Κύτταρα…
Mια περίεργη οντότητα στο νεκρό μου σώμα.

Τι ορίζει το σκοτάδι σε κάθε ψυχή;
Πώς ορίζει την ψυχή κάθε λογική;
Και τι στην τελική ορίζει την λογική;
Ποια μακρινή διαστροφή μπορεί να την πλησιάσει;
Πώς να νιώσει ένα σώμα τη ζωή;
Μια πνοή, μια ηδονή είναι αρκετή;
Ποιο ναρκωτικό, ποια ουσία μυστική,
είναι ικανή να με κάνει να νιώσω ζωντανή;
Να αποκτώ ή να πετώ είναι η πιο ακόρεστή μου επιθυμία;
Ποια λοιπόν να εφαρμόσω φιλοσοφία;
Ποιο Χριστό να επικαλεστώ για να μ’ ακούσει;
Ποια εικόνα, ποιο σταυρό ακόμη θα χρειαστεί να φιλήσω;
Πάλι εδώ, να αναζητώ ένα φιλικό είδωλο να ομολογήσω.
Πόσα ερωτηματικά πρέπει να απαντήσω;
Πόσα ψέματα να πω;
Πόσα από αυτά να μισήσω;
Πάλι εδώ, θα ξυπνάω από ένα απατηλό όνειρο,
πως όλα έχουν τελειώσει,
να μαζεύω κότσο τις ενοχές,
να φοράω τα ρούχα που κρύβουν ένα δικό μου εαυτό,
να πιω ένα καφέ αντί για μια στοργή,
να ψάξω ένα ταξί αντί μια αρετή,
να πάω στην δουλειά να περάσει η ώρα
αντί σε ένα τόπο που αγαπώ να τραγουδήσω,
συναισθήματα να βρω κάπου να ακουμπήσω.
Μα ξανά το βράδυ που θα ’ρθεί
θα προσπαθήσω δάκρυα να χύσω,
θα κάνω ότι μπορώ για να ξεφύγω,
μα πάλι θα σταματήσω.
Πάλι θα αυτοκτονήσω και θα μετανιώσω.
Αυτό το πάζλ θέλω να ενώσω.

Κύτταρα…
Δεν ταιριάζει τίποτα ζωντανό σε αυτό το σώμα…

Αχ, αγαπητή μου e.t., η σκέψη είναι η υπέρτατη ηδονή, κι η πιο καλά κρυμένη!

ειμαστε ολοι μας ξεχωριστα μικροι θεοι για τα εκατομυρια των πιστων μας.... των κυτταρων μας....
το σωμα μας.... ενας ναος 1,80 ειναι το εκκλησιασμα για ολους αυτους..... ποσοι ειναι οι πιστοι?? ποσοι οι βεβηλοι??
ειναι αυτα ή εμεις που δεν μπορουμε να ορισουμε την μοιρα μας??

πολυ μου αρεσε το εργο σου e.t. ....

Σκέψου μονάχα ο,τι μπορεί να είμαστε κι εμείς κύτταρα κάποιου άλλου, μεγαλύτερου οργανισμού, που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε ο,τι υπάρχει.
Σκέψου ο,τι αυτός οργανισμός θα μιλάει για μας όπως μιλάμε εμείς για τα κύτταρά μας, κ.ο.κ.
Τρομαχτικό;
Κανείς δεν ξέρει τι θα απογίνουμε εμείς και όλα αυτά μετά το πείραμα του CERN...

keep walking...

Δεκατέσσερις ερωτήσεις - σκέψεις, δοσμένες με πολύ όμορφο - ποιητικό τρόπο, που ζητούν εναγωνίως απάντηση. Κομμάτια ενός ζωντανού οργανισμού,που ο χρόνος θα δείξει κατά πόσον μπορούν συνυπάρξουν και να αποτελέσουν ένα λειτουργικό σύνολο. Είθε και οι απαντήσεις να είναι όμορφες- ποιητικές...όπως τα "κύτταρά σου"..

ευχαριστω...


η αληθεια,ομως,παραμενει ακομα να ειναι πικρη..