Λοιπόν, είναι κάποιος καιρός που κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος των Lucky Jim αλλά εγώ τώρα τον ανακάλυψα. Συμπέρασμα; Υπάρχει ελπίδα!
Τι εννοώ;
Εισαγωγή: Με το δικό μου γούστο, το εντελώς κολλημένο σε δεκαετίες 60-70, δύσκολα ακούω κάτι απ τα πιο σύγχρονα πράγματα που να μ αρέσει τόσο ώστε να κάτσω ν ασχοληθώ σοβαρά μαζί του, να το ψάξω κλπ. Τώρα τελευταία βέβαια υπάρχουν πολλά συγκροτήματα και καλλιτέχνες που κάπως ξεχωρίζουν απ το δήθεν και καλά alternative, ντε και καλά επιτηδευμένο στυλ της τελευταίας δεκαετίας. Παραδείγματα κατά τη γνώμη μου είναι οι Hives, οι Killers, οι Coral, οι Keane και ακόμη και οι Darkness!
Τελειώνω με την άσχετη εισαγωγή και επανέρχομαι στο θέμα. Φοβερό κατά τη γνώμη μου το ντεμπούτο των Lucky Jim! Ντουέτο από τη Νέα Βρετανία οι κύριοι, υπογράφουν οι δυο τους και το στιχουρχικό και το συνθετικό μέρος του δίσκου αλλά και παίζουν και όλα τα μουσικά όργανα! (Στις συναυλίες φαντάζομαι παίρνουν κι άλλους
). Τα τραγούδια τους είναι επηρεασμένα από Bob Dylan, έχουν μια δόση Air και αρκετή από Gram Parsons, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ακούγεται τόσο διαφορετικό, μελωδικό και φρέσκο που έχω πάθει την πλάκα μου μαζί τους.
Το Our Troubles End Tonight είναι σε όλη τη διάρκειά του μελωδικό και ήρεμο (μπορεί και υπερβολικά ήρεμο ορισμένες φορές, αλλά δεν ακούγεται στιγμή κουραστικό ή βαρετό), οι στίχοι είναι πανέμορφοι και ορισμένα απ’ τα τραγούδια σκάω να μάθω πώς θα ακούγονται live, π.χ. το «Leah», γιατί έχουν πολλά περιθώρια για φωνητικές «ακρότητες». Με λίγα λόγια: πανέμορφο.
Ο νέος τους δίσκος βγαίνει Δεκέμβριο κι εγώ ήδη αρχίζω ν’ αναρωτιέμαι πότε θα σκάσουν μύτη και για συναυλίες! Ένα μικρό θαύμα.
Κανείς άλλος που να έχει ακούσει το cd; Απόψεις;