Οι Θράκες (θεατρικό ποίημα)

[μεσίτης ύλης και μη]

Το έργο ξεκινά με το τραγούδι

Μουσείο (ναός μούσας)

καινούριο κορμί
σ΄ ένα πνεύμα παλιό
νοικάρης σε κάστρο
αναμνήσεις γεμάτο

διαβαίνω πρωί
και σκιές ακουμπώ
με ήχους ονείρου
να σε δω προσπαθώ

ένα δοσ΄ μου φιλί
και βγες απ΄ τον ήλιο
δε θυμάμαι γιατί
μ΄ αποκάλεσες φίλο

αν θα φύγεις κενό

(παραθέτω μόνο το πρώτο χορικό)

μάνα Καλλιόπη δύστυχη σε ΄κείνη την παρέα
όταν με στάχτη στα μαλλιά και συντροφιά τις μούσες
έψαχνες μέλη του κορμιού της Θράκης μας Ορφέα
εσύ μονάχα γνώριζες πόσο πολύ πονούσες

έθαψες ότι έμεινε απ΄ την οργή του Δία
σπόρο σε χώμα Πηνειού άλλοτε Θράκης όρια
φύτρωσε Έλληνας αντί Τιτάνων αδικία
γέννησ΄ η στάχτη το κορμί κι η μουσική τα όνειρα

Βάκχος τροφή τους ύστατη Τιτάνες οι μαινάδες
μάθαν΄ του Άδη μυστικά στου Ορφέα τα τραγούδια
έκτοτε ΄γιναν θεϊκές οι της ψυχής μανάδες
Έλληνες πρόσφορο θεών της άνοιξης λουλούδια

αν και στην άγνοια ποθούν να μάθουνε τα θεία
μια κι η ψυχή τους άστατη στη γήινη τη φύση
άγουν θυσία ψάχνουνε και μέσα στη μαγεία
πρόθυμο ζώο βρίσκουνε απόδειξη στη πίστη

και όποιος επιθυμεί μπορεί να το διαβάσει στη διεύθυνση

http://users.otenet.gr/~moltd/periexomena.htm

με αρκετά βοηθητικά σχόλια (μήπως βρεθεί μουσικός, σκηνοθέτης και χορηγός να πληρώσει για θεατές)

Νίκος Π. Παπαγεωργίου

[pinelopi]

Δηλώνω άγνοια για την ποίηση αυτού του είδους. Δεν μπορώ να σχολιάσω τεχνικά οτιδήποτε.
Σίγουρα πάντως είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση και διαφορετική.
Εύχομαι να βρει ανταπόκριση.