Μηνύματα

1

Άνθρωπος και ζωή / 8 Σεπτεμβρίου 1888

« στις: 08/09/15, 23:35 »

Η διάσημη ιστορία του κατά συρροή δολοφόνου που πέρασε στην ιστορία για τις φρικιαστικές σφαγές ιερόδουλων στο Λονδίνο του 19ου αιώνα. Προσοχή: Σκληρές εικόνες (pics)

Ξημερώματα 3ης Απριλίου του 1888. Στην κακόφημη συνοικία του Whitechapel στο Ανατολικό Λονδίνο, μια γυναίκα αιμόφυρτη, προσπαθεί τρικλίζοντας να επιστρέψει σπίτι της. Της έχουν κόψει το αυτί  και τα πόδια της είναι γεμάτα αίματα, καθώς μέσα στον κόλπο της έχει τοποθετηθεί ένα μαχαίρι που την έχει τραυματίσει θανάσιμα. Είναι η πόρνη Emma Smith, που τρεις μέρες αργότερα πεθαίνει από ακατάσχετη αιμορραγία. Η δολοφονία της αποτελεί την 1η ανεξιχνίαστη υπόθεση, από μια σειρά δολοφονιών που συνέβησαν το διάστημα 1888 – 1889 στο Whitechapel του Λονδίνου. Αρκετές από αυτές αποδίδονται στον Τζακ τον Αντεροβγάλτη, τον πιο γνωστό κατά συρροή δολοφόνο. Όλοι αυτοί οι φόνοι είχαν ένα κοινό σημείο: Τα θύματα ήταν φτωχές  πόρνες που είχαν στραγγαλιστεί, τους είχε κοπεί ο λαιμός και τους είχαν αφαιρεθεί  ζωτικά όργανα.



Οι  φόνοι και η μεθοδολογία του Αντεροβγάλτη
Δεν είναι ξεκάθαρο πόσες ακριβώς γυναίκες σκότωσε ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης. Στο πέρασμα του χρόνου οι περισσότεροι ερευνητές, υποστηρίζουν ότι πέντε φόνοι φέρουν την υπογραφή του. Άλλοι πάλι μιλούν για τέσσερις και κάποιοι άλλοι για επτά ή περισσότερους.
Το πρώτο επίσημο θύμα του η Mary Ann Nichols


Οι πόρνες δολοφονήθηκαν μεταξύ Αυγούστου και αρχών Νοεμβρίου του 1888. Δεν είχαν βιαστεί και πιθανότατα δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους. Όλες εκτός από το τελευταίο θύμα του, ήταν πάνω από 40 χρόνων και δεν είχαν ομοιότητες στο παρουσιαστικό τους. Οι περισσότερες ήταν μεθυσμένες, ή έτσι τουλάχιστον εικάζεται, την ώρα που πέθαναν. Ο γιατρός που εξέτασε το πτώμα της Μαίρη Ανν Νίκολς, που ήταν και το πρώτο «επίσημο» θύμα του, έμεινε άναυδος από την αγριότητα του μακελάρη. Ο λαιμός της ήταν κομμένος και η κοιλιά της ήταν ανοιγμένη, με τα εντόσθια της να χύνονται απέξω. Τα γεννητικά της όργανα είχαν κατακρεουργηθεί από κοφτερή λεπίδα, ενώ είχε δεχτεί μαχαιριές και σε άλλα σημεία του σώματος της. Ωστόσο, τα χτυπήματα είχαν γίνει με χειρουργική ακρίβεια και όχι τυχαία και άγαρμπα από κάποιον εγκληματία που διακατέχονταν από μίσος, άγχος και νεύρα. Η φούστα της ήταν σηκωμένη μέχρι τα πόδια, γεγονός που αποδείκνυε ότι ο Τζακ, χρησιμοποιούσε ως πρόσχημα για να της απομονώσει τον αγοραίο έρωτα που πρόσφεραν. Μόλις αυτές σήκωναν τη φούστα τους, τις έσφιγγε από το λαιμό μέχρι να χάσουν τις αισθήσεις τους ή να πεθάνουν. Στη συνέχεια τις ξάπλωνε στο έδαφος, έχοντας το κεφάλι τους στα αριστερά του και τους έκοβε το λαιμό.


H Anne Chapman, η 2η κατά σειρά νεκρή ιερόδουλη

Ύστερα, έπαιρνε τρόπαιο από τα θύματα του, ακρωτηριάζοντας τα πτώματα τους. Με τον ίδιο μεθοδευμένο τρόπο, αφαίρεσε τη ζωή και των πέντε άτυχων γυναικών.


Η Elisabeth Strife. Μια ακόμη ακρωτηριασμένη πόρνη από τον Αντεροβγάλτη

Σύμφωνα με την αστυνομία, ο Τζακ ήταν ηλικίας μεταξύ είκοσι και σαράντα, λευκός, αναστήματος μετρίου, δεξιόχειρας, με ιατρικές γνώσεις και ίσως με προβλήματα στύσης, καθώς δεν ερχόταν σε σεξουαλική επαφή με τα θύματα του. Εκτιμούσαν ακόμα οι αρχές ότι ήταν άτομο πλήρους απασχόλησης, αφού μόνο τα Σαββατοκύριακα ανέπτυσσε την αιμοσταγή δράση του, ενώ δεν θα έπρεπε να ήταν παντρεμένος, αφού είχε την δυνατότητα για πολλές ώρες να γυρίζει στους δρόμους, προκειμένου να εντοπίσει τα θύματά του.


Το πτώμα της Catherine Eddowes, που δολοφονήθηκε από τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη


"Πολλοί ύποπτοι διάβηκαν το κατώφλι της Σκότλαντ Γιαρντ εκείνη την εποχή, όμως οι επιθεωρητές θεώρησαν πιο πιθανούς ενόχους  τέσσερις από αυτούς. Έναν φτωχό Πολωνοεβραίο, έναν Αμερικανό κομπογιαννίτη γιατρό, έναν Ρώσο ψυχοπαθή κλέφτη και ένα Βρετανό δικηγόρο, που αυτοκτόνησε τον Δεκέμβριο του 1888."

2

Άνθρωπος και ζωή / 8 Σεπτεμβρίου 1888

« στις: 08/09/15, 23:25 »

"προφίλ του εγκληματία"

Μετά την αθώωση του , Ντάνιελ Μνάχτεν (Daniel M'Naghten) το 1843, και την καθιέρωση των κανόνων του Μνάχτεν, οι γιατροί ολοένα και περισσότερα άρχισαν να αναμειγνύονται στον καθορισμό του αν ο κατηγορούμενος (για υποθέσεις δολοφονίας) έπασχε από ψυχασθένειες. Αυτό σε συνδυασμό με την ολοένα και μεγαλύτερη σημασία που αποκτούσε η ιατρική επιστήμη την ίδια περίοδο, οδήγησε σε μια αύξηση της συχνότητας με την οποία ενεπλέκοντο οι παθολόγοι στη διαδικασία των ερευνών. Η δουλειά τους περιελάμβανε την μεταχείριση των εγκληματιών που θεωρούνταν περισσότερο τρελοί παρά κακοί. Δεν είναι λοιπόν παράλογο που το 1880 ήδη εθεωρείτο απαραίτητη η άποψη τους σχετικά με τα χαρακτηριστικά του κατηγορούμενου.
Σκίτσα και αναπαραστάσεις από εφημερίδα της εποχής

