Όλοι και σε κάποιον χορό χορεύουμε Transformer και μας φαίνεται πως ο δικός μας ο χορός είναι ο δυσκολότερος.
Aυτο που εννοω ειναι οτι δεν μπορεις να κρινεις καταστασεις που δεν εχεις ζησει.
Καλύτερα να μελετήσουμε τι σημαίνει ζωή και όχι τι σημαίνει άνθρωποι. Οι στατιστικές βέβαια έχουν να μας δώσουν πολλά στοιχεία για το τι είναι ο άνθρωπος, ίσως και για το τι είναι ζωή. Μάλλον εσύ που ξέρεις τι σημαίνει άνθρωπος, θα ξέρεις και τι σημαίνει μίσος. Εγώ πάλι δεν είμαι άνθρωπος, είμαι εξωγήινος, οπότε καλό είναι να μου πεις εσύ τι σημαίνει άνθρωπος. Πολύ θα ήθελα έναν ορισμό.
Αν περιμενεις απο στατιστικες να μαθεις τι ειναι ανθρωπος, μαλλον δεν ειμαι εγω αρμοδια να σε βοηθησω. Το μισος παλι για το οποιο μιλας, δεν καταλαβα καθολου που κολλαει, δεν εκανα εγω καμια τετοια αναφορα.
Η μετανάστευση που ευχήθηκα να μου τύχει, εφόσον θα υπάρχει μεταναστευτική πολιτική σε κάποιο άλλο μέρος, είναι μία μετανάστευση που αφορά ένα σίγουρα καλύτερο μέλλον, ίδιο με αυτό που ζουν οι άνθρωποι εκείνης της χώρας. Για την ακρίβεια, 2 φίλοι μου είναι μετανάστες, φοιτητές και εργαζόμενοι σε άλλες χώρες που εφαρμόζουν μεταναστευτική πολιτική, με νομιμάτο τρόπο. Εργάζονται με τον μισθό που ισχύει νόμιμα στην Ιταλία και την Αγγλία, αν και είναι η πρώτη τους φορά, ο ένας σαν εργάτης και ο άλλος σε γραφείο. Οι ίδιοι, αποδέχονται ότι η ζωή τους είναι πολύ καλύτερη εκεί. Σε μία τέτοια περίπτωση, ποιος δεν θα ήθελε να μεταναστεύσει ? Ξαναλέω λοιπόν ότι πολύ ευχαρίστως θα γινόμουνα μετανάστης.
Οπως ειπα και στο προηγουμενο μηνυμα, στο ευχομαι απο καρδιας, αφου το επιθυμεις κιολας.
Η απαντηση μου σχετικα με το bold ειναι "Αυτος που αναγκαζεται, ισως?"
Αν και δεν εχω καμια προσδοκια να καταλαβεις πώς ειναι δυνατον σε καποιο αλλο μερος το βιοτικο επιπεδο να ειναι καλυτερο αλλα εσυ να επιθυμεις να ζεις στον τοπο που αγαπας.
Η μετανάστευση για την οποία μιλάς, αφορά συγκεκριμένος είδος μετανάστευσης, γι αυτό δεν θέλεις να μας τύχει κιόλας. Λογικό το θεωρώ αυτό. Εμένα πάλι δεν θα ήθελα να μου τύχει να μην πολεμήσω για την πατρίδα μου, ρισκάροντας την ζωή μου. Πατρίδα, είναι αυτό το οποίο υπερασπίζονται κάποιοι άνθρωποι με κίνδυνο την ζωή τους. Για άλλους αυτό είναι η ζωή τους, σε όποιο μέρος και αν βρισκόνται, για άλλους πάλι είναι ένας συγκεκριμένος τόπος στον οποίο θέλουν να δημιουργήσουν και να εξελίξουν ζωή. Εκεί κάπου βρίσκεται και η κόντρα μας.
Δεν καταλαβα το συγκεκριμενο, καπως μπερδεμενο ειναι. Τελος παντων οπως σου εχω ξαναπει, καμια κοντρα, απλα διαφορετικες αποψεις και τροπος που βλεπουμε τα πραγματα.
Δεν χαίρομαι που ανήκεις σε αυτήν την κατηγορία και η ζωή ήτανε ιδιαίτερα δύσκολη για εσένα, όπως και δεν θα ήθελα να βρεθεί στη θέση σου κανένας άνθρωπος. Όταν όμως κάποιος βρίσκεται σε αυτή τη θέση, ανάλογα και με την ηλικία έχει να επιλέξει. Χαίρομαι που δεν ξέχασες, αν και το θέμα δεν είναι να μην ξεχάσεις. Αναμνήσεις έχουμε καλές και κακές. Έχουμε μπόλικο μυαλό για να μην ξεχνάμε. Ιδιαίτερα καταστάσεις έντονες στην ζωή μας. Το θέμα δεν είναι να τις θυμάσαι, αλλά να αλλάζει η ζωή σου και η συμπεριφορά σου απέναντι στους ανθρώπους που περνάνε τα ίδια, ενώ εσύ η ίδια το έχεις ξεπεράσει. Μπορεί να μην ξέρω για το άτομο σου, αλλά πολλοί είναι οι μετανάστες, που εξελίσουν έτσι τη ζωή τους, που δείχνουν, ότι οι αναμνήσεις είναι θεωρία και όχι πράξη. Κάτι σαν τους φτωχούς που γίνονται πλούσιοι και "ξεχνάνε" ότι για να είναι αυτοί πλούσιοι, κάποιοι άλλοι είναι φτωχοί.
