Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ

« στις: 13/03/23, 22:54 »

ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ

ήταν σαν τον  τον δεσμό τον γόρδιο

ο κόμπος που ποτέ δεν  έλυσα

το ανυπέρβλητο εμπόδιο

το σύνορο που δεν δρασκέλισα



ηλιοβασίλεμα στην κόλαση

μία Ατλαντίδα μες στο χάρτη μου

το χελιδόνι που δεν γύρισε

με τον Απρίλη και τον  Μάρτη μου



οφθαλμαπάτη μέσα στο όνειρο

χρησμός που  έδωσε η τσιγγάνα

κρασί που χύθηκε στο τσούγκρισμα

ευχή που  έδωσε η ζητιάνα



στο άσπρο λουλούδι πάνω στάθηκε

μία μέλισσα να πάρει γύρη

μία άνοιξη άγγιξε  τα χείλη μου

 πριν να πνιγεί μες στο ποτήρι

Α.Π.

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑΝ...

« στις: 23/02/23, 18:39 »

ΑΝ...



Εάν στα αρχαία χρόνια είχαμε υπάρξει

εκεί τριγύρω κάπου στον χρυσό αιώνα

νομίζω θα να ήσουνα μία Καρυάτιδα

και εγώ εργάτης μάρμαρου στον Παρθενώνα



Αν ζούσαμε μαζί στην Αναγέννηση

θα ήθελα να ήσουνα  η Μόνα Λίζα

 ο da Vinci ο ζωγράφος που σε αποθανάτισε

και γω ο μαραγκός που έφτιαξε την κορνίζα



Αν είχες γεννηθεί μία σταρ του σινεμά

του Φίνου θα ήσουνα το πιο λαμπρό αστέρι

σε κάθε σου πρεμιέρα θα ήμουνα εκεί

έξω από το σινεμά να κάνω τον πορτιέρη



Μα ζούμε και οι δυό στην σύγχρονη εποχή

που έχει λερωθεί ως και το φως του Ελύτη

για αυτό μικρή μου μούσα να μου χαμογελάς

να φωτιστούν οι στίχοι μου , που 'χω νύχτα στο σπίτι

Α.Π.

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο ΑΛΛΟΣ

« στις: 11/02/23, 23:48 »

Ο ΑΛΛΟΣ

Ένας φάκελος με σφραγίδα διαγνωστικού κέντρου ,  που μέσα έχει τον χάρτη που δείχνει τον  δρόμο για την απελπισία , για την ελπίδα , για το φόβο , για το θάρρος , για την παραίτηση ,για το κουράγιο ,που κάνει τους άλλους προορισμούς τόσο  ασήμαντους

Ενα τηλεφώνημα μέσα στη νύχτα με την παγερή φωνή του αξιωματικού υπηρεσίας του αστυνομικού τμήματος της πόλης , που ενημερώνει την  μάνα για το ατύχημα με τον ήχο της  φωνής  να θυμίζει θάνατο .

 Μία στιγμή θα μείνει στον αέρα η σφαίρα πριν χωθεί στο στήθος του πατέρα , του αδελφού , του γιου , του φίλου , και ύστερα ένας ένστολος θα χτυπήσει την πόρτα του σπιτιού του .

Ενα ανεπαίσθητο βουητό την ώρα που η πόλη κοιμάται , που κλιμακώνεται μέχρι να γίνει ουρλιαχτό από την κόλαση , που σε δευτερόλεπτα σωριάζει στη γη καθετί όρθιο , καθετί που θεωρείται δεδομένο .

Η  στιγμή  που θα χρειαστεί το κύμα  για να αναποδογυρίσει το σαπιοκάραβο,  πετώντας στον θάνατο  τα απελπισμένα όνειρα .

Κάποιες από τις στιγμές  που ενώ κρατούν τόσο λίγο τα αλλάζουν όλα για πάντα .

Ίσως να συμβαίνουν μόνο στους άλλους .

Ζούμε σαν να συμβαίνουν μόνο στους άλλους .

Μία στιγμή χρειάζεται όμως για να γίνεις ο άλλος.

Α.Π.