Η πρώτη τέτοιου είδους "άποψη", αντίγραφο της οποίας διασώζεται μέχρι σήμερα είναι αυτή που έδωσε ο χειρουργός της αστυνομίας Δρ. Τόμας Μποντ (Thomas Bond), τον Νοέμβριο του 1888, σε ένα γράμμα του προς τον Δρ.Ρόμπερτ Άντερον (Robert Anderson), επικεφαλής της αστυνομίας του Λονδίνου, και αφορά στον χαρακτήρα του "δολοφόνου του Ουάιτσάπελ".^[13] Μετά τον φόνο της Κάθριν Ήντοους, ο Άντερσον ζήτησε από τον Μποντ να δώσει την άποψή του, καθώς είχαν ακουστεί πολλά σχετικά με τις γνώσεις και ικανότητες του δολοφόνου πάνω στην χειρουργική. Σύμφωνα με τον ερευνητή ψυχολόγο Ντέιβιντ Κάντερ (David Canter) οι προτάσεις του Δρ. Μποντ πιθανότατα να είχαν χαρακτηριστεί από τη σημερινή αστυνομία έξυπνες και εύστοχες.^[14] Ο Μποντβάσισε την εκτίμησή του πάνω σε προσωπική εξέταση τού περισσότερο ακρωτηριασμένου θύματος και στις σημειώσεις των προηγούμενων φόνων.
Και οι πέντε φόνοι αναμφίβολα διαπράχθηκαν από το ίδιο χέρι. Στους τέσσερις πρώτους οι λαιμοί φαίνεται να έχουν κοπεί από τα αριστερά προς τα δεξιά. Στην τελευταία περίπτωση, εξαιτίας του εκτεταμένου ακρωτηριασμού είναι αδύνατο να προδιορίσουμε την κατεύθυνση, αλλά το προερχόμενο από την αρτηρία αίμα βρέθηκε στον τοίχο σε πιτσιλιές κοντά εκεί που πρέπει να βρίσκοταν και το κεφάλι της. Όλα τα δεδομένα με οδηγούν στο να πω πως οι γυναίκες πρέπει να ήταν ξαπλωμένες και σε κάθε περίπτωση πρωτα κοβόταν ο λαιμός τους.^[15]
Ο Δρ. Μποντ ήταν απόλυτα σίγουρος ότι ο δολοφόνος δεν είχε την παραμικρή ιδέα από ανατομία, επιστήμη ή έστω τις τυπικές γνώσεις ενός χασάπη. Σύμφωνα με την άποψη του, "ο δολοφόνος πρέπει να ήταν τύπος μοναχικός, που περιοδικά κυριευόταν από ανθρωποκτονική ή ερωτική μανία". Ο χαρακτήρας των ακρωτηριασμών υποδήλωνε πιθανότατα 'τάσεις σατυρίασης'. Ο Δρ. Μποντ επίσης δήλωσε πως "η ανθρωποκτονική τάση μπορεί να προέκυψε μέσα από εκδικητικές ή μελαγχολικές σκέψεις, ή ακόμα ακόμα να οφείλεται σε θρησκευτική μανία"
Ύποπτοι θεωρήθηκαν πολλοί: αποσχηματισμένοι κληρικοί, μνησίκακες μαίες,ακόμα κι ένας γορίλλας ενός πλανόδιου ζωολογικού κήπου, ενώ ο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ υποστήριξε πως ήταν ο δράστης γυναίκα ή ένας διεστραμμένος άντρας ντυμένος γυναικεία. Ο περιφημότερος από τους υπόπτους θεωρήθηκε ο Εδουάρδος, δούκας του Κλάρενς, εγγονός της βασίλισσας Βικτωρίας, κι αυτό λόγω της διανοητικής καθυστέρησης του λόγω της σύφιλης από την οποία είχε προσβληθεί σε ηλικία 16 ετών μετά από κρουαζιέρα στην Άπω Ανατολή, αρρώστια που επενέργησε στον εγκέφαλό του.^[16]
Ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω ισχυρίστηκε πως ο δολοφόνος με τα φρικιαστικά του εγκλήματα ήθελε να κάνει την κοινή γνώμη να αντιληφθεί την ανάγκη εξαλείψεως αυτών των εστιών ηθικής σήψεως των κακόφημων συνοικιών των μεγαλουπόλεων.^[17]
Επίσημη φωτογραφία της αστυνομίας που δείχνει την σκηνή φόνου της Μαίρη Τζέιν Κέλλυ.

Τα γράμματα προς τις αρχέςΕνόσω διαπράττονταν οι φόνοι, η αστυνομία και οι εφημερίδες δέχτηκαν χιλιάδες γράμματα που αφορούσαν στην υπόθεση. Κάποια από αυτά ήταν από άτομα των οποίων η πρόθεση ήταν απλά να βοηθήσουν, όμως στην μεγάλη τους πλειοψηφία θεωρήθηκαν άχρηστα και αγνοήθηκαν.^[18]
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον φαίνεται να έχουν τα εκατοντάδες γράμματα που υποτίθεται πως είχαν γραφτεί από τον ίδιο τον δολοφόνο. Και πάλι τα περισσότερα από αυτά ήταν ψεύτικα και σχεδόν κανένα δε θεωρείται αυθεντικό. Από αυτά πάντως που υποτίθεται πώς όντως έχει γράψει ο ίδιος ο δολοφόνος τρία είναι αυτά που ξεχωρίζουν.«Αγαπητό αφεντικό»Το γράμμα γνωστό ως αγαπητό αφεντικό (Dear boss) γράφτηκε στις 25 Σεπτεμβρίου του 1888, ταχυδρομήθηκε και παρελήφθη στις 27 από το Κεντρικό Πρακτορείο ειδήσεων ενώ προωθήθηκε στην Σκότλαντ Γιάρντ στις 29. Αρχικά θεωρήθηκε επίσης ψεύτικο, αλλά η άποψη αυτή αναθεωρήθηκε όταν η Ήντοους βρέθηκε τρεις μέρες αργότερα από την ημερομηνία που είχε γραφτεί το γράμμα με μερικώς κομμένο το αυτί της. Στο γράμμα περιλαμβανόταν η φράση «θα κουτσουρέψω το αυτί της κυρίας». Η Αστυνομία δημοσίευσε το γράμμα την πρώτη του Οκτώβρη σε περίπτωση που κάποιος αναγνώριζε τον γραφικό χαρακτήρα, αλλά η προσπάθεια δεν απέδωσε. Το προσωνύμιο "Τζακ ο Αντεροβγάλτης" πρωτοχρησιμοποιήθηκε σε αυτό το γράμμα και αμέσως τράβηξε τη προσοχή. Τα περισσότερα από τα επόμενα γράμματα αντέγραφαν το ύφος αυτού. Μετά τους φόνους οι αστυνομικοί δήλωσαν πως το γράμμα είναι ψεύτικο και το απέδωσαν σε έναν τοπικό δημοσιογράφο.^[19]


