωχή πεταλούδα δίχως φεγγάρι
πικρό το χειλιών σου το νέκταρ,
χαμένο και της της ψυχής το λογάρι.

Το μελένιο χαμόγελο σου
στο άγνωστο ταξίδευε χρόνια,
το λήστεψαν όμως του Απρίλη τα χιόνια,
που να το κρύψω τώρα
το σ’ αγαπώ σου;

Άδικο είναι,
το νήμα του χρόνου στο φινάλε να σπάσεις
στη στροφή τη μοιραία να φτάσεις
στου ήλιου το γέρμα.
Φτερό στον άνεμο της ζωής το καράβι
χωρίς και της ψυχής σου το έρμα.

Πόσο λυπάμαι,
που αργοπόρησες τόσο
κι’ ήρθες μέσα στην άγρια μπόρα.
Σκόρπιοι κι’ οι στίχοι,
για σένα που είχα σμιλέψει,
δεν είχαν τύχη.

Της φωτογραφίας το δάκρυ,
έχει στο χώμα κυλίσει,
Πώς να γκρεμίσω για σένα,
της ψυχής μου τα τείχη,
που της καρδιάς το αμόνι έχει σιγήσει
και της ψυχής ο λύχνος σε λίγο θα σβήσει. 
 
Πόσο λυπάμαι!

γ. χ.

22

Μετατροπές, βλάβες, συντήρηση, κατασκευές / Stainless Steel Re-fretting

« Τελευταίο μήνυμα από Alex_Under στις 01/11/24, 10:56 »

Καλή σας μέρα, μετά από πολύ, πολύ καιρό.

Μετά από 14 χρόνια η Strat χρειάζεται να αλλαχτούν τα τάστα της.
Αλλά δεν θέλω να βάλω Nickel αλλά να πάω σε Stainless Steel.
Στην Θεσσαλονίκη γνωρίζει κανείς ποιος αλλάζει τάστα και να μπορεί να βάλει ατσάλι;
Με νοιάζει να γίνει καλή και όχι φθηνή δουλειά.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων

23

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κράτα το χέρι μου σφιχτά.

« Τελευταίο μήνυμα από kuiper στις 31/10/24, 08:29 »

Κράτα το χέρι μου σφιχτά.. 
(στο βατόμουρο μου)

Κράτα το χέρι μου σφιχτά
στα σκέρτσα του αέρα, του χιονιά
μελαχρινή μου μυρωμένη πασχαλιά. 
στου χρόνου τα ρηχά 
της μιας δραχμής η ομορφιά
γι' ακόμα μιά χαρά μου δρασκελιά.

Της Παναγιάς η στράτα
στα μελαγχολικά τα καστανά σου μάτια
θα φέρει και αστροφεγγιά 
του ήλιου τα καράτια.
Κράτα τα χέρια μου σφιχτά
βατόμουρο μου σ΄ έχω ακόμα αγκαλιά,
έχω φυλάξει τα φιλιά
σ' εκείνο τον παλιό μας μπεζαχτά.   

Της Παναγιάς η στράτα
στου χρόνου την ανηφοριά
θα φέρει όνειρα δροσάτα
και την ανάσα μου γλυκιά παρηγοριά,
 
γ. χ.

24

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στσ’ ανεπαλιές του φθινοπώρου!…

« Τελευταίο μήνυμα από kuiper στις 29/10/24, 09:38 »

Στσ’ ανεπαλιές του φθινοπώρου!…

«Τώρα που έμαθα πως ν’ αγαπώ
και στα παιχνίδια της ζωής να ισορροπώ,
τώρα που ξέρω τ’ άστρα να διαβάζω,
τον έρωτα μπορώ να μεταφράζω,
τώρα μου λένε είσαι παρελθόν,
δεν έχεις λόγω στο παρόν.
Σου φτάνουν λένε οι αναμνήσεις,
στσ’ ανεπαλιές του φθινοπώρου να μετρήσεις».

