Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - μεσίτης ύλης και μη

Σελίδες: [1]
1
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ο ευπατρίδης
« στις: 05/12/06, 16:12 »
φίλε ανεμοσυντονιστή, στο ποίημα προσπαθώ να διαπραγματευτώ την υποκρισία (κοινωνική - πολιτική).

Tι εννοείς "αν στέκει ο λόγος μου εδώ;"

Η όποια σκέψη (έξυπνη ή μη, σωστή ή λάθος) μπορεί να αποτελεί και θέμα συζήτησης, μια που αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος που δημοσιεύω.

2
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ο ευπατρίδης
« στις: 05/12/06, 14:34 »
Κορίνθιας εταίρας λόγος
σ΄ ερώτηση περαστικού
"δε θέλει χρήμα μου ο πόνος
μόνο τη ζέστη του κορμιού"

βλέπεις η ώρα περασμένη
νέες πολλές στην αγορά
νύχτες στο κρύο περιμένει
λίγη να ζήσει αγκαλιά

"μυαλό δεν έβαλες κυρά μου
γυαλίσου μπρος σ΄ ασημικό
δεν κάνω χρόνο τα λεφτά μου
έθιμο προ πολλού γνωστό"

πρόσφατα τίτλο του ΄δωσαν
αυτόν του ευπατρίδη
καιρός πολύς που γέλασαν
το γέρο Σιμωνίδη



 Ο ποιητής Σιμωνίδης έγραφε κατά παραγγελία και επί πληρωμή

3
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: "'Αχαρη Καρδιά"
« στις: 26/11/06, 02:36 »
επειδή είναι όμορφο πόνημα, επειδή ζήτησες αξιολόγηση και θα μελοποιηθεί:

άχαρη σημαίνει χωρίς χάρη ή άβαφη

τα μάτια χτύπησαν αστραπή ή τα μάτια χτύπησε αστραπή;

Πολύ δύσκολο σημείο (δύο φορές στον ίδιο στίχο η λέξη χωρίς ) Ο μισός στίχος πρέπει να κολλήσει στο (πρόσωπο) του προηγούμενου δίστιχου για να μην ακουστεί  χωρίς να θέλει ... που έτσι το θέλησε

μπροστά στο φως (το ν δε χρειάζεται) ανοίγουν

(και παράπονο σου το 'χω) ...όπως πετάς και φεύγεις κάθε μέρα εσύ όταν τα χέρια μου απλώνω να σ' αγγίξω
και δεν το ξέρεις .... κι έτσι όπως έμεινε...
Για να μη φανεί χρονική μετάπτωση η στροφή πρέπει να είναι ονειρική

που αν ήταν στόμα θα ουρλιάζανε "σε θέλω" (και διορθώνεται και το μέτρο)

το Ν (τοΝ, δεΝ, κ.λ.π) δεν παραλείπεται μόνο μπροστά από Κ, Π, Τ (ΚαΠοΤα)

"μείνε", (αγάπη μου, πλανόδιε, ρεμάλι μου... τέσσερις συλλαβές ) "κράτα με αγκαλιά"

καλή επιτυχία, είμαι περίεργος ν΄ ακούσω το αποτέλεσμα.

4
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Οι Θράκες (θεατρικό ποίημα)
« στις: 24/11/06, 15:29 »
Το έργο ξεκινά με το τραγούδι

Μουσείο (ναός μούσας)

καινούριο κορμί
σ΄ ένα πνεύμα παλιό
νοικάρης σε κάστρο
αναμνήσεις γεμάτο

διαβαίνω πρωί
και σκιές ακουμπώ
με ήχους ονείρου
να σε δω προσπαθώ

ένα δοσ΄ μου φιλί
και βγες απ΄ τον ήλιο
δε θυμάμαι γιατί
μ΄ αποκάλεσες φίλο

αν θα φύγεις κενό

(παραθέτω μόνο το πρώτο χορικό)

μάνα Καλλιόπη δύστυχη σε ΄κείνη την παρέα
όταν με στάχτη στα μαλλιά και συντροφιά τις μούσες
έψαχνες μέλη του κορμιού της Θράκης μας Ορφέα
εσύ μονάχα γνώριζες πόσο πολύ πονούσες

έθαψες ότι έμεινε απ΄ την οργή του Δία
σπόρο σε χώμα Πηνειού άλλοτε Θράκης όρια
φύτρωσε Έλληνας αντί Τιτάνων αδικία
γέννησ΄ η στάχτη το κορμί κι η μουσική τα όνειρα

