Τα έχω κατεβασμένα εδώ και κάμποσο καιρό και τα έχω ακούσει και κάμποσες φορές.
Μη λες χαζομάρες αρχικά σχετικά με τα κόκκαλα του Χατζιδάκι, γιατί...υπάρχει και ο ...Λέκκας! Μπου!!!!
Λοιπόν, χωρίς να ξέρω καλά το συγκεκριμένο έργο (έχω ακούσει μόνο τον κύκλο τραγουδιών του 1957 του Χατζιδάκι) ας πούμε λίγο για τη μουσική.
To Intro είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό. Μου αρέσει πολύ η ιδέα των πνευστών που δίνουν τη θέση τους στη μελωδία με την..."τσελέστα" ? Δεν ξέρω πως λέγεται αυτό το τσιγκιτσιγκι όργανο. Τσελέστα ή τσέμπαλο; Anyway.
Με ενδιαφέρον τρόπο μπλέκονται τα έγχορδα στο Intro, ενώ αντίθετα σ το Χαλί πνευστά και τσέμπαλο συμφωνούν απολύτως. (Ο ήχος είναι παρόμοιος με το όργανο που δεσπόζει στα τελευταία 30 δευτερόλεπτα της "Βροχής" από το Gioconda's Smile του Χατζιδάκι, ενώ όλα τα υπόλοιπα όργανα κάνουν fade out).
Tώρα στα κομμάτια, τι να πούμε χωρίς στίχους. Μακάρι να 'ξερα αν ειναι ταιριαστά. Είναι σίγουρα όμως μελωδικά. Στο "Παίρνει η Ρούσσα" στο 0.55 γίνεται σα νανούρισμα - παραμυθένιο σχεδόν. Ωραίο σκάσιμο στο 2.14. Αφού αφιέρωσες τα κομμάτια στο Χατζιδάκι, δεν έπρεπε να διαστάσεις να κάνεις κλασικη χατζιδακική κατάληξη. Αλλά και αυτό που άκουσα καλό ήταν. Απλά, σχεδόν το περίμενα να το ακούσω.
To "Πήγαινε στον πόλεμο στρατιώτη" με ακκορντεόν θα παιρνε άλλο αέρα. Ξεκινά σαν απλή πιανο μπαλάντα, μπαίνει το ακκορντεόν(?) και αλλάζει τον αέρα., Όμορφη ενορχηστρωτική κορύφωση (μαντολίνο σκεφτόσουν; γ**ω τα midi μου). Και ορχηστρικό φινάλε μετά το 2.40. Σου έχω πει ότι χρησιμοποιείς πολύ ωραία την ορχήστρα;
Ωραία. Περιμένουμε το επόμενο πιανιστικό κομμάτι σου. puhleeeeeze?!!?
Να δεις ότι μια μέρα θα γίνεις τόσο μεγάλος που δε θα μας μιλάς κιόλας από την πολλή δουλειά.
Μπράβο Θανάση. Και εις ανώτερα!
ΥΓ. Καιρό έχεις να ποστάρεις κάτι. Άντε, άντε...το κοινό σσου περιμένει!
