Ποια η κατεύθυνση μιας μπάντας;

[Rosstrobon]

Όλοι μας εδώ μέσα ως κιθαρίστες(αλλά και μουσικοί άλλων οργάνων) είχαμε,έχουμε,ή θα έχουμε συμμετοχή σε ένα συγκρότημα.Μιλάω για συγκροτήματα που έχουν ως στόχο κυρίως να γράψουν δικιά τους μουσική στο εκάστοτε είδος που τους ενδιαφέρει και όχι να παίζουν μόνο και μόνο διασκευές.Γενικά νομίζω πως οι περισσότερες μπάντες που δημιουργούνται έχουν μακροπρόθεσμα τον στόχο της συγγραφής μουσικής.Η μπάντα αυτή έχει και τον στόχο να φτάσει όσο πιο ψηλά μπορεί(πχ live,ηχογραφήσεις,άλμπουμ,κλπ κλπ).Από εκεί και πέρα όμως ποια είναι η καλύτερη κατεύθυνση θεωρητικά για μια τέτοια μπάντα,που θέλει να έχει δικό της υλικό;

Για να το εξηγήσω.Θα πρέπει η μπάντα να επικεντρωθεί καθαρά στο δικό της υλικό και να προχωρήσει σε live με αυτό και μόνο,να έχει ένα μίγμα ισόποσων δικών της κομματιών και διασκευών,να παίζει πολλές διασκευές και λίγα δικά της;

Η σκέψη μου για να ανοίξω αυτό το θέμα άρχισε ως εξής.Εδώ και καιρό μιλάω με αρκετούς ανθρώπους που ασχολούνται με την μουσική είτε σαν ένθερμοι ακροατές και είτε ως μουσικοί είτε στο σπίτι τους είτε και σε κάποια μπάντα.Από αρκετούς άκουσα την άποψη του ότι για να γίνει γνωστή μια μπάντα πρέπει ξεκάθαρα στα live της να παίζει δικό της υλικό ώστε να πηγαίνει ο κόσμος να τους ακούσει για κάτι δικό τους και να χτίσει σιγά σιγά έναν αριθμό από fans που θα ακούνε την μπάντα.

Από άλλους άκουσα ότι πρέπει μια μπάντα να έχει αρκετές διασκευές γιατί ο κόσμος που θα πάει πχ να πιει την μπύρα του θα θέλει να ακούσει και κάτι γνωστό και όχι μόνο θεωρητικά άγνωστα κομμάτια της μπάντας.

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι μια μπάντα αν θέλει να κάνει κάτι με δικό της υλικό πρέπει να δουλεύει και να παίζει κυρίως με αυτά και με πολύ λίγα διαλεχτά covers.

Αυτό το συμπέρασμα το βγάζω καθώς οι περισσότερες έως όλες οι cover μπάντες που ξέρω έχουν ένα κοινό που αποτελείται από φίλους οι οποίοι πηγαίνουν να τους ακούσουν και δεν μαζεύουν κόσμο που θα πάει να τους ακούσει επειδή τους είδε αλλού ή τους έμαθε από κάπου.Αυτό συμβαίνει και με εμένα,δεν θα πάω σε ένα λάιβ μιας μπάντας που δεν ξερω για να ακούσω κυρίως covers,αντίθετα θα πάω να ακούσω μια μπάντα ενός είδους που μου αρέσει η οποία θα έχει δικό της υλικό κυρίως.Αυτό το παρατηρώ και τώρα με μπάντα φίλων οι οποίοι γενικά είναι ένα πολύ ωραίο σύνολο που έχει μια setlist πολλών γνωστών τραγουδιών του είδους τους και ένα δικό τους κομμάτι το οποίο είναι αρκετά καλό και θέλουν στο μέλλον να βάζουν περισσότερα δικά τους.Δηλαδή τα παιδιά πάνε να γράψουν δικιά τους μουσική και το κάνουνε αλλά βάζουν πάρα πολλά covers ώστε να κάνουνε λάιβ.Το αποτέλεσμα στα live είναι το ίδιο.Μόνο φίλοι και γνωστοί της μπάντας.

