Ενδιαφέρον πρότζεκτ! Μου αρέσει η ατμόσφαιρα που δίνεις με τον ήχο και τις εικόνες.
Νομίζω οτι θα μου άρεσε περισσότερο αν είχε περισσότερη ποικιλία στην βασική μελωδία, ή και επιπλέον μελωδίες.
Αναρωτιέμαι πως δέχονται οι Γερμανοί τέτοια έθνικ/οριεντάλ/κλπ ακούσματα (και ειδικά όταν περιέχουν την γλώσσα τους), τους φαίνονται πολύ περίεργα;
Αν θέλεις να κάνεις έκδοση/remix για Βραζιλιάνους, πες μου 
Είναι η εισαγωγή στο πρότζεκτ. Αυτό, σε συνδιασμό με την απλότητα και διαχρονικότητα του στίχου με έσπρωξαν προς μια απλή μελωδία με κάποιες ελεύθερες εκφράσεις από το σαντούρι και το τσέλο. Θα ακολουθήσουν τουλάχιστον άλλα τρία κομμάτια, πιο σύνθετα (έως πολύ, ένα από αυτά).
Οι Γερμανοί τρελλαίνονται, παραδοσιακά, με το εξωτικό. Δυστυχώς, αυτό πρέπει να συνοδεύεται από ταχύτητα, ένταση (όπως παντού άλλωστε) και στολές, κάτι που δεν ευνοεί μουσικές σαν την δική μου. Επίσης στην γερμανία, η Ανατολή για τον περισσότερο κόσμο, ταυτίζεται με την Τουρκία (!!!), η οποία έχει ένα ισχυρό λόμπυ και επηρεάζει οργανωμένα και τις επιλογές αλλά και τις πολιτικές αποφάσεις. Έτσι, μια ανώτερη σχολή μουσικής, η οποία θα ανοίξει και ένα τμήμα ανατολικής μουσικής, παρουσιάζει την λεγόμενη κλασσική τουρκική μουσική, αγνοώντας και αποσιωπώντας τους αρχαίους ελληνικούς τρόπους, τους βυζαντινούς ήχους (πάνω στους οποίους ιστορικά στηρίχτηκε) και τους ανάλογους αραβικούς ή περσικούς μουσικούς δρόμους.
Η συμμετοχή της γλώσσας τους κινεί το ενδιαφέρον αλλά σε λίγους, μιας και η επικρατούσα μουσική σκηνή είναι στην αγγλική γλώσσα και οι περισσότεροι (κυρίως οι νέοι) είναι προς τα εκεί, μουσικά προασανατολισμένοι.
Στους κουλτουριάρικους κύκλους των ολίγων επικρατούν οι μόδες, όπως τους καθορίζουν οι διάφοροι "κουμπαράδες" με τα κονδύλια. Εκεί, κυριαρχούν τα πρότζεκτς με κλέτσμερ (πάντα δυνατός ο κουμπαράς) / μπαλκαν-ψευτοματσεδόνιεν και οι μουσικές και οι πολυπολιτισμικές συναντήσεις που αυτά εμπεριέχονται... Μεγάλη κουβέντα και σκαλίζω πληγές αλλά το χειρότερο είναι η αφασιακή στάση της Ελλάδας απέναντι σ΄ αυτά.
Δυστυχώς εμείς αντιπαραθέτουμε ένα παπα-πολιτικο-μεγαλοπαραγοντο-διαπλεκομενο κιτς που δεν έχει καμμία τύχη. Εξαιρούνται οι επαγγελματίες που πιάνουν τον σφυγμό και προσαρμόζονται στις απαιτήσεις και τα γούστα της γερμανικής αγοράς (π.χ. Λοκομόντο, Χαρούλης κ.α.).
Στο πρόσφατο 1ο ελληνικό φεστιβάλ Ντίσελντορφ, που οργάνωσε ο πρόξενος (και μπράβο του), οι μουσικές επιλογές έγιναν από Ελλάδα (υπουργείο πολιτισμού) και δεν νομίζω να έγιναν αξιοκρατικά αλλά όπως πάντα με τους «δικούς μας» και είναι άγνωστο ποιός αποφάσισε και πως για τα γκρουπ από Γερμανία. Μοντεράτορ μπήκε ένας δημοσιογράφος, ο οποίος αγωνίζεται για να ονομάζονται τα σκόπια μακεδονία, δηλώνει πανκ και άθεος αλλά σε αγιαστή συνεργασία για το φαγοπότι παρουσίασε το φεστιβάλ αγκαλιά με τον πρόξενο και τον μητροπολίτη Γερμανίας, ενώ τα δυο γκρουπάκι του τοπικού πριγράμματος ήταν δικά του «παίζει ή κολλητοί του» ...
Εμφάνιση μηνυμάτων
