MACMISIAS KITHARAS ΑΠΑΝΤΑ

[Lo.Lee.Ta]

Macmisias, δεν κάνεις ένα κόπο, να το στείλεις, έτσι απλά χωρίς πολλά πολλά μπλιμπλίκια, μονο με την ακουστική σου και τη φωνή σου! να την δούμε και εμείς οι απλοϊκοί, λίγο πιο μεταξύ μας μεταξά και παρεΐστικα χωρίς ηλεκτρονικά πειράγματα! ? και εγώ το βρήκα πολύ καλό αυτό το Γέρο χίππικο στιχούργημά σου και μελωδικό!

[MACMISIAS]

Άντε θα το φροντίσω σύντομα...Για πάρτη μας!

[Lo.Lee.Ta]

      Ωραααιιιιώώώώς!!!

[MACMISIAS]

ΤΙ ΛΕΤΕ; ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;


Ας αρχίσει η επανάσταση...
ας ξεκινήσει από μέσα μας.
Να δούμε το κόσμο μας με άλλα μάτια.
Να νοιαζόμαστε για τον διπλανό μας.


Ας αρχίσει η επανάσταση...
ας υψώσουμε τις σημαίες μας.
Δεν έχουμε πιά τίποτε άλλο,
εκτός από σένα κι από μένα.


Ας αρχίσει η επανάσταση...
ας πιστεύουμε ότι θέλουμε.
Να μη κακίζουμε τους ανθρώπους,
για τη πίστη και την ελπίδα τους.


Ας αρχίσει η επανάσταση...
ας τελειώνουμε με τα λάθη μας.
Μόνο η αγάπη καταλαβαίνει,
μόνο η φροντίδα παρηγορεί.


Ας αρχίσει επιτέλους η επανάσταση!

[MACMISIAS]

ΟΜΕΡΤΑ


Λόγια που δεν πρέπει να ακουστούν
εικόνες που κανένα δελτίο δεν θα δείξει
Όσα κρυφά από εμάς θα συμφωνηθούν
κι όσα κανείς μας ποτέ δεν θα τ' αγγίξει.


Ομερτά , είναι μιά λέξη μοναχά
μα είναι αυτή που ορίζει τις ζωές μας.
Ομερτά, και τα πράγματα είναι απλά,
μιά σιωπή εκρήγνυτε σαν βόμβα στις αυλές μας.


Ήσουν μπροστά σε όλες τις συμφωνίες
και μη το παίζεις τώρα αθώα περιστερά
Ήσουν εκεί και περιφρόνησες τις αγωνίες
ενός κοσμάκη που τον δουλεύεις κανονικά.



Ομερτά , είναι μιά λέξη μοναχά
μα είναι αυτή που ορίζει τις ζωές μας.
Ομερτά, και τα πράγματα είναι απλά,
μιά σιωπή εκρήγνυτε σαν βόμβα στις αυλές μας.


Μιά κοινωνία-μαφία, αυτή που έχεις χτίσει
εσύ και οι φίλοι σου οι "αρχιτέκτονες"
Μιά κοινωνία-μαφία αυτή που έχεις χτίσει,
εσύ κι οι κολλητοί σου οι "αρχιτέκτονες"


Ομερτά... και μετά; Σας το φυλάει ο λαός για έκπληξη.... 






Εξαιρετικά αφιερωμένο στον Έλληνα δημοσιογράφο...

[papous]

"Κοινωνία - μαφία"? Κακός παραλληλισμός. Η μαφία έχει και εξαιρετική κοινωνική προσφορά. Σ' όσες κοινωνίες η μαφία αποτελεί άγραφο θεσμό παράγει και κοινωφελή έργα, επιδοτεί τις τέχνες, την παιδεία, την υγεία. (Βλέπε Ρωσία, Ουκρανία κλπ)

Η καλύτερη μεταφορά δεν είναι κοινωνία - μαφία αλλά κοινωνία - μπουρδέλο, κατά την γνώμη μου βέβαια (είναι και τα δύο τρισύλλαβα οπότε δεν χαλά το μέτρο). Διότι μόνο στα μπουρδέλα ότι μπαίνει μετά βγαινει αυτούσιο.