Βάκχος τροφή τους ύστατη Τιτάνες οι μαινάδες
μάθαν΄ του Άδη μυστικά στου Ορφέα τα τραγούδια
έκτοτε ΄γιναν θεϊκές οι της ψυχής μανάδες
Έλληνες πρόσφορο θεών της άνοιξης λουλούδια

αν και στην άγνοια ποθούν να μάθουνε τα θεία
μια κι η ψυχή τους άστατη στη γήινη τη φύση
άγουν θυσία ψάχνουνε και μέσα στη μαγεία
πρόθυμο ζώο βρίσκουνε απόδειξη στη πίστη

και όποιος επιθυμεί μπορεί να το διαβάσει στη διεύθυνση

http://users.otenet.gr/~moltd/periexomena.htm

με αρκετά βοηθητικά σχόλια (μήπως βρεθεί μουσικός, σκηνοθέτης και χορηγός να πληρώσει για θεατές)

Νίκος Π. Παπαγεωργίου

5
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η Στιγμή
« στις: 18/11/06, 21:57 »
τα διάπυρα κουρέλια στα πόδια, που προήλθαν από το καμένο ρούχο και επέφεραν χορική ομηρία, μόνο σε "διονυσιασμό" παραπέμπει.

Και αν η λέξη δερβίσικου χρησιμοποιείται για να επιτείνει τη ζάλη του στροβιλισμού, δεν νομίζω πως ανάγεται στην καταγωγή της, αλλά στην Ελληνική της προσαρμογή.

Για μένα η σκηνή θυμίζει αμύητο αναστενάρη που τον ρίχνουν στα αναμμένα κάρβουνα και γι αυτό πρότεινα την αλλαγή.

6
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η ειμαρμένη μου.
« στις: 17/11/06, 19:49 »
Η Λάχεση στα Άγραφα,
η Έμπουσα στον Άδη,
μας γράψαν στα κιτάπια τους
πατήσανε και γκάζι.

μπορεί να μη συμφωνείς με την αλλαγή, αλλά όπως και νά ΄χει το "ν" (στο δεν, τον κ.λ.π ) παραλείπεται όταν η επόμενη λέξη δεν αρχίζει από κ, π ή τ (και για να το  θυμάσαι κα-πο-τα ).

7
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η σκιά
« στις: 17/11/06, 18:13 »

αγέρι που ήρθε μακριά απ΄ το βουνό
στα μαλλιά σου να παίξει το τρελό του χορό

κόρη της νύχτας απ΄ τα χίλια παιδιά
ξέμεινες πίσω στης αυγής τα φιλιά

φύγε σε θέλω να ΄ρθεις πάλι ξανά
ο ήλιος μη βάψει τα μαλλιά σου χρυσά

γελά και χορεύει και την χάνω στο φως
μια σκιά απομένει τριγυρνώ μοναχός

μα όπου κι αν πάω η σκιά μου μαζί
ξαπλώνω στον ήλιο από κάτω κι αυτή

στο κορμί ένα χάδι κατεβαίνει απαλά
ξυπνώ είναι βράδυ και μια κόρη γελά

8
Νέα και όχι μόνο / Απ: Το kithara.gr ζητά συνεργάτες
« στις: 16/11/06, 15:01 »
μπορώ να λύνω προβλήματα χώρου εκδηλώσεων / συμφωνιών

9
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού
« στις: 16/11/06, 14:02 »
μπαίνω στα όνειρα ενός μικρού παιδιού?

άλλο τι θέλουμε να πούμε κι άλλο τι γράφουμε, η κριτική μου δεν έχει εμπάθεια, άλλωστε είσαι ο μόνος που έχει σχολιάσει δικό μου γραπτό.

10
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού
« στις: 15/11/06, 13:57 »
Σπαρτινέ το χειρότερο στο γραπτό σου (διότι έχει πολλά... δύσκολα σημεία) είναι ότι έκλεψε τα όνειρα του μικρού παιδιού!

11
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μούσα
« στις: 15/11/06, 13:44 »
ενορχήστρωση εννοείς γιατί από μουσική είναι πλήρης....

12
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η Στιγμή
« στις: 15/11/06, 10:44 »
Πηνελόπη η μόνη αγάπη που μπορεί να ταιριάζει με;

καμένο ρούχο, στα καταδικασμένα και πάντοτε νωρίς για να παραιτηθείς είναι η προσωπική μας ποίηση και φυσικά στην παραμυθένια απροσδιοριστία του κάπου - κάποτε, ο κάποιος είναι ό άλλος σου εαυτός, αυτός ο άτιμος που μας σέρνει στα πρόθυρα της λογικής, ο άμουσος, ο αμφισβητίας του έργου μας, που κάνει να δακρύζουμε πάνω στα γραπτά και να καινε τα μάτια από τα νεύρα.

