Άπιαστο όνειρο η χαρά
γλίστρησε απ΄ τα χέρια μου κι έφυγε
λες κι ήταν νερό θαλασσινό…
Κλεμμένο όνειρο η ζωή
ζήτησε πίσω να γυρίσει κι έφυγε
λες κι ήταν βροχή της άνοιξης…
Και κείνη η αχτίδα,
που μου τρύπαγε το χέρι
και στ΄ άγγιγμά της έπαιρνε φωτιά
ο ουρανός, μετάνιωσε κι έφυγε
λες κι ήταν από σιωπή κι αγέρα…