Η επιστολή προς το αφεντικό

«Ο σκανδαλιάρης Τζακ»ο καρτ-ποστάλ με τίλο «Ο σκανδαλιάρης Τζακ» (saucy Jack) ταχυδρομημένο την πρώτη Οκτώβρη του 1888 προς το κεντρικό πρακτορείο ειδήσεων, είχε γραφικό χαρακτήρα παρόμοιο με το προηγούμενο γράμμα. Αναφέρει πως τα δύο θύματα — η Στράιντ και η Ήντοους — είχαν δολοφονηθεί πολύ κοντά το ένα με το άλλο: "διπλό το χτύπημα αυτή τη φορά". Λέχθηκε πως το γράμμα είχε ταχυδρομηθεί πριν κοινοποιηθούν οι φόνοι από την αστυνομία, οπότε ήταν απίθανο κάποιος παρανοϊκός να γνώριζε ήδη τόσα. Παρόλο που είχε ταχυδρομηθεί περισσότερες από 24 ώρες αφού είχαν γίνει οι δολοφονίες, οι λεπτομέρειες σχετικά με αυτές είχαν γνωστοποιηθεί σε δημοσιογράφους και κατοίκους πολύ πιο μετά. Πάλι οι αστυνομικοί αργότερα είπαν πώς ο ίδιος δημοσιογράφος που είχε γράψει και το γράμμα προς το αγαπημένο αφεντικό, είχε γράψει και αυτό.^[20]


Το γράμμα από τον σκανδαλιάρη Τζακ (saucy Jack)

Το γράμμα «από την Κόλαση»Είναι επίσης γνωστό ως «το γράμμα του Λασκ» (Lusk's letter) και ταχυδρομήθηκε στις 15 Οκτώβρη. Αποδέκτης του ήταν ο George Lusk ο οποίος το παρέλαβε στις 16 του ίδιου μήνα. Ο Lusk άνοιξε ένα μικρό κουτί, όπου μέσα βρήκε ένα ανθρώπινο νεφρό, που είχε διατηρηθεί σε αιθανόλη, όπως είπε αργότερα ένας γιατρός. Ένα από τα νεφρά της Eddowes πράγματι είχε αφαιρεθεί από τον δολοφόνο. Αυτός που έγραψε το γράμμα ισχυρίζεται πως είχε τηγανίσει και φάει το άλλο νεφρό. Σχετικά με το αν το νεφρό ανήκε όντως στην Eddowes ή ήταν απλά μια κακόγουστη μακάβρια φάρσα υπάρχουν ακόμα διαφωνίες.^[21]

3

Άνθρωπος και ζωή / 8 Σεπτεμβρίου 1888

« στις: 08/09/15, 23:25 »

Σαν σήμερα 8 Σεπτεμβρίου Στο Λονδίνο, ανακαλύπτεται το σώμα της Άνι Τσάπμαν, του δεύτερου θύματος του Τζαν του Αντεροβγάλτη.

Τζακ ο Αντεροβγάλτης (αγγλικά: Jack the Ripper) είναι ένα ψευδώνυμο που δόθηκε σε έναν αγνώστου ταυτότητας δολοφόνο^[2] ο οποίος δρούσε στην περιοχή Ουάιτσάπελ του Λονδίνου στα τέλη του 19ου αιώνα ξεκινώντας από το 1888. Το όνομα άρχισε να χρησιμοποιείται απο την μέρα που κάποιος έστειλε ένα γράμμα στο Κεντρικό Γραφείο Ειδήσεων του Λονδίνου, ισχυριζόμενος πως είναι ο δολοφόνος με αυτό το όνομα.

Επιστολή η οποία στάλθηκε στις αρχές της εποχής και θεωρείται πως έχει αρκετά στοιχεία αυθεντικότητας και πιθανώς προέρχεται από τον πραγματικό δολοφόνο.^[1]Είναι επίσης γνωστή ως η επιστολή από την Κόλαση

Τα θύματα ήταν γυναίκες οι οποίες έβγαζαν χρήματα ως πόρνες. Οι φόνοι συνέβαιναν σε δημόσιους χώρους (εκτός από τον φόνο της Μαίρη Τζέιν Κέλλυ) την νύχτα ή τα ξημερώματα. Ο λαιμός των θυμάτων ήταν κομμένος και το σώμα ήταν ακρωτηριασμένο. Διάφορες θεωρίες υποστηρίζουν πως τα θύματα στραγγαλίζονταν πρώτα έτσι ώστε να μην φωνάζουν, κάτι το οποίο εξηγεί και την έλλειψη αίματος στις σκηνές των εγκλημάτων. Η αφαίρεση των εσωτερικών οργάνων από τρία θύματα έκανε μερικούς αστυνομικούς της εποχής να πιστεύουν πως ο δολοφόνος κατείχε ανατομική ή χειρουργική γνώση.<sup>[3]

Οι εφημερίδες άρχισαν να δίνουν όλο και πιο εκτεταμένη προβολή στο θέμα, κυρίως στην αγριότητα των επιθέσεων και στην αδυναμία της αστυνομίας στο να το συλλάβει τον δολοφόνο,[4] ο οποίος φέρεται να ξέφευγε από την αστυνομία για μερικά λεπτά.[5][6]</sup>

Το Λονδίνο της εποχής

Στα μέσα του 19ου αιώνα η Αγγλία δέχτηκε μια μεγάλη συρροή μεταναστών -Ιρλανδών κατά κύριο λόγο- που είχε ως αποτέλεσμα τη αύξηση των πληθυσμών τόσο της φτωχής επαρχίας όσο και των μεγάλων αστικών κέντρων. Σε αυτούς προστέθηκαν από το 1882, Εβραίοι πρόσφυγες που δραπέτευσαν από τα πογκρόμ της Τσαρικής Ρωσίας με αποτέλεσμα τη διόγκωση του ήδη μεγάλου προβλήματος της ανεργίας και της στέγασης.^[5] Το πρόβλημα ήταν πιο έντονο στο Λονδίνο και ειδικότερα στην περιοχή του Ηστ Εντ και της ενορίας του Ουάιτσάπελ, όπου δημιουργήθηκε εκεί μια μεγάλη κοινωνική ομάδα πολύ χαμηλού οικονομικού επιπέδου.^[7] Τα οικονομικά προβλήματα οδήγησαν πολλές γυναίκες στην πορνεία. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πώς τον Οκτώβριο του 1888 η Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου υπολόγιζε τον αριθμό των εκδιδόμενων γυναικών που κατοικούσαν στο Ουάιτσάπελ σε 1,200 και τον αριθμό των οίκων ανοχής σε 62.^[8] Σταθερά αυξανόμενες κοινωνικές εντάσεις συνόδευαν τα οικονομικά προβλήματα ενώ μεταξύ 1886 και 1889 διαδηλώσεις από άνεργους και όσους αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα σίτισης αποτελούσαν μια καθημερινότητα για το Λονδίνο.^[5]