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ

« στις: 10/02/23, 23:52 »

η φαρμακοποιός



έχω ένα πόνο στο μυαλό

και μία πληγή στην σκέψη

και μία αόρατη σκιά

με έχει κυριέψει



έχει καρδιά μου πυρετό

και όσα νιώθω βράζουν

και κάθε βράδυ οι μοναξιές

θερμόμετρο μου βάζουν



έχει η μνήμη μου κενά

 θυμάμαι και ξεχνάω

θυμάμαι ότι με μισώ

ξεχνάω πως σε αγαπάω



εσύ έχεις το φάρμακο

εσύ και το φαρμάκι

ελα και δώσε μου όποιο θες

 για να σε δω λιγάκι



Α.Π.

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΚΑΛΥΒΑ

« στις: 31/01/23, 21:29 »

Η ΚΑΛΥΒΑ

 Είχε πολύ καιρό να πάει στην μεγάλη πόλη

Ποτέ δεν του άρεσε

Είχε αρχίσει να βρέχει και προσπάθησε να καλυφθεί κάτω από μία μαρκίζα

Παρατήρησε τον άστεγο που καθόταν στο παγκάκι να προσπαθεί γρήγορα να μαζέψει τους μπόγους του για να μην του βραχούν

Ασυναίσθητα έτρεξε να τον βοηθήσει παίρνοντας έναν από τους μπόγους και μαζί τρέξανε  κάτω από τη μαρκίζα

Η βροχή δυνάμωνε

 Αρχισαν να κουβεντιάζουν

Είπαν πολλά , για το παρελθόν , για το παρόν , μίλησαν για λάθη , για προδοσίες ,  για ατυχίες

Αν είχες επιλογή ,  ρώτησε τον άστεγο ο χωρικός , πώς θα θελες να ζεις ? πως ονειρεύεσαι τον παράδεισο σου ?

Θα σου περιγράψω του είπε ο άστεγος τον παράδεισο μου

Μία καλύβα στην κορυφή ενός λόφου , με λαμαρίνα για στέγη , χειμώνας , να βρέχει καταρρακτωδώς , μαζί με το αγαπημένο μου σκυλί να προσπαθούμε να ζεσταθούμε γύρω από την ξυλόσομπα  και να ξεγελάμε την πείνα μας με ένα κομμάτι  ξερό ψωμί

Μα καλά  , του είπε ο χωρικός  , δεν θα θελες να είσαι σε ένα σπίτι στην πόλη ή στο χωριό με ανθρώπους γύρω σου , με γεμάτο το ψυγείο σου , με φως , με τηλεόραση , με θέρμανση , με ζεστό νερό ?

Οχι του λέει , γιατί δεν αντέχω την σκλαβιά και τη μοναξιά

Α.Π.

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΥΓΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

« στις: 31/01/23, 15:07 »

Δεν ξέρω γιατί ... μου θύμισε Κατερίνα Γώγου

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΤΑ ΧΑΡΑΜΑΤΑ

« στις: 30/01/23, 19:17 »

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ! 
Μπράβο ΠΟΙΟΣ, πολύ μου άρεσε ... 

(Δύσκολα μελοποιείται αυτό, αλλά και πάλι ...  )

/Πέτροc 

Πετράν τεμπελιάζεις

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΑ ΧΑΡΑΜΑΤΑ

« στις: 28/01/23, 17:04 »

ΤΑ ΧΑΡΑΜΑΤΑ

Με ξύπνησε ο ήχος του μηνύματος στο κινητό .

Άπλωσα το χέρι μου γιατί συνήθως το κινητό το αφήνω στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι μου .

Δεν ήταν εκεί ...θα το είχα αφήσει την τσάντα μου στην καρέκλα δίπλα στην πόρτα.

Άναψα το φτηνό μου πορτατίφ και σηκώθηκα απ' το κρεβάτι .

Φόρεσα τα γυαλιά μου.  Έβαλα τους κωδικούς για να ανοίξω το κινητό και μπήκα στα μηνύματα .

''Δεν μπορώ να κοιμηθώ απόψε''  , μου έγραφε ''σε σκέφτομαι , θα θελα τόσο να υπήρχε ένας τρόπος να σε δω , μη μου  απαντήσεις σε παρακαλώ , δεν είμαι μόνη '' .