Οπότε ποια θεωρείται εσείς ότι είναι η καλύτερη κατεύθυνση για μια μπάντα που θέλει να έχει δικό της υλικό και να προχωρήσει όσο περισσότερο γίνεται;Και από την πλευρά του ακροατή αλλά και από την πλευρά του μουσικού;

[kyriakos_t]

Συμφωνω ακριβως με αυτα που λες.
Αν εχεις μπαντα και θελεις να εχεις κοινο τοτε γραψτε δικα σας κομματια ωστε να προσελκυσεται κοσμο.
Μην περιμενετε απ'τα χιλιοπαιγμενα covers να εχετε τιποτα θαυμαστες.
Καντε δικα σας τραγουδια και αφηστε τον κοσμο να κρινει.

[Μητσάκος]

Είμαι πολύ κατά των διασκευών. Δε βλέπω το νόημα να παίζεις live και να θες να παίζεις μουσική άλλων, ούτε να πας να δεις live και να θες να ακούσεις διασκευές. Παίξε στο υπνοδωμάτιό σου κι αντίστοιχα βάλε σπίτι σου το CD κι άραξε με μια μπύρα αν είναι έτσι.

[Korgy]

Δεν υπάρχει κανόνας που να ορίζει τι πρεπει να παιζει μια επιτυχημενη μπάντα.

αλλοι θελουν μονο δικα τους , οκ
αλλοι θελουν μονο επανεκτελεσεις,οκ
άλλοι μονο διασκευές,οκ
άλλοι μονο και μόνο για να αποδείξουν οτι εχουν μεγαλύτερο πεος απο άλλους (+ ποσα παραπάνω κρεβάτια μπορεί να πετύχει εμμέσως λόγω σταριλικίου),οκ......

και ειδικά στην εποχή μας, μια πραγματικά κονομημένη και επιτυχημένη μπάντα ειναι μονο αυτή που ειναι μαριονέτα στα χέρια των μανατζαρέων και των δισκογραφικών.

Γνωστες μπαντες που παιζουν φίλοι μου, μπορει σε πολλά λαηβ να μην πληρώνονται καθως έτσι ορίζει το συμβόλαιο στη ψωροκώσταινα.

Ωραιες και ποιητικές οι απόψεις σας αλλά στο επαγγελματικό στερέωμα παίζουμε σε αλλα επίπεδα. (μην μου πειτε για  DIY  μπάντες καθώς   αυτό στο Γιουνάν ειδικά δεν εχει πιστή εφαρμογή - εφοσον μιλάμε για επιτυχημένες μπάντες πάντα)

Για μένα επιτυχημένη μπάντα ειναι αυτή που θα με στειλει αδιάβαστο μετά το λαηβ, ανεξαρτήτως μουσικού περιεχομένου. Αρκει να διεγήρουν όλες μου τις αισθήσεις.

[hot_sauce (φλουτσ)]

ναι αλλά οι αισθήσεις του καθενός διεγείρονται με πολλά και πολύ διαφορετικά κριτήρια...
σωστό αυτό που λες Korgy αλλά απόλυτα υποκειμενικό για τον καθένα μας και δεν δίνει καμία κατεύθυνση στον Rosstrobon!

[Rosstrobon]

Μαλλον δεν κατάλαβες το Point μου αγαπητέ Korgy.

Δεν μίλησα για μια επιτυχημένη μπάντα,καθώς κάθε μπάντα μπορεί και να επιτύχει και μπορεί και να αποτύχει.Ανάλογα και τι ορίζουμε ως επιτυχία βέβαια.Επίσης δεν μίλησα για μπάντα που θέλει να παίζει μόνο διασκευές αλλά μια μπάντα που θέλει να έχει ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΥΛΙΚΟ.Πιστεύω ότι σε κάθε τι,η επιτυχία και η αποτυχία είναι κάτι τελείως υποκειμενικό.

Και εγώ έχω ακούσει μπάντα που παίζει διασκευές και πραγματά όλα τα κομμάτα που παίζανε τα απογείωναν και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό και τους γούσταρα πάρα πολύ.