Η πλειονότητα των φόνων γενικά, αλλά και ειδικά αυτών που αποδίδονται στον Τζακ τον Αντεροβγάλτη, έλαβαν χώρα στο δεύτερο μισό του 1888, παρόλο που οι βάναυσες δολοφονίες στο Ουάιτσάπελ κράτησαν τουλάχιστον μέχρι το 1891. Κάποιοι από τους φόνους περιελάμβαναν αποτρόπαιες πράξεις, όπως ξεκοίλιασμα και ακρωτηριασμούς και έτυχαν ιδιαίτερης προβολής από τα μέσα ενημέρωσης. Οι φήμες ότι οι φόνοι αυτοί σχετίζονταν μεταξύ τους, εντάθηκαν μέσα στους πρώτους φθινοπωρινούς μήνες, όταν τα μέσα ενημέρωσης και η Σκότλαντ Γιαρντ δέχτηκαν μια σειρά ενοχλητικών επιστολών που σκοπό είχαν να αναλάβουν την ευθύνη για κάποιους ή για όλους τους φόνους. Ένα από τα γράμματα μάλιστα συνοδευόταν από ένα ανθρώπινο νεφρό. Παραλήπτης του ήταν ο Τζωρτζ Λασκ της Επιτροπής της ομάδας επαγρύπνησης του Ουάιτσάπελ. Εξαιτίας του εξωπραγματικά αποτρόπαιου χαρακτήρα των φόνων και του τρόπου με τον οποίο προέβαλαν το θέμα τα μέσα ενημέρωσης, το κοινό άρχισε να πιστεύει πως αυτός που διέπραξε τους φόνους ήταν ένα άτομο και ήταν κατά συρροήν δολοφόνος. Και παρά την αδυναμία των ερευνών να συνδέσουν τους φόνους που επακολούθησαν με εκείνους του 1888, ο μύθος του εδραιώθηκε για τα καλά.

Θύματα

Δεν είναι ξεκάθαρο πόσες ακριβώς γυναίκες σκότωσε ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης. Είναι γενικά αποδεκτό ότι δολοφόνησε πέντε, αν και κάποιοι υποστηρίζουν πως ήταν τέσσερις και κάποιοι άλλοι επτά ή περισσότερες. Οι πέντε γυναίκες που επίσημα^[9] θεωρούνται θύματα του Αντεροβγάλτη είναι:

• Μαίρη Αν Πόλυ Νίκολς (Mary Ann Polly Nichols), 42 ετών δολοφονήθηκε Παρασκευή, 31 Αυγούστου, 1888,στο Μπακς Ρόου,στο Χιούιτ Τσάπελ.
• Άνι Τσάπμαν (Annie Chapman), χήρα 47 ετών δολοφονήθηκε Σάββατο, 8 Σεπτεμβρίου, 1888,στην πίσω αυλή ενός σπιτιού της Χάντμπερυ Στρητ αριθμός 29.
• Ελίζαμπεθ Στράιντ (Elizabeth Stride), 45 ετών δολοφονήθηκε Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου, 1888 στην αυλή ενός σπιτιού της Βέρνερ Στρητ.
• Κάθριν Ήντοους (Catharine Eddowes), 43 ετών, δολοφονήθηκε Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου, 1888,στην Μιτρ Σκουέαρ, με χρονική διαφορά εύρεσης από το προηγούμενο μιας ώρας .
• Μαίρη Τζέιν Κέλλυ (Mary Jane Kelly), δολοφονήθηκε Παρασκευή, 9 Νοεμβρίου, 1888.^[10]

Εκτός από αυτές τις πέντε, υπάρχουν αρκετά καλοί λόγοι να πιστέψουμε ότι το πρώτο θύμα ήταν, στην πραγματικότητα, η Μάρθα Τάμπραμ (Martha Tabram) η οποία δολοφονήθηκε την Τρίτη 7 Αυγούστου, 1888, όπως και υπάρχουν αρκετές αμφιβολίες για το κατά πόσον η Στραιντ ήταν, όντως, θύμα του Αντεροβγάλτη.Οι έρευνεςα αστυνομικά αρχεία που έχουν διασωθεί, αφήνουν να φανεί η ερευνητική διαδικασία που ακολουθούταν στη Βικτωριανή εποχή. Μια μεγάλη ομάδα αστυνομικών διεξήγαγε έρευνες από σπίτι σε σπίτι, ετοίμαζε και ανέκρινε λίστες με υπόπτους, ενώ ιατροδικαστικό υλικό εξεταζόταν. Μια προσεκτικότερη ματιά στις έρευνες δείχνει ότι είχε στηθεί μια πρότυπη διαδικασία έρευνας που περιελάμβανε προσδιορισμό των υπόπτων καταρχήν, έπειτα εντοπισμό τους, και τέλος εντατικοποίηση της παρακολούθησής τους ή διαγραφή τους απ'τη λίστα. Αυτή η διαδικασία ακολουθείται και σήμερα.^[11] Η έρευνα αρχικά διεξήχθη από το παράρτημα της Διεύθυνσης εγκληματολογικών ερευνών στην περιοχή του Ουάιτσάπελ με επικεφαλής τον Ντετέκτιβ επιθεωρητή Έντμουντ Ριντ. Μετά τον φόνο της Νίκολς, οι ντετέκτιβ επιθεωρητές Φρέντερικ Αμπερλάιν, Χένρι Μούρ, και Ουόλτερ Άντριους στάλθηκαν από τα κεντρικά της Σκότλαντ Γιαρντ προς βοήθεια. Μετά και τον φόνο της Ήντοους, που συνέβη μέσα στην πόλη του Λονδίνου, ενεπλάκη και η Αστυνομία της πόλης κάτω από την επίβλεψη του Ντετέκτιβ επιθεωρητή Τζέιμς Μακ Γουίλιαμς.

Ωστόσο η υπόθεση περιπλέκτηκε ακόμα περισσότερο καθώς κατά τη διάρκεια της απουσίας του νεοδιοριζόμενου αρχηγού της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών, Σερ Ρόμπερτ Άντερσον, μεταξύ 7 Σεπτεμβρίου και 15 Οκτωβρίου1888, οι Τσάπμαν, Στράιντ και Ήντοους σκοτώθηκαν. Αυτό ώθησε τον Επικεφαλής Επιθεωρητή της μητροπολιτικής αστυνομίας, Σερ Τσαρς Ουάρεν, να ορίσει τον αστυνομικό διευθυντή Ντόναλντ Σουάνσον υπεύθυνο για τον συντονισμό των ερευνών για την Σκότλαντ Γιάρντ. Οι σημειώσεις του Σουάνσον έχουν διασωθεί.^[5]

Η δυσαρέσκεια προς τις προσπάθειες της αστυνομίας, οδήγησε μια ομάδα εθελοντών που κατοικούσαν στο Ηστ Εντ να σχηματίσουν ένα γκρουπ τη λεγόμενη ομάδα επαγρύπνησης Ουάιτσάπελ. Η επιτροπή αυτή επίσης περιπολούσε στους δρόμους του Λονδίνου ψάχνοντας για υπόπτους, και ζητούσε από την κυβέρνηση να αυξήσει την αμοιβή για όσους θα έδιναν πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση. Επίσης προσέλαβαν ιδιωτικούς ντετέκτιβ να ανακρίνουν αυτόπτες μάρτυρες ανεξάρτητα από την Αστυνομία. Η επιτροπή δρούσε υπό τις οδηγίες του Τζωρτζ Λασκ το 1888. Ο Άλμπερτ Μπάρχετ, στα 1889, λέγεται πως ήταν επικεφαλής ενός ανάλογου γκρουπ.