Ενστικτωδώς πανικοβλήθηκα , '' Θεέ μου τι να της συμβαίνει ? , γιατί να μου στείλει μήνυμα μετά από τόσο καιρό ? ''

Γύρισα και κοίταξα το ρολόι  , 5:15 το πρωί .

Αποσβολωμένος σαν στήλη άλατος μέσα στους μισοφωτισμένο και παγωμένο δωμάτιο να σκέφτομαι αν έχω ξυπνήσει η όλο αυτό το βλέπω στο όνειρό μου .

Ξαναγύρισα στο κρεβάτι μου ,  έσβησα το φως και και στριφογύριζα μέσα στις κουβέρτες  προσπαθώντας να καταλάβω τι έγινε .

Θα ήταν πρωί όταν με ξαναπήρε ο ύπνος .

Όταν άνοιξα πάλι τα μάτια μου το ρολόι έγραφε 10:20 .

Ακουγόταν έξω ο αέρας που σφύριζε και η βροχή που χτύπαγε δυνατά το τζάμι .

Ήταν μία βροχερή Κυριακή όπως άλλωστε αναμενόταν και έλεγαν όλη τη βδομάδα στα δελτία του καιρού .

Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάρω στα χέρια μου το κινητό και να ξαναδιαβάσω το μήνυμα .

Το άφησα για αργότερα .

Ας είναι αυτή η Κυριακή μία διαφορετική Κυριακή είπα . 

Ξαναγυρίζω στην πραγματικότητα τη Δευτέρα .

Α.Π.

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΣ

« στις: 24/01/23, 22:16 »

ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΣ



έρωτά μου τοκογλύφε

ένα δίνεις πέντε παίρνεις

ξέρεις ότι είμαι μονάχος

 και όλο και με γυροφέρνεις



δανεικά όμως δεν γυρεύω

κλέφτη και απατεώνα

από την άνοιξη με δίωξαν

μα αγαπώ και τον χειμώνα



έρωτά μου τοκογλύφε

δεν με ξέρεις , δεν σε ξέρω

το χτυποκάρδι πάει στα νιάτα

 και η σύνταξη στον γέρο



Α.Π.

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / εξακρίβωση στοιχείων

« στις: 10/01/23, 00:30 »

εξακρίβωση στοιχείων



Μπορεί να πήρε τρίχα-τρίχα τα μαλλιά μου ο αέρας

και να μου 'σκαψε το πρόσωπο η σιωπή της μέρας

η αγάπη που περίσσεψε να με έχει πνίξει

και ο χρόνος στάλα στάλα να με έχει στραγγίξει



Μα η βροχή στο τζάμι το όνομά μου μου θυμίζει

και γλυκά μου τραγουδάει και με αποκοιμίζει



Ίσως κάποτε κατέβηκα σε λάθος στάση

ίσως πάλι δεν κατάλαβα πως είχα φτάσει

μα μπορεί και την σπηλιά μου να μην έχω αφήσει

μοναχά στους βράχους τη ζωή μου να έχω ζωγραφίσει



Δεν γνωρίζω κάποιον ούτε κάποιος με γνωρίζει

μα η νιφάδα του χιονιού ποιος είμαι μου θυμίζει

Α.Π.

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΠΟΛΥΚΟΣΜΙΑ

« στις: 07/01/23, 16:40 »

Χαχαχα !
Ωραίος ο (λιγότερο) νέος ! 

/Πέτροc 

παίζει να είμαι και ο μεγαλύτερος εδώ μέσα και αυτό για να είμαι ειλικρινής δεν μου πολυαρέσει... χρόνια πολλά Πετράν

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΟΛΥΚΟΣΜΙΑ

« στις: 06/01/23, 23:08 »