Το ότι δεν πληρώνεσαι επίσης,δεν νομίζω όπως πιστεύω ότι νομίζεις και εσύ,ότι σημαίνει αποτυχία.

Απλά θέλω να καταλάβω και να συζητήσω πως θα ήθελε ένας ακροατής για αρχή,να δει μια μπάντα με δικό της υλικό.πχ θα πήγαινε πιο εύκολα σε ένα λάιβ μιας μπάντας που θα πάιξει 7 δικά της τραγούδια και 2 διασκευές ή σε μια μπάντα με 4 δικά της και 15 διασκευές;

ΥΓ.Και φυσικά σεβαστή κάθε μπάντα είτε παίζει covers είτε παίζει δικά της.Απλά η κάθε μια απευθύνεται και κάπου αλλού νομίζω.

[truepiece]

Νομίζω ότι πρέπει να παραδεχτούμε κατ' αρχάς ότι μια διασκευή μια στο τόσο μας φτιάχνει τη διάθεση. Σπάει αυτό το απρόσωπο που μπορεί να έχει η μπάντα πάνω στη σκηνή, τους κάνει να φαίνονται "ένας από μας". Όποια μπάντα και να δω, αν παίξει πχ 10 κομμάτια, και παίξει και μια ωραία έκπληξη ως διασκευή, σίγουρα θα βοηθήσει στο να μου μείνει αξέχαστο το live (πάντα και για μικρές μπάντες μιλάμε). Ειδικά κιόλας αν η διασκευή είναι σε αγαπημένο κομμάτι αγαπημένου συγκροτήματος. Πιστεύω αφήνει μια ωραία νότα στο τελείωμα.

That said, όσο μου αρέσει να ακούω μια διασκευή σε live, τόσο θεωρώ πως πάνω από μια, αντε δύο, διασκευές, είναι too much - εκτός αν μιλάμε για δηλωμένη cover band, που προσωπικά δε με ενδιαφέρει. Θέλω την μπάντα να προσπαθήσει να μου δείξει τι μπορεί να κάνει, και με τις διασκευές δε γίνεται αυτό. Προτιμώ να μου δείξει το υλικό της, να καταλάβω περί τίνος πρόκειται, να βγάλω συμπέρασμα και μετά ας παίξει καμια διασκευούλα για το χαβαλέ. Αν το συμπέρασμά μου ήταν καλό το κάνει ακόμα καλύτερο, ενώ αν ήταν κακό το κάνει ακόμα χειρότερο.

[Καθόδιος (φλουτσ)]

  Χμμμμμ... οικουμενικό ερώτημα και συνάμα αναπάντητο! Ακόμα και 2 μέλη του ιδίου συγκροτήματος μπορεί να διαφωνήσουν καθώς ο καθείς παίζει μουσική για διαφορετικούς λόγους. Θα απαντήξω λοιπόν για τον εαυτό μου και θα συμφωνήσω με τους περισσότερους από τους προλαλήσαντες στο οτι δεν υπάρχει λόγος να παίζω αν δε στριμώχνεται κάπου εκεί μέσα το θαύμα της δημιουργίας! Θα πώ επίσης ναί σε διασκευές και όχι επανεκτελέσεις, δηλαδή να πάρεις το κομμάτι του ανυποψίαστου δημιουργού και να του αλλάξεις τα φώτα! Δηλαδή σεξ, δηλαδή δημιουργία!!! Αυτά σα μουσικ... π@π@ρια, σαν οργανογρατζουνιστής!


  Σαν ακροατής τώρα, για διαφορετικούς λόγους θα πάω στην κάθε συναυλία, στην κάβερ για το χαβαλέ, τη μπυρίτσα,την παρέα κλπ κλπ, στους δε πρωτοτυπάδες για να ακούσω μουσική. Γι αυτό το λόγο οι απαιτήσεις που θα έχω από κάθε συγκρότημα θα είναι διαφορετικές. Αν πάω πχ στους πρωτοτυπάδες και ακούσω δικά τους κομμάτια αντίγραφα ΣΚΟΡΠΧΙΟΝΣ ξερωγώ, δε νομίζω οτι θα ξαναπάω.