Δεν μιλησα καθολου για τα προσωπικα μου, απλα απο οτι φαινεται, και παρολο που ειμαι αρκετα νεοτερη απο εσενα, εχω καποια βιωματα παραπανω στο συγκεκριμενο θεμα. Σε παρακαλω μην ανακατευεις τα συναισθηματα μου σε ολο αυτο, μια που δεν εισαι σε θεση να τα γνωριζεις.
Οσο για την αναφορα στο αν "ξεχασα" η οχι, σε προηγουμενο ποστ σου -και εχω κανει και την αντιστοιχη παραθεση- λες πως μολις η ζωη μας γινει καλυτερη τα ξεχναμε ολα αυτα. Σε αυτο εχεις αδικο. Στο ειπε και ο King αλλωστε. Και μπορω να ειμαι σιγουρη οτι θα σου το πουν και πολλοι ακομα ανθρωποι που εχουν περασει απο τετοιες διαδικασιες στο παρελθον.
Οι τόνοι δεν με πειράζουν, εκφράσου όπως θέλεις. Ο πόνος είναι πόνος. Δεν έχεις επιλογή. Το θέμα είναι πως και που διοχετεύεις τον πονό σου. Εκεί διαφέρουμε. Στο πιο θα είναι το ηρεμιστικό μας. Όταν πονάς κοιτάς τον εαυτό σου. Το θέμα είναι, όταν πάψεις να πονάς, να σκεφτείς ότι πονάνε κάποιοι άλλοι. Να μην ξοδεύεις τσάμπα ποσότητα ηρεμιστικών, για την πάρτυ σου. Ακριβώς αυτή η ποσότητα ηρεμιστικών, είναι που πρέπει να καθοριστεί, ώστε όλος ο κόσμος να ξεκινά από μια συγκεκριμένη ισορροπία πόνου και ηρεμίας. Όταν ένα κράτος, δεν μπορεί να το πετύχει αυτό, μόνο του, μην νομίζεις ότι θα μπορέσει να το πετύχει ανοίγοντας τα σύνορα του σε ένα πλήθος μεταναστών, χωρίς κάποιο όριο. Αυτός είναι ο τρόπος που έχω μάθει για να γίνονται σωστά τα πράγματα. Να είναι πρώτα καλό το τούβλο για να είναι καλή η οικοδομή. Θα μου πεις βέβαια ποια είναι τα στανταρντ για μία καλή οικοδομή. Κάθε μέρος έχει τα δικά του στανταρντ. Μόνο αν όλα τα μέρη αποφασίσουνε ενα κοινό στανταρντ. Και πούνε, πρώτα θα ξεκινάμε όλοι από εκεί και μετά θα προχωράμε παραπέρα, τότε θα κάτσω και εγώ να σκεφτώ θετικά όσα λες εσύ. Όσο όμως οι άνθρωποι, ξεκινάνε από όποιο στανταρντ συμφέρει τον καθένα και βρίσκομαι μέσα σε πόλεμο θα υποστηρίξω και εγώ τον εαυτό μου. Ο εαυτός μας, δεν είναι τι περάσαμε, ή τι περάσανε οι παππούδες μας. Είναι τι κάνουμε εμείς τώρα, σε σχέση με όλα αυτά που έχουμε μάθει. Οι πράξεις μας. Χωρίς να θέλω να σε απογοητεύσω, κυρήγματα, ακούω πολλά, πράξεις δεν βλέπω. Κλαίνε όλοι για τον συνάνθρωπό τους, αλλά το ψωμί τους είναι διπλό, τα παντελόνια τους πολλά και ακριβά, το σπί τους χωράει κι άλλα κρεβάτια, το μπάνιο τους κρατά ώρα πολύ και έχουνε λουλούδια να ποτίζουν...μπλα μπλα μπλα μπλα. Μέσα τους όμως κλαίνε για τον συνάνθρωπο, δεν αντιλέγω.
Οπως ειπαμε και πριν, ασε τον πονο μου, και μην αναφερεσαι σε συναισθηματα αλλων ανθρωπων. Το τι κανει ο καθενας για τον διπλανο του δεν εισαι σε θεση ουτε να το γνωριζεις ουτε και να το κρινεις. Δεν ειδα κανεναν να λεει σε σενα οτι "το ψωμι σου ειναι διπλο και εχεις λουλουδια να ποτιζεις, αλλα κατα βαθος κλαις και για τον συνανθρωπο", οποτε μην το κανεις ουτε εσυ για τους αλλους, ειναι τουλαχιστον αγενες, τη στιγμη που δεν εχεις ιδεα.