πολυκοσμία



θα διώξω από μέσα μου εκείνον τον ψυχάκια

πού θάβει ακριβές στιγμές μεσ' σε φθηνά στιχάκια

και θα πετάξω με κλωτσιές εκείνο το ζωγράφο

που τον μεθάνε οι μπογιές λες και καπνίζει μπάφο



θα διώξω και τον μορφονιό που με κρατάει πίσω

ενώ στου γέρου το κορμί πρέπει να μπω να ζήσω

και εκείνον που ονειρεύεται έξω θα τον πετάξω

μες στην πραγματικότητα να μπω και να λουφάξω



και εκείνος που είναι σίγουρος πως πάντα φταίνε οι άλλοι

να φύγει και να τσακιστεί στο μαύρο του το χάλι

και να μου αδειάσει τη γωνιά αυτός που όλο τσακώνεται

μα μην πληγώσει άνθρωπο τρομάζει και αγχώνεται



και αυτόν που κλαίει και θρηνεί για ένα γέρο σκύλο

μέσα στο μνήμα που έφτιαξε πακέτο θα τον στείλω

και εκείνον που αγάπησε μία νύμφη , μία μούσα

όταν τον διώξω θα του πω ότι τον εμισούσα



να φύγουν όλοι τους εχθές , κανένας να μη μείνει

όλοι να παν στον διάτανο , να εξαφανιστούνε

κανείς ψυχή να μη ζητά ,κανείς να μη με κρίνει

θα αλλάξω και διεύθυνση ποτέ να μη με βρούνε



Μα αν όλοι αυτοί είμαι εγώ

τότε συγνώμη τους ζητώ

και άμα ξανά τους μάλωσα

είναι που εμεγάλωσα

Α.Π.

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΛΕΣ ΚΑΙ ...

« στις: 20/12/22, 18:59 »

ΛΕΣ ΚΑΙ ...

 λες και έχεις χίλια μάτια και άλλα τόσα χάδια

στο τίποτα με αγγίζεις , με βλέπεις στα σκοτάδια

μες στη σιωπή μου ο ήχος , στον χαλασμό η γαλήνη

στον άδειο ουρανό μου το αστέρι που δεν σβήνει



θυμάμαι που περίμενα έναν άγγελο να έρθει , και συ από μηχανής θεός έδωσες λύση

πολεμιστής που γύρισε απ' την ήττα , και ζωντανό δεν έβρισκε άνθρωπο να τον φροντίσει

και εγώ που δεν κατάλαβα ποτέ πόση από την λύπη μου μου είχες πάρει λίγη λίγη

και είναι  ξεκάθαρα όλα τώρα πού όπως πάντα είσαι εδώ,  μα από καιρό έχεις φύγει



και εσύ που την ζωή είχες μιά σταλιά μα έφτανε και για τους δύο

μία ευκαιρία δεν σου έδωσα ποτέ για να μου πεις αντίο

σαν άδειασε από ανάσα η ζωή σου εγώ πόσο φοβήθηκα να σε κοιτάξω

μην δω ότι στην αγκαλιά μου μέσα κράταγα και μένα και τρομάξω



λες και έχεις χίλια μάτια και άλλα τόσα χάδια

στο τίποτα με αγγίζεις , με βλέπεις στα σκοτάδια

μες στη σιωπή μου ο ήχος , στον χαλασμό η γαλήνη

στον άδειο ουρανό μου το αστέρι που δεν σβήνει

Α.Π.

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΒΡΟΧΗ

« στις: 16/12/22, 18:39 »

ΒΡΟΧΗ

Αγαπώ τόσο πολύ τη βροχή

Ομως τι είναι η βροχή ?

Είναι μυριάδες μοναχικές στάλες , που δεν θα μπορέσω ποτέ να τις δω μία-μία

Στάλες που πέφτουν   άλλες στην αυλή μου  ,άλλες στο τζάμι μου κι άλλες πολύ μακριά από μένα

Λέω πως αγαπάω τη βροχή ... και όμως την πρώτη σταγόνα που θα πέσει στο μέτωπό μου θα την σκουπίσω γρήγορα με την παλάμη μου

Λέω πως την αγαπάω την βροχή αλλά με την πρώτη βροντή θα τρέξω να βρω καταφύγιο για να μην με βρέξει

Λέω ότι αγαπάω τη βροχή και ότι  λατρεύω το τραγούδι της ... όμως να  ! έξω  βρέχει ... και εγώ δυναμώνω τη φωνή της τηλεόρασης για να ακούω καθαρά την φωνή που μεταδίδει τον ποδοσφαιρικό αγώνα

Λέω ότι αγαπάω τη βροχή ... λέω ότι αγάπησα και σένα 

Πόσο φοβάμαι ότι σας αγάπησα  και εσένα και εκείνη τόσο λίγο ... τόσο λάθος

Α.Π.