  Τώρα σχετικά με το ποιοί πηγαίνουν σε συναυλίες τουλάχιστον εδώ Αθήνα, είτε ανήκεις στους μεν είτε στους δε πάλι μόνο η παρέα σου θά ρθει τις περισσότερες φορές...


Τέλος η επιτυχία για μένα έχει να κάνει από το τί αποδοχής θα έχεις εσύ και τα κομμάτια σου από όσους καταφέρουν να σε βρούν και να σε δούν/ακούσουν.

[hot_sauce (φλουτσ)]

για να απαντήσω κι εγώ (μιας και το απόγευμα έτρεχα)...
δεν υπάρχει "πρέπει"....
ή μάλλον υπάρχει...ανάλογα με το στόχο που έχεις βάλει....κάθε στόχος έχει και τα ανάλογα "πρέπει"....

θα συμφωνήσω κι εγώ πως είναι δημιουργικότερο να γράφεις τα δικά σου κομμάτια και πως δίνεις οκάδες περισσότερη ψυχή εκεί απ'το να παίξεις λίγο διαφορετικά τις ήδη συντεθειμένες νότες κάποιου άλλου...

επίσης εκτίθεσαι και περισσότερο μιας και όλα, πλέον, τα μέρη ενός τραγουδιού...ανήκουν σε σένα...στη μπάντα σου.....

απ'την άλλη...τα covers είναι ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος για να πάρει μπρος μια μπάντα...να ξεκινήσει τα live...να αρχίσει να ψήνεται κτλ.....

οπότε, ανάλογα με τις απαιτήσεις και τα "θέλω" των μελών, η κάθε μία πορεύεται ανάλογα.....

[Korgy]

[size=78%]Από αρκετούς άκουσα την άποψη του ότι για να γίνει γνωστή μια μπάντα πρέπει ξεκάθαρα στα live της να παίζει δικό της υλικό ώστε να πηγαίνει ο κόσμος να τους ακούσει για κάτι δικό τους και να χτίσει σιγά σιγά έναν αριθμό από fans που θα ακούνε την μπάντα.[/size]

Από άλλους άκουσα ότι πρέπει μια μπάντα να έχει αρκετές διασκευές γιατί ο κόσμος που θα πάει πχ να πιει την μπύρα του θα θέλει να ακούσει και κάτι γνωστό και όχι μόνο θεωρητικά άγνωστα κομμάτια της μπάντας.

για να γινει μια μπαντα γνωστή, καταρχήν θελει ενα αλφα επίπεδο παικτών με  πολυ καλο  DIY promotion networking  είτε καλό μανατζερ.
ολα τα άλλα ειναι λεπτομέριες, ειτε μιλαμε για καβερ, ειτε για σεξ/ ε διασκευομπάντα    είτε για πρωτότυπη σύνθεση.

[Πέτροc]