[MACMISIAS]

Αγάπη-Συγγνώμη 2--0


Οι απαντήσεις με στιχάκια δείχνουν αγάπη τελικά
κι αυτή να ξέρεις πως σημαίνει απ'τη συγγνώμη πιο πολλά.
Δε λέω πως η συγγνώμη θάρρος δεν απαιτεί,
μα να τη λες δίχως  να έχεις, τόνους φαρμάκι στη ψυχή.


Κι αν ξαφνικά έχω γίνει για σένα ο εχθρός
της πατρίδας σου ο ένας κι ο μοναδικός.
Ψάξε μέσα σου να δεις τι πήγε τόσο στραβά
κι ίσως σου βγεί, αληθινή, η συγγνώμη απ'τη καρδιά.


Είναι λοιπόν πιο εύκολη η συγγνώμη απ'το ν'αγαπάς
κι αφού το δεύτερο μπορείς , γιατί το πρώτο δεν τολμάς;
Μία είναι η απάντηση και είναι τόσο απλή
η διανοιάρα σου είναι από των άλλων πιο ψηλή
κι αφού όλα τα ξέρεις, εγώ τι να σου πω...
Καλό ταξίδι και να προσέχεις σ'αυτό το τρόπο της ζωής σου
τον μοναχικό...

[MACMISIAS]

Έριξα μιά ματιά μετά από πολύ καιρό που έχω να επισκεφθώ το φόρουμ, στα στιχάκια που έστειλα κατά καιρούς. 51 ποιήματα(-στίχοι συνολικά . `Έχω να κάνω λοιπόν μερικές δημόσιες παρατηρήσεις στον εαυτό μου. Πρώτα απ'όλα ότι είναι πολύ λίγα αυτά που φιλοδοξούν απλά να αποκαλούντε μέτρια, σε σχέση με αυτό που λέμε τέχνη της ποίησης. Πολύ αδύναμα, φτωχά πολλές φορές στο λεξιλόγιο και με ελάχιστη πρωτοτυπία. Μερικοί "έξυπνοι" τίτλοι και μερικά συναισθηματικά προσωπικά ξεσπάσματα, που αφορούσαν ελάχιστους στο κάτω κάτω. 
Όμως αυτό που έχει τη γοητεία του (προσωπικά πάλι) είναι ότι ο φιλόξενος χώρος του φόρουμ λειτούργησε κατά κάποιο τρόπο και σαν ένα "ημερολόγιο". Διαβάζοντας τους στίχους μου έτσι μαζεμένους , αναγνώρισα την όποια εξέλιξή μου (θετική ή αρνητική) σαν άνθρωπος και θυμήθηκα παλιότερες εποχές. Πως σκεφτόμουνα, πως εκφραζόμουνα, πως προσπαθούσα να βρώ τις "λύσεις" μου μέσα από την έκφραση. Αναγνώρισα επίσης κι ένα από τα μεγάλα μου ελλατώματα, από το οποίο παλεύω χρόνια να ξεφύγω . Τον εντελώς αδικαιολόγητο ναρκισσισμό μου, ο οποίος μου στάθηκε πάντοτε εμπόδιο στην όποια καλλιτεχνική μου εξέλιξη.
Ακόμα και τώρα ίσως να εμπλέκεται στο ότι χωρίς αιδώ κάνω αυτή τη δημόσια "έκθεση" του εαυτού μου. Ίσως είναι απλά για να σας πώ "προσέξτε με". Ίσως...
Ότι κι είναι , παραμένει μιά ανάγκη την οποία εκφράζω μέσα από αυτά τα λόγια. Και αυτό είναι το πιο σπουδαίο που έχει δώσει αυτή η στήλη σε όλους μας. Ένα μέρος που μπορούμε να εκφραζόμαστε.
Οι άνθρωποι κάνουν πάντα το λάθος να παίρνουν κάποια πραγματα σαν δεδομένα. Ένα από αυτά είναι και το δώρο της ελεύθερης έκφρασης, το οποίο το προσπερνάμε στα "ψιλά", αλλά είναι τεράστιο. Οι εποχές που έρχονται μάλιστα φαντάζουν αρκετά σκοτεινές, ειδικά για το χώρο της έκφρασης. Τώρα που κατακτήσεις ετών έχουν ριχθεί στο Καιάδα των αριθμών και της λογιστικής και που οι κρατούντες έχουν αρχίσει πλέον να ενοχλούντε πραγματικά από έννοιες όπως Δημοκρατία και Ελευθερία, ένα τέτοιο μέρος έχει το φως του όπως και να το κάνουμε. Τώρα λοιπόν που περάσανε κάποιοι μήνες, από το προσωπικό μου "δράμα", το οποίο με έκανε να απέχω από το φόρουμ, μπορώ πλέον πολύ ψύχραιμα και νηφάλια να πω ένα μεγάλο Ευχαριστώ στους συντελεστές του κιθάρα για τη φιλοξενία τους. Όποτε θα έχω πραγματικά κάτι να πω, θα έρχομαι εδώ και θα το λέω. Πάντα με τις καλλιτεχνικές μου αστοχίες βέβαια (αναπόφευκτο), αλλά όσο πιο αληθινά μπορώ. Να είστε όλοι καλά!