Τον Σεπτέμβριο του 2014, o συγγραφέας Ράσελ Έντουαρτς ανακοίνωσε ότι ανακάλυψε την ταυτότητα με βάση το DNA. Βρήκε προς πώληση ένα ματωμένο σάλι από την Κάθριν Ήντοους το οποίο μετά από ταυτοποίηση DNA αντιστοιχήθηκε με τον 23χρονο Πολωνό μετανάστη Άαρον Κοσμίνσκι που εργάζονταν ως κουρέας στο Λονδίνο της εποχής.^[12]

4

Άνθρωπος και ζωή / Σαν σήμερα...1830- η Ελλάδα ανεξάρτητο κράτος!

« στις: 22/01/15, 18:38 »

Σαν σήμερα, το 1830 η Ελλάδα αναγνωρίζετε ως ανεξάρτητο κράτος![/i][/u][/color][/b]

Το Πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους (γνωστό και ως Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830) υπογράφτηκε από τις Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία στις 22 Ιανουαρίου του 1830

Ήταν η πρώτη επίσημη, διεθνής διπλωματική πράξη που αναγνώριζε την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος, το οποίο θα επεκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός.

Πρώτος κυβερνήτης του νεοσύστατου κράτους υπήρξε ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Ωστόσο στη Συνθήκη οριζόταν ότι πολίτευμα του ελληνικού κράτους θα ήταν η μοναρχία και έτσι για τη θέση του μονάρχη οι συμβαλλόμενες χώρες επέλεξαν τον πρίγκιπα Λεοπόλδο του Σάξεν-Κόμπουργκ και Γκότα (μετέπειτα Βασιλιά του Βελγίου),ο οποίος δεν δέχτηκε!!!

Στη θέση του οι Μεγάλες Δυνάμεις απέστειλαν το 1833 τον 17χρονο πρίγκηπα Όθωνα της Βαυαρίας.

5

Άνθρωπος και ζωή / 33 χρόνια πριν, γεννιέται το πρώτο «παιδί του σωλήνα»

« στις: 20/01/15, 22:09 »

Η εξωσωματική γονιμοποίηση αποτελεί σήμερα μία ευρέως διαδεδομένη μέθοδο τεκνοποίησης, για ζευγάρια με πρόβλημα υπογονιμότητας.
Ωάρια της μητέρας γονιμοποιούνται σε εργαστηριακές συνθήκες από σπερματοζωάρια του συζύγου της και στη συνέχεια επανατοποθετούνται στο ενδομήτριο.
Η μέθοδος αναπτύχθηκε από τον Βρετανό γυναικολόγο και μαιευτήρα Πάτρικ Στέπτοου, σε συνεργασία με τον βιολόγο και φυσιολόγο Ρόμπερτ Έντουαρτς.
Το πρώτο «παιδί του σωλήνα» γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου του 1978, στο νοσοκομείο Όλνταμ της Αγγλίας, υπό την επίβλεψη του δόκτορος Στέπτοου. Ευτυχής μητέρα η κυρία Λέσλι Μπράουν, η οποία έφερε στον κόσμο τη Λουίζα, ένα υγιέστατο κοριτσάκι βάρους 2 κιλών και 600 γραμμαρίων.

Στην Ελλάδα, το πρώτο παιδί με τη μέθοδο της τεχνητής γονιμοποίησης γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 20 Ιανουαρίου του 1982, με καισαρική τομή.

Παρών και σε αυτή την περίπτωση ήταν ο δρ. Στέπτοου, ο οποίος χειρούργησε τη μητέρα Στέλλα Ιορδανίδου, πλαισιωμένος από το επιτελείο των Ελλήνων επιστημόνων, με επικεφαλής τους Αλκ. Κόλλια και Στ. Κτενά. Η Χριστίνα Ιορδανίδου ήταν το 13ο παιδί του σωλήνα παγκοσμίως.

Ο κ. Στέλιος Κτενάς θυμάται:
Ο προθάλαμος του μαιευτηρίου ήταν γεμάτος από κόσμο, που αδημονούσε για το ευτυχές γεγονός το οποίο άνοιγε το δρόμο σε χιλιάδες γονείς με πρόβλημα υπογονιμότητας. «Κύριε Κτενά, ετοιμαστείτε για χειρουργείο. Σε μία ώρα, θα γίνει καισαρική τομή…», ακούστηκε η φωνή της νοσοκόμας από τη μισάνοιχτη πόρτας. Και μόλις ο νεαρός τότε γυναικολόγος άρχισε να κατεβαίνει τα σκαλιά για να φθάσει στο χειρουργείο, πισωπάτησε εμβρόντητος. «Τι είναι όλος αυτός ο κόσμος εδώ μέσα;» αναρωτήθηκε.«Πρώτη φορά έβλεπα να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ακόμη και μπροστά στην πόρτα του χειρουργείου, που κανονικά απαγορεύεται, υπήρχε κόσμος που περίμενε με αγωνία», λέει ο κ. Στέλιος Κτενάς.

Ήταν απόγευμα της 20ής Ιανουαρίου 1982. Στο χειρουργείο βρισκόταν μια νεαρή γυναίκα από τη Θεσσαλονίκη, η κ. Στέλλα Ιορδανίδου, η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που είχε μείνει έγκυος με την μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης.

«Εγώ εκείνη τη μέρα εφημέρευα στο Μαιευτήριο Μητέρα και αμέσως κατέβηκα στο χειρουργείο για να πραγματοποιήσουμε την επέμβαση. Μέχρι τότε, κανείς δεν μου είχε πει ότι σε λίγα λεπτά επρόκειτο να γεννηθεί στην Ελλάδα το πρώτο παιδί του σωλήνα, όπως αποκαλούσαν τότε τα ελάχιστα παιδιά που είχαν έρθει στον κόσμο με εξωσωματική γονιμοποίηση» εξηγεί ο κ. Κτενάς.

Συνεχίζοντας την αφήγησή του αναφέρει: «Μια νεαρή γυναίκα δεν μπορεί να αποκτήσει παιδί λόγω γυναικολογικού προβλήματος. Προσπαθεί 10 χρόνια να το καταφέρει. Με τη βοήθεια του Αλκιβιάδη Κόλλια πηγαίνει στο Λονδίνο.Μαζί κι ο άντρας της. Συναντά τον Στέπτοου που της χαρίζει το θαύμα της μητρότητας. Έρχεται στην Ελλάδα, κυοφορεί, όλα πάνε τέλεια, καμία επιπλοκή και αυτή τη στιγμή κάτω από έξι ζευγάρια μάτια, μια νέα ζωή γεννιέται!».Το παιδί ήταν υγιέστατο θυμάται ο κ. Στ. Κτενάς. Και η μητέρα το ίδιο. «Όμως ο απόηχος εκείνης της στιγμής, εκείνης της απλής καισαρικής επέμβασης, θα αργούσε να κοπάσει». Για μέρες χτυπούσαν τα τηλέφωνα από συναδέλφους αλλά και δημοσιογράφους διαφόρων χωρών. «Μας ρωτούσαν πληροφορίες για τη μητέρα, για το πώς πήγε η επέμβαση, πώς ήταν το παιδί». Ήταν κορίτσι.