 Ο Επτάλογος του Γύφτου  … εχμ … της σωστής μπάντας …
1.    Δενόμαστε, δένεστε, δένονται … και μην πάει στο πονηρό ο νους σας, για τον ήχο μιλάω … Σχεδόν Υποχρεωτικά αρχίζουμε με γνωστά κομμάτια άλλων (και απλά αν γίνεται) έτσι ώστε να «πατήσει» σωστά ο ήχος της μπάντας … Για Live ούτε λόγος ακόμα …  Σκεφτείτε όμως σοβαρά τις διασκευές (παίρνω ένα άσχετο αλλά αγαπημένο κομμάτι, του βγάζω τα μάτια  , και το παρουσιάζω με τη "σφραγίδα" της μπάντας ... αρκετά πιασάρικο ... ) 
2.    Αρχίζουμε τα πρώτα παιχνίδια … Κάποιος ή κάποια μέλη της μπάντας γράφουν (στίχους, μουσική, ατμόσφαιρα, ιδέες …) οι οποίες κοινοποιούνται στη Μπάντα, διαμορφώνονται και «εκτελούνται»    … Εφόσον η Μπάντα έχει τέτοια κατεύθυνση έτσι ;  … 
3.    Ολοκληρώνουμε τα πρώτα παιχνίδια … Φτιάχνουμε κατιτίς σαν Ντέμο-σι-ντι στο σπίτι μας, σε αξιοπρεπές προβάδικο ή στo Abbey Road αν προτιμάτε … Υποχρεωτικά,  το ντέμο πρέπει να έχει τη μορφή του «κανονικού» cd (πχ 10-12  κομμάτια, «επαγγελματική» μίξη, mastering, Artwork κλπ) … τα 1-2 κομμάτια από κασετόφωνο δεν μετράνε … 
Το παραπάνω βήμα κατά τη γνώμη μου ξεχωρίζει τα αρνιά απ’ τα κατσίκια … (ή τους άντρες  απ΄τα αγόρια  αν προτιμάτε …) 
4.    Γίνετε γνωστοί πριν καν γίνετε γνωστοί !!! … μοιράστε το cd σας ή τα καλύτερα κομμάτια σας … διαφημίστε το, φτιάξτε βίντεα για το γιουτιούμπ, κάντε το γνωστό σε όόόλα τα γνωστά ή άγνωστα σάιτς, φόρουμς, λίστς, τα πάντα … ΤΑ ΠΑΝΤΑ λέω … 
5.    Τώρα ξεκινάμε τα Live (τα σοβαρά τουλάχιστον) … Έχοντας λοιπόν στο δισάκι σας ΚΑΙ κομμάτια άλλων (βήμα 1) ΚΑΙ φυσικά τα δικά σας (βήμα 3) διαμορφώστε ανάλογα την play-list σας (πχ. Αν κάνετε μια συναυλία παρουσίασης του cd σας, είναι ευνόητο το τι θα βάλετε μέσα … Αν σας κάλεσαν σε κάποιο μαγαζί, βάλτε πολλά δικά σας και λίγα άλλων … Αν σας καλέσουν ως support group κάποιου άλλου, ή συμμετέχετε σε φεστιβάλ, τότε αναδιαμορφωστε ανάλογα … ) 
6.    Ξαναγυρίστε στο βήμα 4 … παίρνοντας feedback από τις εμφανίσεις σας, ξαναγυρίστε σε θέματα προώθησης cd, προσέγγισης εταιρειών,  ξέρετε … κάνετε δημόσιες σχέσεις, προσλάβετε manager, ψήστε μια φίρμα να σας προωθήσει, προσπαθήστε να συμμετέχετε σε όλο και περισσότερες συναυλίες, εκδηλώσεις κλπ. 
7.    Αν με το καλό έχετε φτάσει μέχρι εδώ … τότε ξαναγυρίστε στο βήμα 2 !!!  (με νέα παιχνίδια βέβαια …)
 
Κουράγιο βρε … 
/Πέτροc 
 
ΥΓ. Επεξήγηση του 5 :
Αν παρουσιάζετε το cd σας, παίξτε όλα τα κομμάτια σας, και αν «τραβάει» το κλίμα ξεσηκώστε το ακροατήριο και με κάτι άλλο … 

Αν παίζετε σε κάποιο μαγαζί (και έχετε βγάλει αντίστοιχο διαφημιστικό υλικό, αφίσες, ανακοινώσεις κλπ) ο ακροατής έρχεται «ψιλο-υποψιασμένος» … θέλει να ακούσει ΕΣΑΣ έστω και από περιέργεια στην αρχή … στη συνέχεια, αν ακούσει και κάποιο γνωστό του κομμάτι και ψιλοκολλήσει, είναι σαφώς στα υπέρ σας (και στο χέρι σας να τον κερδίσετε )

Αν παίζετε σαν support group κάπου, και ο κόσμος έρχεται για άλλους, τότε παίξτε μια διασκευή σας … και πιασάρικο, και θα δώσει το στίγμα σας …