[Βραζίλης]

Χαίρομαι για αυτά τα λόγια σου, Μάκη. Το kithara.gr ελπίζουμε να είναι πάντα ένας χώρος έκφρασης, για όλους. Όταν υπάρχει καλή διάθεση μπορούμε να συνυπάρχουμε αρμονικά όλοι. Κι αν κάποτε γίνει καμιά παρεξήγηση, να την λύνουμε ήρεμα κι απλά.

[MACMISIAS]

Ο ΟΝΕΙΡΟΦΟΒΙΚΟΣ


Ξέρω κάποιον που δεν κοιμάται
γιατί το θάνατο φοβάται.


Τα όνειρα που βλέπει
δεν του τα επιτρέπει.


Σηκώνεται στις έξη
τη μέρα του να τρέξει.


Φροντίζει τα παιδιά του
και την άδεια τη κοιλιά του.


Εχθές λοιπόν του μίλησα
κι ένοιωσε πως τον μίσησα.


Τον θάνατο φοβάσαι
ή την ίδια τη ζωή;


Τα όνειρα που κάνεις
γιατί σου είν' εχθροί;


Κι αν σηκωθείς στις έντεκα
κι η μέρα σου έχει φύγει


Τη νύχτα σου όμως κέρδισες
κι αυτή δεν είναι λίγη.


Τι κέρδισες που γέμισες
κι απόψε τη κοιλιά σου;


Αν τις φοβίες σου πέρασες
στα έρ'μα τα παιδιά σου...

[Lo.Lee.Ta]

Ωραίος Macmisia, αλλά για να αλλάξει κάποιος προς τα εκεί που το σκέφτεσαι, χρειάζεται εντελώς διαφορετική θεώρηση της ζωής. Ίσως να μην αλλάξει και καθόλου η ώρα που θα σηκώνεται. Πάλι στις έξη δηλαδή, αλλά με διαφορετική διάθεση, σκέψη και πραγματικότητα.
Πάντως το έθεσες πολύ ωραία, ιδιαίτερα σκεπτόμενος τα παιδιά σου.

[MACMISIAS]

Xolidoxos για χαρά μετά από τόσο καιρό...Είναι εύστοχη η παρατήρηση σου περί διαφορετικής θεώρησης. Το έξη φυσικά είναι συμβολικό, μιάς και θα μπορούσε να σηκώνεται στις 12 και να σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο. Τα συγκεκριμένα στιχάκια έχουν εμπνευστεί από πραγματικό πρόσωπο και από κουβέντα που έκανα μαζί του. Από έναν άνθρωπο που δηλώνει "ρεαλιστής" και που τα όνειρα ( του ύπνου δηλαδή, όχι με την έννοια των προσδοκιών ή των ελπίδων που και αυτά βέβαια επηρρεάζονται) τα μισεί γιατί δεν είναι λέει...αληθινά!Επίσης μου είπε πως αν ήταν δυνατόν δεν θα κοιμότανε καθόλου, μόνο και μόνο για να μην έρχεται αντιμέτωπος με αυτές τις "ψεύτικες" καταστάσεις!
Από εκεί και πέρα βέβαια οι προεκτάσεις υπάρχουν και αφορούν πολύ κόσμο. Όλους όσους αισθάνονται ασφαλείς μόνο όταν "θέτουν τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων" . 'Η όλους εκείνους που νοιώθουν ακόμα και ενοχές όταν προσφέρουν στον εαυτό τους ένα ταξίδι...Και φυσικά τα παιδιά είναι εκείνα που θα εισπράξουν αυτές τις φοβίες όπως σαν παιδί τις εισέπραξε κάποια στιγμή και ο φίλος μας...Και αν αυτό είναι πολύ...Φροϋδικό , εντάξει, θα μπορούσε να το έπαθε και πριν από 2 μήνες...που να το ξέρω κι εγώ...μια κουβέντα κάναμε...

