(περιστροφο!)
Υπαρχει καπου
ενα αστερακι θλιμμενο
που φοβαται το σκοταδι
και ενα μικρο
αναμμενο κερι
που προσευχεται ο αερας
να το σβησει για παντα.
Και ετσι καθε βραδυ
πριν πεσω να κοιμηθω ,
Εγω ο Μεγαλος Βυθος
μετρω γρηγορα
με αγωνια τ αστερια
και ψιθυριζω ενα παλιο
ηλιθιο
ξορκι:
"..Να στερεψει επιτελους η ανασα
αυτου του καριολη.
Του Αερα."