6

Άνθρωπος και ζωή / 8 Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας!!! Ιστορική Αναδ

« στις: 08/03/13, 14:10 »

Ημέρα της ΓυναίκαςΠώς ξεκίνησε ο εορτασμός σε διεθνές επίπεδο

Κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου γιορτάζουμε την Παγκόσμια μέρα της Γυναίκας. Έχει τις ρίζες της στις διαμαρτυρίες των γυναικών στις αρχές του εικοστού αιώνα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, που ζητούσαν ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας καθώς και δικαίωμα ψήφου. Σήμερα, σε πολλές περιοχές, η ημέρα έχει χάσει το πολιτικό της νόημα, και έχει γίνει απλώς μια ευκαιρία για τους άνδρες να εκφράσουν την αγάπη τους για τις γυναίκες και στις γυναίκες να βγουν και να διασκεδάσουν όλες μαζί, ή απλά να θυμηθούν να αγαπούν τον εαυτό τους. Έχει μετατραπεί δηλαδή σε εμπορική γιορτή.

Για πρώτη φορά, ενεργό κίνημα γυναικών είχαμε το 1857, όταν οι υφάντρες της Νέας Υόρκης κατέβηκαν στους δρόμους απαιτώντας μείωση των εξαντλητικών ωρών εργασίας - από 16 σε 10 ώρες την ημέρα, ωράριο που οι άντρες είχαν ήδη κατακτήσει πριν από 17 χρόνια - και ζητώντας ίσα μεροκάματα με τους άντρες όπως και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Η εξέγερση αυτή κατέλησε σε σφαγή από την αστυνομία. Σε ανάμνηση αυτής της προσπάθειας και σαν γόρο τιμής απέναντι σε εκείνες της γυναίκες, ο  εορτασμός καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς Συνέλευσης, ενώ εορτάσθηκε για πρώτη φορά το 1911 από τη Δανία, τη Σουηδία και την Ελβετία με τις υπόλοιπες βορειοευρωπαικές χώρες να ακολουθούν. Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία. Κάπως έτσι η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο για χρόνια και πιστεύονταν πως η μέρα θεσπίστηκε καθαρά για να τιμηθεί το... ωραίο και ευαίσθητο φύλο.

μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στην Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Ευτυχώς η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με στόχο την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων. Σαν επίσημη γιορτή θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον ΟΗΕ, ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να γιορτάσουν την ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών. Έκτοτε η 8η Μαρτίου αποτελεί  μια μέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο για την υποστήριξη της ισότητας, και ισοτιμίας των  γυναικών σε όλο τον κόσμο. Κάθε εκδήλωση αγάπης και θαυμασμού προς το γυναικείο φύλο είναι φυσικά ευπρόσδεκτη. Κάθε μπουκέτο λουλούδια και κάθε δώρο έχει την ομορφιά του. Η αλήθεια όμως είναι πως όταν αντικρύζουμε εικόνες άνισης μεταχείρισης, βιασμούς, κακοποίηση, δουλεία, εμπόριο λευκής σαρκός και καταπιεσμένες γυναίκες τόσο σε τρικοκοσμικές όσο και σε ανεπτυγμένες χώρες, οφείλουμε να προσπίζουμε τον πραγματικό σκοπό αυτής της μέρας. Χρόνια πολλά σε όλες μας!!!


Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με στόχο την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.
Πηγή: http://www.queen.gr/SYMBAINEI-STON-KOSMO/item/70556-giati-giortazoyme-ti-mera-tis-gynaikas

7

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Σαν σήμερα... γεγονότα του χτες!!!!

« στις: 23/02/13, 15:56 »

ουάου....αυτό θα πει thread resurrection....

ευχαριστούμε και welcome back Irouko!

   καλος σας βρηκα ξανα!!!

8

Άνθρωπος και ζωή / Σαν σήμερα... γεγονότα του χτες! 540 ετων σήμερα ο Νικόλαο

« στις: 19/02/13, 16:01 »

Αστρονόμος και μαθηματικός, ο άνθρωπος που έβγαλε τη Γη από το κέντρο του σύμπαντος και στη θέση της τοποθέτησε τον Ήλιο! Γεννήθηκε σαν σήμερα, 19 Φεβρουαρίου, το 1473

Γιος εύπορου εμπόρου, γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου του 1473 στο Τορούν της Πολωνίας, και πέρασε μεγάλο μέρος της ενήλικης ζωής του στο Φρόμπορκ της Βάρμιας, όπου και πέθανε στις 24 Μαΐου 1543. Ήταν μαθηματικός, οικονομολόγος, πολιτικός, διπλωμάτης, στρατιωτικός και αστονόμος. Το τελευταίο, ήταν το... χόμπι του!
 
 Το 1491 ο Κοπέρνικος εγγράφεται στο περίφημο Πανεπιστήμιο της Κρακοβίας, όπου σπουδάζει Ιατρική, Θεολογία, Μαθηματικά και Αστρονομία. Η τελευταία όμως, τον συναρπάζει. Πέντε χρόνια μετά, ταξιδεύει στην Ιταλία για να σπουδάσει Εκκλησιαστικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια.
Ο θείος του επίσκοπος Λουκά Βατζενρόντε, που είχε αναλάβει την ανατροφή του Νικόλαου και των αδερφών του από την ημέρα που πέθανε ο πατέρας τους (1483), ήθελε να τον δει επίσκοπο. Όμως στη Φερράρα, ο νεαρός Κοπέρνικος γνώρισε τον αστρονόμο Ντομένικο Νοβάρα ντα Φερράρα και γίνεται μαθητής και βοηθός του.
 
 Το 1497 ο Νικόλαος διορίζεται από το θείο του ως ιερέας στον Καθεδρικό Ναό του Φρόμπορκ στην Πολωνία. Πριν όμως γυρίσει στην πατρίδα του, ο Κοπέρνικος πήγε στη Ρώμη, όπου παρατήρησε μία έκλειψη Σελήνης και έδωσε τις πρώτες του διαλέξεις πάνω σε διάφορα μαθηματικά και αστρονομικά ζητήματα. Το 1503 παίρνει το διδακτορικό του στο Κανονικό Δίκαιο από το Πανεπιστήμιο της Φερράρα. Φαίνεται ότι τότε ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τις θεωρίες των αρχαίων περί κινήσεως της Γης, και απέκτησε τις πρώτες αμφιβολίες για το ότι η Γη ήταν ακίνητη στο κέντρο του Σύμπαντος.
 
 Επιστρέφοντας στην Πολωνία, έγινε μέλος της κυβερνήσης της Βάρμιας, ενώ σαν γιατρός, είχε για πελάτες τους πλουσιότερους ανθρώπους της πρωτεύουσας. Όμως έχανε πολλές ώρες με το να εξετάζει δωρεάν τους φτωχούς. Και στον ελεύθερο χρόνο του, μελετούσε αστρονομία που ήταν η προτίμησή του.
 
 1514 κυκλοφόρησε μεταξύ των φίλων του το Commentariolus («Μικρή Ερμηνευτική Πραγματεία»), εξασέλιδο χειρόγραφο κείμενο με τις ιδέες του για το Ηλιοκεντρικό Σύστημα που πρέπει να γράφτηκε μεταξύ 1507 και 1514.
 
