Από αιωνόβιες ελιές κρατώ
Καρπούς που έχουνε γουρμάσει
Σμιλεύω της μιζέρια σου σκοπό
Στα χέρια μου κρατώ τα άχθη.
Από αμπέλια καρτερό να πιω
Κρασί μία αγκωνή ψωμί και αλάτι
Τον Διάτανο σκορπάω στο κακό
Να βγω στο φως πριν έρθει και με βλάψει.
Με χώμα νερό και θυμιατό
Ξορκίζω τα δοσμένα άχτι
Το χτένι σου στον αργαλειό
Υφαίνει μπατανία ζωή με άνθη.
Καρτεράς και εσύ να δεις χριστό
Με ζάλα φορτωμένος αγκάθινο στεφάνι
Τα τάλαντα μετράς που κουβαλά
Αλαφροΐσκιωτο παιδί πού γύριζε σεργιάνι.