Συνέχεια:
Το ίδιο με μπερδεύει και ο Πλούταρχος ο οποίος τραγουδά κατα καιρούς μια κακή κόπια των έντεχνων λαικών τραγουδιών των δεκαετιών '60-'70, αλλά ο τελευταίος του δίσκος , που πήγα και τον πήρα επειδή άκουσα 2-3 τραγούδια που μ'άρεσαν πολύ και που πραγματικά είναι πάρα πολύ καλά, δουλεμένα και με καλό στίχο, και επίσης του έχει δώσει τραγούδια και ο Γιώργος Χατζηνάσιος (!).
Διαφωνώ και με τον όρο "λαϊκίστικα" που απέδωσες στα εμπορικά τραγούδια της πίστας (σκυλάδικα). Διότι κάποτε όταν λέγαμε λαϊκό τραγούδι, εννοούσαμε το τραγούδι που είχε την απλότητα, την ομορφιά της καθαρής πενιάς του μουζουκιού,
όπου ο συνθέτης και ο στιχουργός, επίσης και ο τραγουδιστής είχαν βάλει την ψυχούλα τους, και απευθυνόταν στους απλούς ανθρώπους που έπαιρναν κουράγιο και δύναμη από αυτό. Τώρα όταν λέμε "λαϊκό" εννοούμε κατευθείαν το τραγούδι της πίστας, το χωρίς ποιότητα και έμπνευση ούτε στον στίχο ούτε στην μουσική, που μ'αυτό λυκνίζονται οι καλλονές πάνω στα τραπέζια ακριβών νυχτερινών κέντρων, με τους γιάπιδες με τις χαζές γραβάτες να χτυπάνε παλαμάκια από κάτω.
Κάποτε ο κόσμος διασκέδαζε με Καζαντζίδη, Διονυσίου, Ζαμπέτα, Θεοδωράκη, Μπιθικώτση, Πουλόπουλο, Νταλάρα, Αλεξίου...
Τώρα ακούνε όλοι τον Νότη
, την Άντζελα
, την Βισση, την Γαρμπή, την Θεοδωρίδου, τον Ρουβά, τον Σφυράκη, τον Βολάνη... και δεν συμμαζεύεται.
Κακά τα ψέμματα, νομίζω λίγοι είναι αυτοί που διασκεδάζουν με ποιοτικά τραγούδια σήμερα.