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: 22

« στις: 13/12/22, 17:25 »

Στην υγεία σου, @ΠΟΙΟΣ   

καλές γιορτές Ευχαριστώ πολύ

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / 22

« στις: 13/12/22, 00:39 »

22

Σκούριασαν τα αστέρια , γέρασε και ο ουρανός

έκλεισε την πόρτα ο καιρός ο αυριανός

σε έδιωξε ο χρόνος από την χώρα του ποτέ

βγες απ ' το όνειρο κουτέ



Ξέχασε η μοίρα το δικό σου το γραφτό

κανείς δεν θα σε ψάξει όταν παίζεις το κρυφτό

έσβησε ο μήνας την δικιά σου την γιορτή

σαν μουτζούρα στο χαρτί



Δεν υπάρχει θύμα να χρεώσεις στο φονιά

λείπει ο χειμώνας από τούτον τον χιονιά

οι εχθροί και οι φίλοι σου χορεύουν αγκαλιά

και ανταλλάζουνε φιλιά



Αν γυρίσεις πίσω έλα λίγο και από εδώ

όσα έχεις γίνει θέλω τόσο να τα δω

τέλος του Δεκέμβρη να γιορτάσουμε και οι δύο

στο γνωστό ζυθοπωλείο



Γεια μας και άσπρο πάτο άντε πιάσε κι άλλο ένα

τι κι αν λείπουν όλοι δεν σε αλλάζω με κανένα

και για κείνη που αγαπώ να βάλεις μία γύρα

και ας πνιγούμε μες στην μπύρα

Α.Π.

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Άγνωστε άνθρωπε εκεί έξω

« στις: 07/12/22, 23:49 »

Άγνωστε άνθρωπε εκεί έξω

που ζεις κοντά μου , που ζεις μακριά μου , στην άλλη όχθη , σε μία άλλη πόλη , σε μία άλλη χώρα ...

που ίσως μία μέρα σε αγαπήσω , σε ερωτευτώ  , γίνεις ο φίλος μου , ο άνθρωπός μου ...

Άγνωστε άνθρωπε εκεί έξω

αυτοί που σε έπεισαν ότι είμαι εχθρός σου ...

Να το θυμάσαι  !

Δεν είναι φίλοι σου ....

Α.Π.

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΣΥΝΗΘΕΙΑ

« στις: 02/12/22, 15:08 »

... "Κι αν η συνήθεια αποκτήσει εξουσία"

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ φίλτατε ΠΟΙΟΣ ! 

Επιφυλάσσομαι και ήδη χρωστάω ! 

/Πέτροc  8)δεν το έχω ξεχάσει Αυτό το επιφυλάσσομαι Σε ευχαριστώ φίλε Πέτρο

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΥΝΗΘΕΙΑ

« στις: 01/12/22, 15:53 »

ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Κι αν η συνήθεια αποκτήσει εξουσία

σαν κοιμισμένος επιβάτης μες στο τρένο

η διαδρομή πια δεν θα έχει σημασία...

 αν είν΄στη θέση του το σώμα βολεμένο



Στο κάθισμα το διπλανό η απουσία

και δεν θυμάμαι σε ποια στάση κατεβαίνω

με ένα εισιτήριο φθηνό ...την αμνησία

μόνο η συνήθεια γνωρίζει που πηγαίνω



και μία ακόμα ανατολή

και μία ακόμα δύση

μου στέρησε η ερωμένη μου η συνήθεια

καθώς μου δίνει το φιλί

 στης σιγουριά της το κελί

χωρίς να ξέρω αν με αγαπά , ή αν με μισεί στα αλήθεια

Α.Π.