 Λίγο πριν το θάνατό του ο Κοπέρνικος εξέδωσε το βιβλίο του «De Revolutionibus Orbium Coelestium Libri VI» («Έξι Βιβλία για τις Περιστροφές των Ουρανίων Σφαιρών»), το οποίο αποτέλεσε τη βάση για την εξέλιξη της σύγχρονης Αστρονομίας.
 
 Υποστήριξε την ηλιοκεντρική θεωρία, την άποψη δηλαδή ότι η Γη και τα άλλα σώματα του Ηλιακού Συστήματος περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο, σε αντίθεση με την τότε επίσημη γεωκεντρική θεωρία, που ήθελε τη Γη ακίνητη και κέντρο του κόσμου.

Άνοιξε έτσι το δρόμο για τους αστρονόμους της επόμενης γενιάς, ειδικά τον Γιοχάνες Κέπλερ αλλά και την Επιστημονική επανάσταση του 17ου αιώνα.
 
 Το «De Revolutionibus Orbium Coelestium Libri VI», το μεγαλύτερο έργο του Κοπέρνικου, παραδόθηκε στα χέρια του λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή. Σύμφωνα με το θρύλο, ένας ιππότης έτρεξε πάνω σε γρήγορο άλογο και παρέδωσε το πρώτο τυπωμένο αντίτυπο του βιβλίου στα χέρια του Κοπέρνικου λίγες ώρες πριν πεθάνει, στις 24 Μαΐου 1543.
 
 Ο Κοπέρνικος τάφηκε στον Καθεδρικό Ναό του Φρόμπορκ. Αρκετοί είχαν ερευνήσει μάταια για τη σωρό του, όταν στις 3 Νοεμβρίου 2005 ανακοινώθηκε πως λίγους μήνες πριν (τον Αύγουστο) είχε ανακαλυφθεί το κρανίο του. Το επιβεβαίωσαν και οι γενετικές έρευνες.
 
 Στις 22 Μαΐου 2010, πέντε ολόκληρους αιώνες μετά το θάνατό του, ο Κοπέρνικος κηδεύτηκε με τιμές ήρωα στον καθεδρικό ναό του Φρόμπορκ στην Πολωνία.

9

Συναντήσεις / Απ: Λαϊκή κιθαρομάζωξη - ετοιμαστείτε!

« στις: 09/11/11, 13:28 »

καμια φωτο θα ανεβασετε να ζηλεψουμε οσοι δεν ηρθαμε?
παιδες με τη δουλεια που εχω μολις τωρα ειδα το μνμ κ αυτο κλευτα γιατι μπηκα να δω τα mail μου.
κριμα που δεν το ειδα νωριτερα...
 
τες πα!
θέλω να δω φωτο!
 
Βασίλη κανόνισε! Δε πιστευω να μην αποθανατισατε?
 

10

Άνθρωπος και ζωή / Σαν σήμερα... γεγονότα του χτες! Μεγάλη φωτιά στη Ρώμη 64 μ.Χ. (3)

« στις: 18/07/10, 12:50 »

Μεταγενέστερα:
          Όσο προχωρεί κανείς στη μελέτη των πηγών, διαπιστώνει ότι οι μεταγενέστεροι ιστορικοί προσθέτουν όλο και περισσότερες λεπτομέρειες, με αποτέλεσμα να προβάλλει τελικά ο Νέρων ως ο κύριος ένοχος της καταστροφής. Ανεξάρτητα από την αξιοπιστία των πηγών αυτών, έχουν σημαντική ιστορική αξία.
        Ο Σουητώνιος (που γράφει μία-δύο δεκαετίες αργότερα από τον Τάκιτο), ο Δίων Κάσσιος και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος γράφουν, με κατηγορηματικό τρόπο, ότι η πυρκαγιά είχε διαταχθεί από τον Αυτοκράτορα ή, το λιγότερο, ότι ξαναφούντωσε με διαταγή του, τη στιγμή που επρόκειτο να σβήσει (η αναζωπύρωση που αναφέρθηκε παραπάνω).
          Στα έργα τους, βρίσκονται ακόμη και αναφορές από άτομα που υποστηρίζουν ότι αναγνώρισαν πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντός του που έβαζαν τη φωτιά από διάφορα σημεία της πόλης. Σε μερικά σημεία, καθώς περιγράφουν, η φωτιά άναψε από ανθρώπους που υποκρίνονταν τους μεθυσμένους, ενώ η φωτιά ξέσπασε αυτόματα και ταυτόχρονα σε πολλά μέρη. Διηγούνται ακόμα, ότι στη διάρκεια της πυρκαγιάς, είδαν στρατιώτες και αυτούς που ήταν επιφορτισμένοι με την κατάσβεσή της να την υποδαυλίζουν και να εμποδίζουν τις καταβαλλόμενες προσπάθειες για τον περιορισμό της, και όλα αυτά, με απειλητικό ύφος, ως άνθρωποι που εκτελούσαν επίσημες διαταγές.
          Επιπλέον, υπάρχει και αντίθετη άποψη για τα έργα ανάπλασης, αφού υποστηρίζεται από κάποιους ότι η καταστροφή της πόλης επέτρεψε στο Νέρωνα να ξαναχτίσει τα δημόσια και θρησκευτικά κτίρια με βάση τα ελληνικά πρότυπα που θαύμαζε, ενώ και το χτίσιμο του νέου παλατιού θεωρήθηκε από μέρος του λαού ως περαιτέρω απόδειξη της ενοχής του, αφού ξεκίνησε ένα ακόμη δαπανηρό έργο, την ώρα που η κατεστραμμένη πόλη έμοιαζε χρεοκοπημένη.
 
 

 
          Ο Λακτάντιος, ένας από τους πρώτους χριστιανούς συγγραφείς, τον οποίο μάλιστα πήρε υπό την προστασία του ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Μέγας, διαχωρίζει τη θέση του από τους υπόλοιπους χριστιανούς ιστορικούς της εποχής του και δεν αποδίδει στον Νέρωνα τη «σκηνοθεσία» του εμπρησμού ως αφορμή για τους διωγμούς των Χριστιανών.
          Μια γνώμη, που διατυπώθηκε πιο πρόσφατα βάσει της μελέτης των ιστορικών πηγών, υποστηρίζει ότι η φωτιά όχι μόνο δεν ήταν έργο του Νέρωνα αλλά ξεκίνησε στα πλαίσια μια πολιτικής συνωμοσίας εναντίον του τότε Αυτοκράτορα. Πράγματι, την άνοιξη του 65 μ.Χ., είχε αποκαλυφθεί μια ευρείας κλίμακας συνωμοσία από μέλη της συγκλήτου που ήταν δυσαρεστημένα από την πολιτική του Νέρωνα. Ωστόσο και αυτή η άποψη δεν μπορεί να στηριχθεί επαρκώς και αποτελεί μόνο μια εικασία.

