μα για πες μου από σένα
τι άλλο να περιμένω
να με πονάς τόσο μάλλον
ήταν της μοίρας γραμμένο
μήνες τώρα για εσένα
τα πάντα να υπομένω
να μοιάζω με ένα σπίτι
στο κενό ερειπωμένο
μια σκιά σ' εκείνη τη γωνιά
που με κρατούσες αγκαλιά
μια ανάμνηση, μαχαιριά
σε θυμίζει παρ' την μακριά
μάθε μου πως να ζω ξανά
πες μου τώρα από εσένα
τι έχω να περιμένω
αφού εμένα ξέχασες
ήταν της μοίρας γραμμένο
μήνες τώρα για εσένα
τα πάντα να υπομένω
να μοιάζω με ένα σπίτι
στο κενό ερειπωμένο