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΜΟΥΣΑ

« στις: 18/11/22, 01:45 »

Η ΜΟΥΣΑ ΜΟΥ

 η μούσα μου είναι γριά

με το μπαστούνι την είδα νωρίτερα

τσαλακωμένη κυρά

με πάει στο θάνατο μία ώρα αρχύτερα



είναι σου λέω γριά

μες στο μολύβι μου μπήκε και τρύπωσε

σαν μία στριμμένη μητριά

τον παιδικό μου τον κόσμο ερείπωσε



η μούσα μου είναι τρελή

ένας καθρέφτης που μέσα του χάθηκα

με εκείνη σε ένα κελί

στην αγκαλιά της μαζί της μαράθηκα



η μούσα μου έχει παιδιά

που δεν με θέλαν ποτέ για πατέρα τους

μα η δικιά μου η καρδιά

τα  εξεγέννησε και όχι η μητέρα τους



η μούσα μου είναι ψαράς

που έχει για δόλωμα όσα ονειρεύομαι

και εγώ φτωχός φουκαράς

μαζί μ' αυτήν και το αγκίστρι ερωτεύομαι



η μούσα μου είναι φυγάς

 που ταξιδεύει με φόβο στα βήματα

στους δρόμους της ερημιάς

μου ψιθυρίζει στο αυτί μου ποιήματα





Α.Π.

21

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΔΕΝ ΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ

« στις: 22/10/22, 15:31 »

ΔΕΝ ΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ



μάλλον το φως της αστραπής  είχε μέσα στα μάτια

γιατί μόνο ένα βλέμμα της  με σκόρπισε κομμάτια

 ήταν μονάχα μία στιγμή  μα έγινε  όσα θυμάμαι

λες είναι μες στα μάτια μου όπου και να κοιτάνε



και εκείνο το χαμόγελο που μοιάζει τόσο οικείο

και η άνοιξη που χώρεσε σε σώμα γυναικείο

όμως δεν έχει στο κεντρί η μέλισσα το μέλι

δεν ζούνε στον παράδεισο  να ξέρεις οι αγγέλοι



τι κι αν υπάρχουν σύννεφα , ο ήλιος θα ανατείλει

τι κι αν χρωστάω στο όνειρο , εκείνο δεν μου  οφείλει

τι κι  αν τα αστέρια ανάψανε όπως και κάθε βράδυ

άμα δεν μπει στην σκέψη μου πάντα θα ' χω σκοτάδι



ξημέρωσα με ένα στυλό  και ένα χαρτί στο χέρι

μην  βάλω στον χειμώνα μου κάτι από καλοκαίρι

μα όταν στις λέξεις έβαζα όσα νιώθω για κείνη

έβαζα και την γόμα μου τα γράμματα να σβήνει



Α.Π.



ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΣΕΝΤΟΝΙ

δεν θα πω σε κανένα πως σε είδα ξανά

να ανεβαίνεις μαζί μου δύο-δυό τα σκαλιά

τα κλειδιά μου κοιτούσες από την τσέπη να βγάζω

σαν Θεό , που τον κόσμο στη στιγμή τον αλλάζω



είναι τα μάτια σου φλόγα μα το σώμα σου κρύο

καληνύχτα σου είπα ή σου είπα αντίο

σιωπηλά το φεγγάρι με τον ήλιο θρηνούνε

μία το ένα , μία ο άλλος , αγκαλιά σε κρατούνε



κάνεις πως δεν κοιτάζεις,  ξέρεις πως σε κοιτάζω

να τραβήξω το άσπρο το σεντόνι διστάζω

που αν βγαίνω ή αν μπαίνω είναι που δεν γνωρίζω

αν σε όνειρο είμαι ή αν απέξω γυρίζω



με άσπρο μάρμαρο στρώνω άμα θες να ξαπλώσεις

σου έχω δώσει φαρμάκι μήπως έτσι γλιτώσεις

σου είχα πει πως ποτέ μας δεν θα μείνουμε μόνοι

μα παγωμένο σε αφήνω μες στο άσπρο σεντόνι

Α.Π.