Αν παίζετε ισότιμα με άλλα συγκροτήματα, τότε ο σκοπός είναι να ξεχωρίσετε … παίξτε  extreme κομμάτια (δικά σας ή άλλων) με σκοπό να σας θυμούνται …


 

[onfire]

Σημαντικο το ερωτημα και πρεπει να απανταται σχετικα νωρις στη ζωη της μπαντας για να ξερει να κινηθει αναλογα...
Αρχικα, για μπαντες που δεν ειναι δηλωμενα cover, η πορεια ειναι πανω κατω κοινη και περιλαμβανει τα εξης βηματα:
1)δημιουργια μπαντας και εκτελεση διασκευων, συνηθως και live αναλογα με το επιπεδο (ή την αυτογνωσια  ) της μπαντας
2)Συνθεση δικων της κομματιων
3)Ηχογραφηση του  δικου της υλικου. Η ποιοτητα ηχογραφησης ειναι οντως ενα δειγμα του ποιος βλεπει τα πραγματα πιο σοβαρα και ποιος απλα περναει την ωρα του οπως ανεφερε και ο πετρος.
 
Μεχρι εδω τα πραγματα ειναι στανταρντ. Απο εκει και περα αρχιζουν να διαχωριζωνται οι δυο παραπανω τυποι μπαντας. Αυτος που θελει να το παλεψει σοβαρα θα αφιερωσει χρονο στο promotion ειτε μονος του ειτε με καποιο manager και θα περιμενει να δει τι ψαρια θα πιασει...
 