[Dimitris12345]

Πςςςςς
http://www.myspace.com/meresmeres
Απλά απίστευτα τραγούδια

[MACMISIAS]

Πςςςςς
http://www.myspace.com/meresmeres
Απλά απίστευτα τραγούδια

Α ευχαριστούμε πολύ! Τα μέλη των "Μέρες" που διαλύθηκαν πριν από 2 χρόνια μπορείς να τα βρεις σήμερα στους "Ρεσάλτο" στους οποίους παίζουν ο Μάνος ο Ατζαράκης, ο Γρηγόρης ο Σορώτος και ο Μαρίνος ο Πατρίκιος, στους "Klein Mein" στους οποίους παίζει ο Παναγιώτης ο Αυγερινός και σε μιά ακόμα μπάντα που ακούει στο όνομα "Καλύτερες Μέρες" (!!! ) στους οποίους παίζω εγώ. Οι "Ρεσάλτο" κυκλοφόρησαν μιά πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά με τίτλο "Αιώνες Ναυαγήσαν", οι "Klein Mein" ήδη διαγράφουν μιά αρκετά επιτυχημένη πορεία στο χώρο (παίζουν αυτό το καιρό στην Αρχιτεκτονική με τον Χρήστο Δάντη) και οι "Καλύτερες Μέρες" είναι ακόμα στις πρόβες , με προγραμματισμένο το πρώτο live σε κανένα μήνα περίπου, πρώτα ο Θεός. Και πάλι σε ευχαριστούμε και να'σαι καλά!

[MACMISIAS]

Ο ΦΡΑΧΤΗΣ
 
Τόσα χρόνια αγώνες...
Αποτέλεσμα; Ο φράχτης!
Τόσα χρόνια Δημοκρατία...
Αποτέλεσμα; Ο κράχτης!
 
Τόσα χρόνια; Διχόνοια!
 
Τόσες ανθρώπινες φωνές...
Αποτέλεσμα; Σιωπή!
Τόσες ανθρώπινες ευχές...
Αποτέλεσμα; Υποταγή!
 
Τόσοι άνθρωποι; Απάνθρωποι!
 
Κι ο φράχτης συνεχίζει να σε τυλίγει...
Δεν είναι ο τοίχος των Pink Floyd.
Εκείνον τον χτίσανε άλλοι για μας.
Αυτόν μάθαμε να τον χτίζουμε μόνοι μας.
Αυτόν τον χτίζουμε επάνω μας.
Και καλά αν η λάσπη είναι ακόμα νωπή.
Αν ναι υπάρχει ακόμα ελπίδα για κάθαρση.
Γρηγορείτε όμως. Κάθε μέρα η λάσπη
στεγνώνει όλο και περισσότερο...
 

[MACMISIAS]

Αγάπησα και μίσησα και είμαι ευτυχισμένη

Τα χρόνια που περάσανε πολύ τα εκτιμάω
Και όλα όσα έζησα, έμαθα να τιμάω
Ανάποδα τα πράγματα μου’ρθαν κάποιες φορές
Μα βίωσα αγάπη μου και θρυλικές στιγμές
Γι αυτό εγώ με τίποτα δεν νοιώθω τελειωμένη,
Αγάπησα και μίσησα και είμ’ ευτυχισμένη.
 
Δεν ήμουν από εκείνες που γράφουνε τραγούδια,
Προτίμαγα σε πίστες να τους πετάω λουλούδια
Και σαν η νύχτα έφευγε ξημέρωμα και κάτι
Το πρωινό με έβρισκε σε αλλο ένα κρεβάτι.
Γι αυτό εγώ με τίποτα δεν νοιώθω λυπημένη
Αγάπησα και μίσησα και είμαι ευτυχισμένη
 
Και όλα αυτά που έμαθες σήμερα εσύ για μένα
Να μην νομίζεις πως εγώ τα έγραψα για σένα
Αυτός που βγάζει   φανερά, όλα τα απλυτά μου
Το έκανε ειλικρινά δίχως την άδειά μου
Μα η έμπνευση είναι ελεύθερη, χαρά σ’ όποιον την έχει
 Η αλήθεια από τό  όνειρο , μία στιγμή απέχει
 
Τώρα λοιπόν σας χαιρετώ κι ώρα καλή μωρά μου
Ένα μεγάλο ευχαριστώ απ’τη σκληρή καρδιά μου
Που όλοι τους νομίζανε πως θα την κατακτήσουν
Σιγά να μην τους άφηνα να μου την εβρωμίσουν
Μιά φράση μοναχά ζητώ στο τάφο μου γραμμένη
Αγάπησα και μίσησα και είμαι ευτυχισμένη


Υ.Γ Για τους admin. Συγγνώμη που το έχω δίπορτο...Αν είναι πρόβλημα ενημερώστε με.