22

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το βλέμμα

« στις: 17/09/22, 17:11 »

Α ρε Πέτρο ... τον ζήλεψα τον στίχο σου

23

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΚΕΙΝΟΙ

« στις: 27/08/22, 19:19 »

ΕΚΕΙΝΟΙ

 είναι αυτοί που θα τους λείψω όταν αύριο θα φύγω

και αυτοί που είδαν κάτι στο δικό μου το λίγο

και οι άλλοι που ακούσαν κι\όλα αυτά που δεν είπα

και αυτοί που με ρουφήξαν μες στην μαύρη τους τρύπα



είναι αυτοί που  το θυμούνται ότι με έχουν ξεχάσει

και αυτοί που με μαστόρευαν  σαν να είχα χαλάσει

και εκείνοι μου δώσαν να φυλάω τα κλειδιά τους

και αυτοί που δεν φοβήθηκαν να μπω στην καρδιά τους



και αυτοί που δεν τους άρεσα αλλά με αγαπούσαν

και εκείνοι που τους έλειπα μα δεν με ζητούσαν

και αυτοί που με βαριότανε αλλά με ενδιαφέρον

και αυτοί που με πουλάγαν μα ποτέ από συμφέρον



είναι αυτοί που την ζωή μου γεμίζουν

είναι αυτοί που την ζωή μου αδειάζουν

είναι αυτοί που όταν τους δω ημερεύω

μα είναι οι ίδιοι που πολύ με τρομάζουν



είναι αυτοί που μισώ να αγαπάω

είναι αυτοί που αγαπάω να μισώ

είναι αυτοί που μου είναι αδιάφορα ξένοι

μα ίσως είναι το άλλο μου το μισό

Α.Π.

24

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΙΑΤΙ

« στις: 15/08/22, 00:26 »

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΙΑΤΙ

Και θα ρθει ο καιρός , που θα φύγω και εγώ , όπως φύγανε τόσοι και τόσοι

και είναι αυτό το γιατί , που δεν θα μάθω ποτέ για ποιον λόγο με είχες σκοτώσει

Ίσως να είναι πρωί , πριν ο ήλιος να βγει , που τα μάτια για πάντα θα κλείσω

κι είναι αυτό το γιατί , που δεν θα σαι εκεί , το όνειρό μου σε σένα να αφήσω



Ίσως να είναι αργά , μεθυσμένος ξανά , που θα γείρω πριν φτάσω στο σπίτι

κι είναι αυτό το γιατί , που κανείς δεν θα δει , και όσα πέθαναν μες στον αλήτη

Ίσως να χει βροχή , όταν το τέλος θα ρθει , να με βρει μούσκεμα στο παγκάκι

και είναι αυτό το γιατί ,που μες στο χειμώνα μου εσύ , ούτε στιγμούλα δεν μπήκες λιγάκι



Ίσως να ναι η γιορτή μου , η ονόμαστική μου , που θα σβήσω πριν τα ''χρόνια πολλά'' μου

κι είναι αυτό το γιατί,  που ποτέ μια ευχή , δεν μου είπες ποτέ σου κυρά μου

Ίσως να ναι Δευτέρα , πολυάσχολη μέρα , που θα μείνουνε όλα στη μέση

και είναι αυτό το γιατί  ,που έζησα μιά ζωή , κάνοντας ότι δεν μου αρέσει



Ίσως αύριο να ναι , ίσως σε μία εβδομάδα , ίσως πάλι  να είναι του χρόνου

κι είναι αυτό το γιατί  , που όταν το τέλος μου 'ρθεί , εσένα δεν θα σε νοιάξει καθόλου

Ίσως όμως στα αλήθεια , να 'ναι απλά μία συνήθεια , που σε σκέφτομαι ότι και αν κάνω

και είναι αυτό το γιατί , που δεν σε νοιάζει να ξέρεις , αν θα σε σκέφτομαι και όταν πεθάνω

Α.Π.

25

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΙΔΡΩΤΑΣ

« στις: 29/07/22, 22:41 »

ΙΔΡΩΤΑΣ

το καλαμάκι μασάω

και η ώρα πανιαζει

σαν ιδρώτας κυλάω

μες στην πόλη που βράζει



 με έχει η νύχτα  φουντάρει

μες σε γυάλινο βάζο

κολυμπάω σαν το ψάρι

στον ιδρώτα που στάζω



ότι γράφω θολώνει

από στάλες ιδρώτα

και ότι νιώθω θαμπώνει

στης οθόνης τα φώτα



το τσιγάρο βρεγμένο

και στα δάχτυλα σπάει

δεν μου ήταν γραμμένο

όνειρο ήσουν και πάει

Α.Π.