Μα εγώ «Manor» θα χτίσω για το πείσμα αυθαίρετο,
από του χρόνου τα καπρίτσια απροσπέλαστο.
Τα όνειρα μου με γραφές να τ’  αρματώσω
κι’ αν βρω χαμόγελα που χάρισα να σώσω.
Λέω να φτιάξω κήπους κρεμαστούς,
παρτέρια να φυτέψω με λωτούς. 
Βαλεριάνες να’ ναι οι γλάστρες του γεμάτες,
το λιακωτό στρωμένο με φλοκάτες.
Σε κάθε τοίχο μια θυρίδα σιδερένια,
για τα φιλιά της «Αρετούσας» τα μελένια. 
Λέω να χτίσω αυθαίρετο να μείνω το χειμώνα,
τον επερχόμενο να ξεγελάσω, τον τυφώνα.
Στη βαρυχειμωνιά που όπου να’ ναι πλησιάζει,
το τζάκι του φωτιά, να λαμπαδιάζει.
Υδρόμελι να φτιάξω για τα βράδια,
να τη μεθύσω τη ζωή, εξάρες και στα ζάρια.
Λέω «Manor» αυθαίρετο μια νύχτα να σηκώσω,
τις αναμνήσεις, τα χαμόγελα μου να σπιτώσω.
Να ΄χω να λέω κι’ αν ο ήλιος μου θα σβήσει,
πως για τον «φοίνικα» μια σπίθα έχω αφήσει.

γ. χ.

25

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πες μου σ' αγαπώ!

« Τελευταίο μήνυμα από kuiper στις 25/10/24, 16:34 »

Πες μου σ’ αγαπώ!
( Από τη δεύτερη έκδοση του βιβλίου μου «Δακρυσμένα χαμόγελα»)

Με το χρυσάφι των μαλλιών μου σε χαϊδεύω
κι’ απ’ τα σμαράγδια των ματιών μου σε θωρώ
είμαι μια στάλα που τα θέλω σου αναδεύω
στης φαντασίας σου τον κόσμο «οδοιπορώ».

Ακροβατώντας στον ιστό της σκέψης σου
καταδύομαι στον άναρχο κόσμο των οραμάτων σου.
Σ’ αγαπώ ψιθυρίζω στους ανέμους, στις θύελλες, στις
καταιγίδες κάθε φορά που τα παιχνιδίσματα τους με
φέρνουν κοντά σου.

Το συννεφάκι που στην αγκαλιά του με κρατούσε, εσύ
στον ουράνιο θόλο το σμίλεψες εκείνη την ανοιξιάτικη νύχτα.
Και καθώς το καλέμι της σκέψης σου αυλάκωνε τις νερογραμμές
μου μονολογούσες.
Να μ’ αγαπάς!
Στην κάψα να’ σαι η δροσιά μου,
στην παγωνιά η ζεστασιά μου.

Και από τότε ταξιδεύω…
Ταξιδεύω μέσα στης φαντασίας σου το άπειρο,
στα δάκρυα σου, στο χαμόγελο σου, στον πόνο,
στη χαρά σου, στην πίκρα, στα όνειρα σου.
Και ρωτάς κάθε φορά που ο ουρανός σου συννεφιάζει.
Που είσαι;

Κι’ εγώ σ’ ακούω, θύελλες περνώ και καταιγίδες,
αστροπελέκια και τυφώνες. 
Τα χρυσά τα μαλλιά μου να χαϊδέψεις, τα πράσινα τα μάτια μου να
διαβάσεις, από τα χείλη μου ν’ ακούσεις, σ’ αγαπώ.

Να σου θυμίσω λίγες από τις αμέτρητες φορές που ήρθα κοντά σου.

Στο θερινό το σινεμά δίπλα στο αγιόκλημα σε είχα δει μια αυγουστιάτικη βραδιά
και ήσουν μόνος,
πάλι για μένα έγραφες…
Που να’ σαι τώρα;

Και είπα να σου θυμίσω πως είμαι πάντα κοντά σου.
Το πρόσωπο σου χάιδεψα, ξαφνιάστηκες, κοίταξες τον ουρανό με απορία. 
Θα βρέξει είπες μέσα σου, μα πως, βροχή από ένα λευκό συννεφάκι;
Τότε κατάλαβες, το δροσερό το χάδι δικό μου ήταν, το μαντήλι που με σκούπισες κοίταξες
κι’ ύστερα το φίλησες.
Το δάκρυ σου με συγκίνησε, μα τι θα μπορούσα να κάνω;
Μια σταγόνα της βροχής μονάχα είμαι.