[MACMISIAS]

ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΔΙΑΚΟΠΩΝ
 
 Στην εποχή της κρίσης,
 για τι άλλο να μιλήσεις
 σε blogs τις απόψεις σου να πεις ;
 
 Παράξενα θηρία,
 γεμάτα αγωνία,
 trolls και άλλοι τύποι ευφυείς...
 
 Κάποιοι αγανακτισμένοι,
 απ'όλα μπουχτισμένοι,
 ψάχνουν για μιά λύση μαγική.
 
 Μα είναι αυτή θαμμένη,
 και καταχωνιασμένη
 σε κάποια μαύρη τρύπα , ιστορική.
 
 
 Όλοι για την Ελλάδα,
 τη παχιά αγελάδα,
 που τώρα αδυνάτισε πολύ,
 
 Ευρωπαίοι Bodyline
 φροντίσαν, κι όλα fine
 στο τέλος δεν θα μείνη ούτε πετσί.
 
 Και μοιάζουν όλα μαύρα,
 γύρω φωτιά και λαύρα
 καλοκαίρι με μούφα αντηλιακό
 
 Πλατσουρίζουμε παρέα
 και περνάμε ωραία
 όσο για την Ελλάδα;...Από Σεπτέμβριο

[MACMISIAS]

ΤΑ JUKE BOX (AMY)
 
 
 Tα άκρα που άγγιξες δεν τόλμησα ποτέ να πιάσω
 φοβήθηκα τα όρια που μου ζήτησες να  ξεπεράσω.
 Κι απόμεινα να σε κοιτάζω εκεί  ψηλά να λάμπεις
 Κορίτσι μελαχροινό, με τη βαθειά σου τη φωνή
 
 
 Που ήτανε   μάλλον κραυγή.
 
 
 
 Δεν με γοήτευσε ποτέ η ομορφιά σου,
 Δεν ήταν πόθος αυτό που ένοιωσα, ούτε λαγνεία.
 Ήτανε η κάθε όμορφη σου ιστορία,
 Που ήξερες να λες μονάχα εσύ,
 Κορίτσι μελαχροινό, με τη γλυκειά σου τη φωνή                                     
 
 Που ήταν σίγουρα κραυγή.
 
     
 
 Έιμυ, Έιμυ ,απόψε η φωνή μου τρέμει,
 Δεν το πιστεύω πως δεν θα σε ξαναδώ,
 Να τραγουδάς έναν γνώριμο σκοπό
 Να με γυρνας πίσω στα χρόνια 
 
 Mε τα τζουκ  μποξ που τόσο αγαπώ

[MACMISIAS]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ
 
 Κορίτσια τραγουδήστε κι απόψε
 όπως τόσα και τόσα χρόνια,
 που με συντροφεύεται,
 με τις γλυκές, μοναδικές σας φωνές.
 
 Για έναν τύπο σαν κι εμένα,
 πάντοτε ήταν λίγο δύσκολο
 να το παραδεχτώ,
 πόσο λαχταράω να σας ακούω.
 
 Από τη Rosemary Clooney
 μέχρι τη Cher και από τη Tammy Wynnete,
 μεχρι την Pink,
 όλες σας μου δώσατε τα δώρα σας.
 
 Κι ας μην σας γνώρισα,
 σας έμαθα μέσα από τα τραγούδια σας,
 που πάντα μέσα από τη ψυχή,
 μα και το όμορφο κορμί σας μιλάνε.
 
 Κορίτσια σας ευχαριστώ
 και όσο για το φίλο μου που αυτές
 τις προτιμήσεις μου
 τις βρίσκει λίγο "gay".
 
 Του απαντώ, μ'ενα τραγούδι,
 που χρόνια τώρα το ακούω
 και που με καίει,
 μα είναι ο.κ ....
 
 Don't speak ...