Στο θεμα τωρα του τι να παιχτει στο live πιστευω οτι πρεπει μια μπαντα που ειναι στο επιπεδο εχω δικα μου κομματια και στα live ερχονται μονο οι φιλοι μου, να επιλεγει κατα περιπτωση.
 Με δεδομενο οτι ο τελικος στοχος ειναι να κανεις γνωστα τα δικα σου κομματια, δεν χανεις ευκαιρια να παιζεις με αλλες μπαντες εστω για 45 λεπτα και χωρις το δικο σου κοσμο, εστω και δωρεαν. Η ανταμοιβη θα ειναι οτι δινεις την ευκαιρια να ακουσουν τα κομματια σου ατομα που δεν θα ερχονταν σε επαφη μαζι σου αλλοιως καθοτι δεν σε ξερουν. Σε τετοια live επιλεγεις playlist με δικα σου κομματια, αντε και μια διασκευη στο τελος για κερασακι, ειτε στο υφος των κομματιων σου ειτε σε κατι διαφορετικο για να κανεις την εκπληξη με την αλλαγη (πχ εαν παιζεις ροκ, μια διασκευη ενος γνωστου ποπ ή φανκ κομματιου στο υφος σου). Το οτι δεν φερνεις τον κοσμο σου ή τελοσπαντων φερνεις τον κολλητο και την κοπελα σου μονο μπορει να φαινεται αρχικα σκατοψυχο αλλα
α)παιζεις για πολυ λιγη ωρα και ισως δεν ειναι φρονιμο να καλεις πχ καποιον απο τον πειραια να ερθει να σε δει να παιζει για τοσο λιγο στο lazy. 
β)δεν εχεις την απαιτηση να πληρωθεις (δεν λες και οχι αλλα δεν ειναι ο βασικος στοχος) και
γ) εαν ζητας και απο τους οχι τοσο κοντινους σου φιλους να ερχονται καθε εβδομαδα ή καθε δυο εβδομαδες να σε δουν σε μικρα live οταν θα κανεις ενα δικο σου μεγαλο που θα ειναι πιο σημαντικο για εσενα θα καρφωνεις μυγες με τις μπακετες του ντραμμερ. Αυτο ισχυει περισσοτερο οσο μεγαλωνει η ηλικια των μελων του γκρουπ, αρα και των φιλων τους. Οι φιλοι ενος γκρουπ απο 20χρονους θα βγουν εξω και καθημερινη και θα ξενυχτησουν και την επομενη θα ειναι οκ. Οι φιλοι ενος γκρουπ απο 30+ εχουν παιδια, γατια σκυλια και δουλειες και δεν ειναι καθε μερα του αϊ Γιαννιου για να τα βαζουν στην ακρη και να ερθουν να δουν τους φιλους τους.
 Εαν παιζεις μονος σου σε καποιο μαγαζι με το δικο σου κοσμο (γιατι ετσι και αλλοιως λιγοι ειναι οι θαμωνες και αυτοι που θα πουν "παμε σημερα σε λαιβαδικο" χωρις να ξερουν τη μπαντα) και δεδομενου οτι θα παιξεις τουλαχιστον 1-1.5 ωρα, βαζεις στην playlist δικα σου κομματια μαζι με διασκευες πχ 2 δικα σου-μια διασκευη ή το αντιστροφο. Ο κανονας λεει οτι εαν καποιος ακουει αγνωστα κομματια πανω απο κανενα μισαωρο αρχιζει να βαριεται γιατι δεν μπορει να "συνδεθει" με αυτο που βλεπει και ακουει. Θα ακουσει 1,2,3 κομματια με περιεργεια και μετα θα αρχισει να βαριεται. Εκτος εαν η μπαντα ειναι τοσο γ**ατη που εχει εντυπωσιακη μουσικη, εντυπωσικη σκηνικη παρουσια και γενικα ειναι απο τους "ξεχωριστους" που θα πανε μπροστα ο κοσμος να χαλασει. Θα πεις γιατι να μην φτασω εγω σε αυτο το επιπεδο και θα σου απαντησω οτι δεν ειναι ολα τα ειδη μουσικης τοσο κοινα αποδεκτα και οτι αν ημασταν ολοι ξεχωριστοι, δεν θα ξεχωριζε κανενας. Πως να το κανουμε, καποιοι το εχουν περισσοτερο απο καποιους αλλους...
 Τελος, κατι αλλο που πιστευω οτι ισχυει ειναι το οτι εαν μια μπαντα παιξει εστω και τελεια διασκευες ο κοσμος που δεν ειναι δικος τους θα θυμαται οτι ειδε καποια μπαντα να παιζει ωραια τα συγκεκριμενα, γνωστα του κομματια. Εαν η μπαντα παιξει τα δικα της κομματια και αρεσουν, ο κοσμος μπορει να μη θυμαται τον τιτλο του κομματιου αλλα θα θυμαται το ονομα της μπαντας και ετσι θα μπορει να ξαναρεθει σε επαφη μαζι της, που ειναι και ο στοχος του live εξαρχης.
Και στα λαιβ που παιζουμε ισοτιμα μαζι με αλλους θεωρω οτι η playlist πρεπει να ειναι στη λογικη του 1 διασκευη-1 δικο μας.
 
ΥΓ: εαν θελετε να γινετε αποκλειστικα διασκευομπαντα, βρειτε πληκτρα 2-3 κιθαριστες και αλλες τοσες φωνες και αποδωστε τις διασκευες σας πλήρεις και γεματες. Δεν μπορεις πχ να παιζεις διασκευη savatage με μια κιθαρα και ενα πληκρο ή βασικα οποιοδηπωτε κομματι και σε καθε σολο να αδειαζει ο ηχος αφου θα λειπει η ρυθμικη κιθαρα ή χωρις 2α (αξιοπρεπη) φωνητικα

[antonis_mh]

Σετ 30-45 λεπτών (ανάλογα την περίσταση) με κομμάτια της μπάντας και το πολύ μία διασκευή,ελαφρώς τροποποιημένη στο ύφος της ίδιας της μπάντας!
Πάνω από όλα προβαρισμένη και με πάθος επί σκηνής που θα περνάει στο κοινό! Επίσης, λίγα και καλά λάιβ στις μεγαλουπόλεις και εξορμήσεις στο πεινασμένο κοινό της επαρχίας! 

[freemind]

Μπορειτε να παρετε παραδειγμα κι απο live μεγαλων μπαντων με τρομερο ρεπερτοριο..

Queen - Jailhouse Rock (Montreal '81) [HD]