Η μόνη λέξη που θα άλλαζα είναι η "δερβίσικου" με τη λέξη "πανάρχαιου"

Η στιγμή σου είναι ποίημα (ελάχιστα γραπτά δικαιούνται τον τίτλο)

Ότι παράλογο κι αν πω
συγχώρα με ψυχή μου
γιατί ΄ν΄ αλήθεια τ΄ αγαπώ
παιδί στη λογική μου

13
Συναντήσεις / Απ: Επετειακή συνάντηση για τα 15000 μέλη
« στις: 14/11/06, 21:41 »
αν ξεκαθαρισθεί ο αριθμός των ατόμων και ημερομηνίες πιθανότατα μπορώ να βοηθήσω και στον χώρο και στη συμφωνία για τη χρήση.

14
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: μια ιστορια παλια
« στις: 14/11/06, 12:33 »
Προοπτική να γίνεις τι; φυλακισμένος σε λέξεις ποιητής ή να ξεφεύγεις κάπου - κάπου στον παραμυθένιο κόσμο της ποίησης, που τόσο τέλεια περιγράφεις στην πρώτη στροφή (κάποιοι, κάπου, κάποτε);

Η ποίηση είναι φίλη που δεν την παντρευόμαστε.

15
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μούσα
« στις: 14/11/06, 11:46 »
Έμεινε η δόξα μετριότητα
Χτίσαμε τη ζωή μας ταπεινή
Το σπίτι μας κάναμε κοινότητα
Ο πλούτος γίνηκ΄ αρετή

Στη πρέφα παίζουμε μιζέρια
Τα κότσια γίνανε πλαστικά
Σαμιώτικη υδρία πλέρια
Ανέρωτη μεθά λατινικά

Κάποια παιδιά για τα θελήματα
Όταν σπουδάζαμε εμείς
Κάναν δικά τους τα ποιήματα
Ξεχάσαμε ποιός είν΄ ο ποιητής

Το αίμα νερό Δε γίνεται
Κι ας είν΄ απ΄τα δικά μας χέρια
Κρασί που χάλασε δεν πίνεται
Πέστο ελληνική μιζέρια

16
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μουσείο (ναός μούσας)
« στις: 14/11/06, 10:50 »
καινούριο κορμί
σ΄ ένα πνεύμα παλιό
νοικάρης σε κάστρο
αναμνήσεις γεμάτο

διαβαίνω πρωί
και σκιές ακουμπώ
με ήχους ονείρου
να σε δω προσπαθώ

ένα δοσ΄ μου φιλί
και βγες απ΄ τον ήλιο
δε θυμάμαι γιατί
μ΄ αποκάλεσες φίλο

αν θα φύγεις κενό

17
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μούσα
« στις: 14/11/06, 09:57 »
υπέροχο, τόσο που μ΄εκνευρίζει που δεν τό έγραψα εγώ, ή μήπως είναι δικό μου, κλέφτη, απαίσιε, δόσε και τ΄άλλα που μου ΄κλεψες στη δημοσιότητα.

σ΄ευχαριστώ είχα τόοοσο καιρό να ζήσω κάτι υπέροχο

18
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ε ρ ω τ ι κ ό ν
« στις: 14/11/06, 00:33 »
είναι τόσο έμμορφο που πρέπει να σβήσεις το ¨μας¨ μετά το αόρατος πλάϊ γιατί δεν το αφήνει να πετάξει..

19
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / τα νιάτα
« στις: 13/11/06, 23:54 »
γελά ο χρόνος και λικνίζεται
βουτάει μέσα στο ποτό
τα μάτια κλείνει και ζαλίζεται
μιλάει όταν τον κοιτώ

μύρισε μπάτης και νυχτώσαμε
τραγούδι στην αγάπη δώσαμε
κίνα να βρεις τώρα το ταίρι σου
δε θέλει μοναξιά τ΄ αγέρι σου

βάλε τη πλώρη σου για το νησί
τα νιάτα ακόμα δε στα χάλασα
έμεινε λίγο απ΄ την οκά κρασί
μέθυσε τ΄ όνειρο με θάλασσα

και μετά νυμφεύθηκα, κάπου εκεί στα 40αντα

Σελίδες: [1]