[MACMISIAS]

ΕΚΟΨΕΣ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ
 
 Έκοψες τα μαλλιά σου.
 Τα πήρα, τα φύλαξα μακρυά,
 απ' των ανθρώπων τις αδιάκριτες ματιές.
 
 Και σου είπα σ'ευχαριστώ.
 Γιατί μου'δωσες ένα λόγο για να ζω,
 μ'έμαθες πως είναι ν'αγαπάς.
 
 Πως το λέει ο Κραουνάκης...
 "Καταδικασμένος να ζω έναν έρωτα επίγειο".
 Όχι δεν είμαι αυτός ο άνθρωπος πια.
 
 Είμαι εκείνος που σ'αγαπάει εδώ,
 μα και στον ουρανό,
 χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς συμβάσεις.
 
 Και το καλύτερο στο φυλάω για το τέλος,
 δεν δίνω δεκάρα αν εσύ με αγαπάς το ίδιο,
 είμαι τόσο γεμάτος απ' αυτό που νοιώθω,
 που φτάνει για μένα, για σένα,
 για το κόσμο όλο.
 
 Έκοψες τα μαλλιά σου,
 τα πήρα , τα φίλησα
 κι όλα καλά...

[MACMISIAS]

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Λευτεριά στον Αγωνιστή Έρωτα,
 που χρόνια ολόκληρα παλεύει και καταφέρνει,
 ανάμεσα σε Hθικές Σκύλλες
 και Kαθώς Πρέπει Χάρυβδες,
 τα κορμιά των ανθρώπων να ενώνει.
 
 Λευτεριά στις Αγωνίστριες Κόρες,
 που πάντοτε μιά Μάνα τους καταστρέφει τις ζωές,
 καθώς τις παίρνει από το χέρι και τους δίνει
 συμβουλές για το πως θα είναι δυστυχισμένες,
 γυρίζοντας από γενιά σε γενιά, το "Παράνοια" 2,3,4...ν+1...
 
 Λευτεριά στους Αγωνιστές Γυιούς ,
 που παρά τα δέκα κιλά αρχ**ια που κληρονομήσαν από τους
 πατεράδες τους, τα χρησιμοποιούνε τελικά ΚΑΙ για να
 ποτίζουν μιά γαρδένια που έχουν στη γλάστρα
 κι ας το κάνουνε τρεις  η ώρα τη νύχτα , για να μην τους δει κανείς.
 
 Λευτεριά σε όλους τους Αγωνιστές Πιστούς,
 που παρά τη χλεύη των γύρω τους, αγιάζουν
 και γεμίζουν πρωινή δροσιά τις ψυχές όλων όσων
 έχουν τη τύχη να τους ακούσουν σε μοναστήρια,
 σε εκκλησιές, στο δρόμο, στα μπαρ και στις στοές του Μετρό.
 
 Λευτεριά στα Μυαλά, στις Καρδιές, στις Νεφραμιές,
 στα Συκώτια, Λευτεριά στο Λευτέρη, το Κώστα, το Πέτρο,
 τη Λάουρα και τη Μόνικα, Λευτεριά στη Σκέψη, στη Τέρψη,
 στη Pepsi , Φτου ξελευτερία γ**ώ το κερατό μου,
 42 χρόνια μιά μαλ***α τριγύρω μου και
  να πεις να τέλειωνε εδώ;
 
 Αντί για τίτλους τέλους...TO BE CONTINUED

[Βραζίλης]

Επ, καλώς τον Μάκη
Έχεις μελοποιήσει κάποιο/α από αυτά τα τελευταία;
Πιο πολύ μου μοιάζουν για καταγραφή σκέψεων, όπως έλεγες ο ίδιος μερικά μηνύματα παραπάνω (που ήταν 3.5 χρόνια πριν...)

[Lo.Lee.Ta]

Να που τα δεσμά γίνονται δεσμοί, οι δεσμοί γίνονται δεσμά, εκεί ανάμεσα στην τάξη και το χάος, εκεί που η ελευθερία ψάχνει να βρει τον εαυτό της.