Κυριακή βράδυ, στο ραντεβού δεν πήγες, γιατί;
Δεν φαινόταν πω θα βρέξει κι’ όμως…
Τρίτη θέση στο τρένο, μόνος στο ταξίδι του χρόνου, πάλι για μένα στίχους έγραφες
κι’ εγώ να κρατηθώ στο τζάμι προσπαθούσα.
Λίγο πριν χαθώ με είδες και μου χαμογέλασες, σ’ αγαπώ μου είπες κι’ εγώ χάρηκα
κι’ έγινα ήλιος ανέσπερο φως.

Καλοκαίριασε, κουράστηκες να ρίχνεις τις πέτρες στη θάλασσα μέχρι που τ’ αστροπελέκια
έφεραν σταγόνες βροχής.
Εμένα θυμήθηκες, τη δική σου σταγόνα, τη δική σου σταλαγματιά της βροχής.
Και τότε την νοτισμένη άμμο βάλθηκες να πλάθεις.
Ένα κάστρο για την πριγκίπισσα σου.

Θα είχες πιει δυο ποτηράκια παραπάνω.
Απόκριες ήταν, φαινόσουν χαρούμενος, γλεντούσες τη «μασκαρεμένη» βραδιά
κι’ όμως τ’ αστέρια θωρούσες, ή μήπως τα γκρίζα σύννεφα που ετοιμάζονταν τα δάκρυα
τους ν’ αφήσουν;
Βράχηκες μα δεν σ’ ένοιαζε, είχες εμένα δίπλα σου και με καμάρωνες, όμορφη βραδιά…     
Κουράστηκες από τις κακοτοπιές κι’ είπες να ξαποστάσεις.
Δίπλα στης μοναξιάς σου τ’ ακρογιάλι, την άμμο σκαλίζεις και είσαι μόνος.
Το φθινόπωρο έφτασε και το δάκρυ σου κατηφορίζει αργά για να χαθεί «αμίλητο» στο χώμα.
Με απορία με κοιτάζεις, λες και με θωρείς πρώτη φορά,
θέλω κάτι ακόμα να σου πω μου λες…

Μ’ ένα απ’ τα πέπλα σου χαρά μου μαγικό,
σαν χάδι στο μεθύσι μου απόψε σκέπασε με
κι’ απ’ τη δροσιά σου κέρνα με ποτό νοσταλγικό,
μείνε γλυκό μου όνειρο και αποκοίμισε με.

γ. χ.

26

Δικοί μας αυτοσχεδιασμοί και διασκευές / Απ: Emotional Guitar Solo with the NUX MG-30 Pedalboard!

« Τελευταίο μήνυμα από Stel Andre στις 24/10/24, 12:14 »

Ωραίο το solo!

Πράγματι η Nux έχει βγάλει πολύ ενδιαφέροντα προϊόντα τα τελευταία χρόνια. Όχι μόνο πεταλιέρες και πετάλια, αλλά και ενισχυτές διαφόρων μεγεθών και εντάσεων, με χαρακτηριστικά που τους καθιστούν ανταγωνιστικούς σε πιο ακριβά προϊόντα, όπως τα Positive Grid Spark. Ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία που έχω αυτή τη στιγμή είναι το Nux Mighty Plug Pro, που είναι ιδανικό για εξάσκηση στο σπίτι χωρίς να ενοχλώ κανέναν και προσφέρει απίστευτη λειτουργικότητα για ένα headphone amp.

Ναι ειναι φανταστικο πραγματικα. Και το μικροτερο αδερφακι του που εστειλαν σε εμενα, ειναι απλα απιστευτο. Φοβερος ηχος για το μποι του και πολυ ωραιο connectivity με Bluetooth και App, που το καθιστα πολυ ευκολο στη χρηση.

27

Δικοί μας αυτοσχεδιασμοί και διασκευές / Απ: Emotional Guitar Solo with the NUX MG-30 Pedalboard!

« Τελευταίο μήνυμα από Απόλλων στις 24/10/24, 12:04 »

Ωραίο το solo!

Πράγματι η Nux έχει βγάλει πολύ ενδιαφέροντα προϊόντα τα τελευταία χρόνια. Όχι μόνο πεταλιέρες και πετάλια, αλλά και ενισχυτές διαφόρων μεγεθών και εντάσεων, με χαρακτηριστικά που τους καθιστούν ανταγωνιστικούς σε πιο ακριβά προϊόντα, όπως τα Positive Grid Spark. Ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία που έχω αυτή τη στιγμή είναι το Nux Mighty Plug Pro, που είναι ιδανικό για εξάσκηση στο σπίτι χωρίς να ενοχλώ κανέναν και προσφέρει απίστευτη λειτουργικότητα για ένα headphone amp.

