Στέργιο, θέλει το κάργα τη ρίμα του ε; Ευχαριστώ βρε βόρειε

Neikos, τα λόγια δεν είναι πάντα απαραίτητα, ευχαριστώ
Σ' ευχαριστώ founio
Γιώτα μου, δεν είναι πως έπαψα να φοβάμαι τους ανθρώπους μα ίσως συνήθισα τις "κονταρομαχίες" μαζί τους.
Ο χρόνος εκδικείται μέσα από τον ίδιο τον εαυτό μου ( κάπως έτσι το βλέπω) και μ' αυτόν ακόμα πρωτάρα είμαι σε κάθε μάχη. Σ' ευχαριστώ πολύ
να σαι σίγουρη πως η λογική είναι ο μόνος τρόπος να γίνει ο χρόνος χαμένος!Αχ βρε Δημοσθένη... αυτή η σιγουριά σου - που την ασπάζομαι - το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο
Σπήλιο, να είσαι καλά σ' ευχαριστώ.
Χρόνια πολλά και όμορφα σε όλους!!!