[MACMISIAS]

Καλησπέρα σας κύριοι. Ναι είναι αλήθεια έχει αρχίσει να με πιάνει λίγη "φαγούρα" με τη στιχουργία πάλι και επίσης είναι αλήθεια ότι καταγράφω σκέψεις μέσω αυτής. Δεν είναι τραγούδια αυτά, είναι αρκετά δύσκολο να τα μελοποιήσεις, εξακολουθούν περισσότερο να είναι ένα "ημερολόγιο". Το θέμα των δεσμών και των δεσμών  δόξα τω Θεώ εξακολουθεί να με απασχολεί. Όπως όλος ο κόσμος κάποιες φορές ασφυκτιώ μέσα τους, άλλες φορές νοιώθω φοβερή ασφάλεια κι άλλες φορές κοροϊδέυω τον εαυτό μου ότι δεν υπάρχουν καν. Μεγάλη βοήθεια η τέχνη στο να διατηρούντε οι ισορροπίες μου και την ευχαριστώ πολύ και της ζητώ συγγνώμη που την χρησιμοποιώ τόσο αδέξια ( αυτό είναι το σωστό ρήμα, το " την χρησιμοποιώ" και όχι το "την υπηρετώ" βέβαια. Την τέχνη την υπηρέτησαν οι Χατζηδάκηδες και οι Θεοδωράκηδες, εμείς απλά της "ζαλίζουμε τον έρωτα" κατά το κοινώς λεγόμενον) . Εξακολουθώ να παίζω μουσική, η μπάντα μου λέγεται "Καλύτερες Μέρες" ( εδώ δεν θέλω σχόλια, ούτε γέλια γιατί ΟΝΤΩΣ ήταν τυχαίο και εγώ όταν μου το προτείνανε οι υπόλοιποι 4 τότε της μπάντας είχα σκάσει στα γέλια) , παίζουμε διασκευές, κινούμαστε δηλαδή "εκ του ασφαλούς" και περνάμε πολύ όμορφα. Άντε , να κάνω και λίγη "διαφήμιση" τώρα ...    https://www.facebook.com/pages/%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%A5%CE%A4%CE%95%CE%A1%CE%95%CE%A3-%CE%9C%CE%95%CE%A1%CE%95%CE%A3/155962284423782   Καλό βράδυ λοιπόν και τα ξαναματαλέμε. Αλήθεια Βραζίλη, γίνονται ακόμα συντονισμένα live των μελών του kithara.gr ; Αν ναι, "ειδοποία"! Είμαστε μέσα !     Φιλούθια!

[MACMISIAS]

ΔΩΣ’ ΤΟΥ ΕΣΕΝΑ
 
Όσο κι αν κυνηγάς τους δαίμονες μεσ’ το κεφάλι σου
όσο κι αν ψάχνεις να ξεφύγεις απ ‘το χάλι σου
όσο κι αν κανένας δεν πιάνει το  τι σου συμβαίνει
Δεν έχει σημασία όλα αυτά είσαι εσύ
και μαζί σου σαν μια μπάλα σιδερένια θα  τα σέρνεις .
 
Κι αν ακόμα το σκάσεις για μια μέρα ή δυό
κι αν γυρίσεις τον κόσμο πάνω σ’ ένα κανό,
Όλα εκεί είναι, μπροστά σου, μέσα σου,
φωνάζουν και ουρλιάζουν και δηλώνουν παρών.
 
Ένας τρόπος υπάρχει μόνο να εξαφανιστείς
μοναχά αν στ’ αλήθεια ερωτευτείς.
 
Αν το κάνεις  χωρίς άστρα , χωρίς το  «πόσο ταιριάζουμε εμείς»,
αν το θέλεις  έτσι φόρα , δίχως στιγμή να το σκεφτείς,
Αν δεν είσαι πια Εγώ , αν το Εγώ σου υποταχθεί,
τότε μόνο υπάρχει  ελπίδα,  η καρδιά σου να το βρει.
 
Ένας τρόπος υπάρχει τους δαίμονές σου να νικήσεις,
μόνο αν μέσα στη καρδιά σου λίγο χώρο αφήσεις,
να ζήσεις, να αισθανθείς, να αφεθείς , να σωθείς,
να παίξεις , να γελάσεις, να πονέσεις, να κλάψεις.
 
Παράτα όσα ξέρεις, όσα ξέρεις είναι λάθος.
εμπιστεύσου  αυτό που νοιώθεις ,εμπιστεύσου το πάθος,
 δωσ’του ήλιο ,δωσ’ του ελπίδα, δωσ’  του Εσένα ,
μη του δίνεις  το Εγώ σου,το Εγώ σου…
 είναι αυτό  που σου τά ‘χει μαζεμένα…