28

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μάτια του χθες.

« Τελευταίο μήνυμα από kuiper στις 23/10/24, 11:47 »

Μάτια του χθες. (Στη γυναίκα μου)

Σαν κοιτάζω τα μάτια του χθες
τα ήρεμα μιας θάλασσας κύματα
μοιάζουν της νύχτας παρθένες σκιές
που μου στέλνουν αγάπης μηνύματα.

Λευκά εντελβάις της ψυχής του ανθίσματα
στης ζωής τα λιμάνια αιθέριες μορφές
αγέρωχοι φάροι στου χρόνου τα πείσματα
στα μινόρε των γλάρων αναμνήσεις θολές.

Και είναι τα ίδια των ονείρων στολίδια
που στο βαλς και του τώρα μεθούνε καρδιές
πιο γλυκά στης ζωής τα παιχνίδια
μελαγχολούν, μα ανάβουν ακόμα φωτιές.

Κι' αν περάσαν χειμώνες εκείνα υπάρχουν
στις βεγγέρες του τώρα στενές επαφές
άγονη γραμμή τα καράβια δεν θα ξανάρθουν
μα εγώ έχω για φάρο τα μάτια του χθες.

γ. χ.

29

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Εγώ κι' εσύ γλυκιά ζωή!

« Τελευταίο μήνυμα από kuiper στις 21/10/24, 16:12 »

Εγώ κι' εσύ γλυκιά ζωή!

Ζωγράφιζες την αύρα των ματιών μου
κι' ήταν Δευτέρα ένα κρύο πρωινό
τώρα στο σύθαμπο σε χάνω φως μου
διάτορο το χάδι σου το αυγινό.

Ευαίσθητη, αναρχική πριγκίπισσά μου
θωρούμε γκρίζο τον δικό μας ουρανό
ν' ανηφορίσουμε να με κρατάς αρχόντισσά μου
να φιληθούμε στο μοιραίο δειλινό.

R.
Δε φάνηκες απόψε στα όνειρα μου
γλυκιά ζωή γλυκιά χαρά μου.

Ζάλα αλίμενα απ' του πολέμου την καπνιά
στ' αζήτητα οι ανοιξιάτικες γραφές μας
παιχνίδια ερωτικά αλλοτινά
αρχαίο κώνειο του τώρα ο καφές μας.

Άφωτα μελαγχολικά τα κίτρινα φεγγάρια
και η "φατσύλα" μας κι' αυτή στο τέλος της διαδρομής
διπλές και ντόρτα οι ζαριές στα ζάρια
στα βερεσέδια της παλιάς μας της δραχμής.

R.
Δε φάνηκες απόψε στα όνειρα μου
γλυκιά ζωή, γλυκιά χαρά μου.

Γιάννης Χαρκιολάκης

30

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δεν τελεώνει μ' έναν έρωτα η ζωή.

« Τελευταίο μήνυμα από kuiper στις 17/10/24, 11:11 »

Δεν τελειώνει μ’ έναν έρωτα η ζωή.

Φύσα βοριά και παίξε μπαλοτιές
για μια αγάπη που την έκανε κομμάτια
φύσα μαΐστρο σβήσε τις φωτιές
που άναψαν δυο καστανά μεγάλα μάτια.

Δεν τελειώνει μ’ ένα ψέμα η ζωή
έχει ο χρόνος ο σοφός βοτάνια     
μ’ ένα του βλέμμα ένα χάδι μια πνοή
σ’ άλλης αγάπης θα περάσεις τα λιμάνια.
 
Άγλυκο είναι ένα κάλπικο φιλί
θα λιώσει η ζάχαρη η άχνη ως το βράδυ
μα είναι όμως η αρχή λίγο πολύ
για κάτι άγνωστο που θα ‘ρθει απ’ το σκοτάδι.

Δεν τελειώνει μ’ έναν έρωτα η ζωή
με μια ζαριά σημαδεμένη
έχει ο καιρός γυρίσματα θα δεις ένα πρωί
στο σ’ αγαπώ της τη ματιά σου κεντημένη.

Γιάννης Χαρκιολάκης