ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ:ΤΟ ΦΙΛΑΡΑΚΙ
Λοιπόν,οι παρακάτω στίχοι γράφτηκαν από εμένα και τη διπλανή μου...Δείνουν μια μικρή εικόνα του προπέρσινου τμήματός μας και των καθηγητών του... του Β1....
Στο σχολείο πως βαριέμαι να πάω κάθε πρωί και ν'ακούσω τη Σαρρή.Στους διαδρόμους του μυαλού μας η Αντιγόνη περπατεί κι η Φραγκογιαννού μαζί.
Δε τη βρίσκω την άκρη πουθενά και πες μου τι να κάνω.΄Εχω γεμίσει ασφυκτικα το τετράδιο με τύπους ως απάνω και ο χρόνος μου γελάει σαν Μπακτής.
Πού να γείρω το κορμίμου όταν γυρνάω απ' το σχολείο κάθε μέρα,πού να βρω μια Μαστρογιάννη να μου πει πως ο Κοσμίδης δε θα 'ρθει να μας κάνει φυσική.
Μοιάζει η ώρα της Μανιάτη να 'ναι απελπιστική,μου θυμ΄΄ιζει τη Σαρρή.Η Κυρίτση ιστορία με το νι και με το λι κι ο Μαυρίκης να μας βρίζει.
Δε τη βρίσκω την άκρη πουθενά κι ο Κόλλιας μας μιλάει.Προπανόλη,βουτανόλη, η Ανθή με πάθος τον κοιτάει κι η Κοτοπούλη βιολογία θα μας πει.
Πού να γείρω το κορμί μου.....
Κοψοφλέβικα βαριέμαι και κοιτάω τη Γαβριήλ και τσ΄΄ιχλα της ζητάω.Μα η μέρα δε τελειώνει,ενδοφλέβεια θα χτυπήσω και τις φλέβες μου θα κόψω.
Δε τη βρίσκω την άκρη πουθενά όμως θα τ' αντέξω.Απουσίες δε θα κάνω ούτε απ' τη τάξη θα με πετάξουν έξω!-Αντώνη και Μανώλη έξω ομού.
Πού να γείρω το κορμί μου...
:D :D :D :D
Εντάξει, να ζήσει το Β1, το Γ1, γενικά η χρονιά μας... Α ρε Μαργαριταρένια μας συγκινείς!!!...
Και για να πω κι εγώ τη βλακεία μου, διαβάστε παρακάτω:
"Ένα πρωί στο λούκι"
Προχθές εκεί που ήθελα να πάω στη δουλεία μου
γυρνώ και βλέπω πίσω μου δυο αυτοκονητάκια.
Τρακάρισμα θα έγινε, σκέφτηκα, κι έκανα να φύγω,
όμως εκείνη τη στιγμή με πλησιάζει ο μπάτσος.
Κατάθεση μου ζήτησε συμπληρωματική,
αλλά εγώ δεν έιχα ούτε λέξη να του πω.
"Άχου, χρυσέ μου άνθρωπε, έχω τη δουλεία μου,
άσε με να φύγω, γ**ώ το κέρατό μου!"
Σε μια στιγμή ο police man μου είπε δυνατά
"άσε τη δουλέια σου κι έλα στο τμήμα τώρα."
Αλήθεια σας το λέω, φοβήθηκα πολυ,
όμως τι να έκανα (;) τον πήρα από πίσω...
Και φτάνουμε σ' ένα στενό, σ' ένα μικρό δρομάκι,
Πρατίνου το ελέγανε, νομίζω στο Παγκράτι,
ταράχτηκα και σκέφτηκα: "Θεέ μου πού με πάει τώρα;"
όμως εκείνος πήγαινε να πάρει την καλή του.
Και μπαίνει μες στο όχημα μία ξανθιά κουκλάρα,
με φούστα, μπότα και μακώ απ' αυτά τα ξεβαμμένα,
Το σώμα μου διαπέρασε μια ανατριχίλα,
το μάτι μου δε μπόρεσε από πανω της να φύγει.
Εκείνη όμως στην αρχή μες στην αδιαφορία,
μετά άρχισαν τα βλέμματα και οι χειρονομίες.
Στο τέλος μου εζήτησε και το τηλέφωνό μου,
τι να 'κανα, της το 'δωσα, αφού ήτανε ωραία...
Όπως καταλαβαίνετε δε μ' έπαιρνε καθόλου,
ο μπατσος ήταν ένας φουσκωμένος body builder,
και να που το κατάλαβε και θύμωσε πολύ
την πόρτα άνοιξε και με πέταξε στο δρόμο!!!
28ο forever!...
