Η σκιά

[μεσίτης ύλης και μη]

αγέρι που ήρθε μακριά απ΄ το βουνό
στα μαλλιά σου να παίξει το τρελό του χορό

κόρη της νύχτας απ΄ τα χίλια παιδιά
ξέμεινες πίσω στης αυγής τα φιλιά

φύγε σε θέλω να ΄ρθεις πάλι ξανά
ο ήλιος μη βάψει τα μαλλιά σου χρυσά

γελά και χορεύει και την χάνω στο φως
μια σκιά απομένει τριγυρνώ μοναχός

μα όπου κι αν πάω η σκιά μου μαζί
ξαπλώνω στον ήλιο από κάτω κι αυτή

στο κορμί ένα χάδι κατεβαίνει απαλά
ξυπνώ είναι βράδυ και μια κόρη γελά