Καλημέρες Aganipipi! Χαίρομαι που σου θύμισα πολλά! Αν δεν υπήρχανε τα DVD, μάλλον θα προβάλαμε συχνά το παρελθόν μας σε μια οθόνη για να το απολαύσουμε με τα καλά του και τα κακά του! Ίσως να είναι και αυτός ένας λόγος που δημιουργήθηκε ο κινηματογράφος, τον έχουμε έμφυτο! Έτσι ακριβώς όπως το είπες "Ένα γράμμα σ' ένα φίλο που μπορεί να μην γνωρίζουμε τα πάντα ", αν και αυτός ο φίλος παιδικός. Βλέπεις η ζωή αλλά και οι επιλογές μας, όσο κολλητοί και αν είμαστε, κάποιες στιγμές μας έχει κοντά, κάποιες μακρυά.Κάπου χάνεται η άμεση επικοινωνία, κάπου ανακαλύπτουμε παραπέρα τον εαυτό μας και έτσι το χάσμα μεγαλώνει. Σε αυτό το κενό, έρχεται να πατήσει το κοινό παρελθόν, που είναι πιο "στέρεο", ως γέφυρα επικοινωνίας με το άγνωστο παρόν.Έτσι ξαναερχόμαστε πιο εύκολα και πιο γρήγορα κοντά.Το κρασάκι σε αυτές τις συναντήσεις είναι ο καλύτερος φίλος!!ευφραίνει τη καρδίαν λένε!Αν έχουμε διαλέξει και ένα σωστό ταβερνάκι να ευφράνουμε και το στομάχι μας, ακόμη καλύτερα!Αλλά δεν θα ταίριαζε στην αισθητική της ποίησης!χεχεχε!
Καλημέρες ΧΩΡΙΑΤΗΣ! Εσύ φίλε μου, συμπληρώνεις τα όσα είπε η Aganipipi. Τους λόγους δηλαδή που έγραψα αυτό το ποίημα. Ακριβώς όπως το είπες "Εξομολόγηση ψυχής" για χαμένα αλλά και κερδισμένα χρόνια.Είμαι τυχερός που δεν είναι μόνο χαμένα.Το ίδιο και ο φίλος μου.Ένα ταξίδι που ανακαλύπτουμε συνεχώς τον εαυτό μας.Γινόμαστε ολοένα και περισσότερο γνώστες της πραγματικότητας. Τα πάντα είναι αναμενόμενα. Άλλοτε η σταθερότητα μας ζεσταίνει, σαν το σπίτι μας, άλλοτε μας κάνει και βαριόμαστε σα να τρώμε το ίδιο φαγητό. Άλλοτε το ξαφνικό μας τρόμάζει όπως ένας κεραυνός, άλλοτε μας εκπλήσσει όπως ένα δώρο. Άλλοτε το ότι είναι τα πάντα αναμενόμενα, μας κρατά δυνατούς γίγαντες, άλλοτε μας γονατίζει στο έδαφος, σαν να μην είναι όλα αναμενόμενα. Οι αναμνήσεις, οι γνώσεις, η εμπειρία, τουλάχιστον όσες έχω εγώ, είναι όντως κέρδος.
Σας ευχαριστώ και τους 2 για τα καλά σας λόγια.