       Όπως διαπιστώνει κανείς από την ενδελεχή μελέτη των πηγών της εποχής και των συγκεντρωτικών έργων των σύγχρονων ιστορικών, αν δεν ξεκίνησε η πυρκαγιά από ένα τυχαίο γεγονός, ο πραγματικός αυτουργός του μαζικού αυτού εγκλήματος παραμένει άγνωστος.
       Ανεξάρτητα από το αν ο Νέρων ήταν ημιπαράφρων, γεγονός που μάλλον δεν αμφισβητείται από το σύνολο των ιστορικών, αυτό δεν αποτελεί και επαρκή κατηγορία για να του αποδοθεί η ευθύνη της καταστροφής, όσο και αν φαίνεται ως ο επικρατέστερος ένοχος για τη μεγάλη φωτιά, που έφθασε στο σημείο να απειλήσει τη Ρώμη ακόμη και με ολοκληρωτική καταστροφή.
 

11

Άνθρωπος και ζωή / Σαν σήμερα... γεγονότα του χτες! Μεγάλη φωτιά στη Ρώμη 64 μ.Χ. (2)

« στις: 18/07/10, 11:44 »

Ο ρόλος του Νέρωνα:
          Η γνώμη που έχει διαμορφωθεί σε όσους έχουν υπόψη τους τη μεγάλη φωτιά στη Ρώμη συνδέεται αναπόσπαστα με την εικόνα του Νέρωνα. Ο Νέρων, που ήταν Αυτοκράτορας της Ρώμης κατά το διάστημα 54-68 μ.Χ., αναφέρεται από τους περισσότερους ιστορικούς ως ημιπαράφρων και πυρομανής.
          Από διασταύρωση των πηγών, διαπιστώνει κανείς ότι, όταν ξέσπασε η πυρκαγιά, ο Νέρων ήταν στο Άντιο και γύρισε στην πόλη μοναχά όταν η φωτιά έφθασε στην προσωρινή του κατοικία και στάθηκε αδύνατο να περισώσει οτιδήποτε από τις φλόγες. Φαίνεται ότι ο Νέρων δε νοιαζόταν ιδιαίτερα να διασώσει την κατοικία του, γιατί τον είχε παρασύρει η φρίκη του θεάματος. Κάπου εδώ, δημιουργείται και η εικόνα του Αυτοκράτορα, ντυμένου σαν ηθοποιού, να απαγγέλλει ωδές για την καταστροφή της Τροίας, ενώ κοιτάζει από το ανάκτορό του την πόλη να καίγεται.
          Η ανωτέρω εικόνα του Νέρωνα, η οποία θα παραμείνει στερεότυπη στην ιστορική παράδοση επί είκοσι ολόκληρους αιώνες, σήμερα αμφισβητείται από κάποιους ως αναληθοφανής, με βασικό επιχείρημα τα γραπτά του ιστορικού Τάκιτου (55-120), που θεωρείται ο σημαντικότερος ιστορικός των Ρωμαίων και αποτελούν τη μόνη, σύγχρονη της καταστροφής, πηγή. Υποστηρίζει, λοιπόν, ο Τάκιτος ότι δεν είναι βέβαιο αν η πυρκαγιά ξέσπασε από ένα τυχαίο γεγονός ή αν ο Νέρων ήταν ο πραγματικός αυτουργός. Ο ίδιος ιστορικός, αντίθετα, περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τα μέτρα που έλαβε ο αυτοκράτορας για να ανακουφίσει τον πληθυσμό της Ρώμης από τα δεινά της μεγάλης αυτής καταστροφής.

 

12

Άνθρωπος και ζωή / Σαν σήμερα... γεγονότα του χτες! Μεγάλη φωτιά στη Ρώμη 64 μ.Χ. (1)

« στις: 18/07/10, 11:21 »

      Το 64 μ.Χ. Πολύ μεγάλη φωτιά στη Ρώμη καταστρέφει τα δύο τρίτα της πόλης. Ο εμπρηστής αυτοκράτορας Νέρων, μπροστά στη γενική κατακραυγή, διαδίδει ότι οι χριστιανοί είναι υπαίτιοι και ξεκινά τους διωγμούς εναντίον τους.

Γενικά:
         Η μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης, το 64 μ.Χ., θεωρείται ένα από τα πλέον σημαντικά γεγονότα του 1ου αιώνα, αποτελεί την πιο σημαντική και εκτεταμένη φωτιά που έχει ξεσπάσει στην πόλη της Ρώμης και συγκαταλέγεται από τους περισσότερους χριστιανούς στα γεγονότα - σταθμούς του ιστορικού των σποραδικών διωγμών της θρησκείας τους από το ρωμαϊκό κράτος. Επίσης, αποτελεί ένα από τα κομβικά γεγονότα που συνέβησαν κατά τη βασιλεία του Νέρωνα.
          Ο ίδιος ο Νέρων έχει επικρατήσει να θεωρείται ο επικρατέστερος υπεύθυνος για τον εμπρησμό, όμως δεδομένων των σύγχρονων του Αυτοκράτορα πηγών, αλλά και των απόψεων μεταγενέστερων ιστορικών δεν μπορεί να στραφεί η ενοχή με βεβαιότητα προς κάποια κατεύθυνση και οι περισσότερες γνώμες θεωρούνται, απλώς, εικασίες.

     

 
Το γεγονός:[/b][/u][/i]
          Τη νύχτα της 18ης προς 19η Ιουλίου του έτους 64 μ.Χ., σε καταστήματα στην καρδιά της Ρώμης, στο Circus Maximus, ξέσπασε μια φωτιά. Η εστία ξεκίνησε στην πύλη Καπίνη προς το μέρος του μεγάλου Αμφιθεάτρου που αποτελούσε συνέχεια με τον Παλατίνο λόφο και το Καίλιον. Η συνοικία αυτή είχε πολλά καταστήματα γεμάτα από εύφλεκτες ύλες, που, σε συνδυασμό με το δυνατό άνεμο, είχαν ως αποτέλεσμα να μεταδοθεί η φωτιά με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Οι φλόγες, αφού έκαναν το γύρο του Παλατίνου, κατέστρεψαν το Ναό του Ηρακλή, την Αγορά, τις Καρίνες, ανέβηκαν στους λόφους και προκάλεσαν μεγάλες ζημιές στο Παλατίνο και σε έναν ναό του Δία.Παρότι σταμάτησε προσωρινά μπροστά σε έναν όγκο υψηλών οικιών, γρήγορα σημειώθηκε αναζωπύρωση και η καταστροφή συνεχίστηκε
[/size][/font]
.
          Ο απολογισμός της καταστροφής ήταν τραγικός, η «Αιώνια Πόλη» βρισκόταν στο έλεος της φωτιάς για έξι ημέρες. Από τα 14 μεγάλα διαμερίσματα της πόλης, τα τρία καταστράφηκαν ολοκληρωτικά, στα εφτά ελάχιστα σπίτια έμειναν όρθια, ως μισοκαμένα ερείπια, και μόλις τέσσερα παρέμειναν ανέπαφα. Ο αριθμός των νεκρών έμεινε ανεξακρίβωτα μεγάλος, ενώ 4.000 απλές κατοικίες και 132 αρχοντικά μέγαρα καταστράφηκαν ολοσχερώς.

13

Συναντήσεις / Απ: Η άνοdoς της "κουζουλης"..28/4

« στις: 19/04/10, 00:29 »

Αχ! Βασίλη μου!


ωραίες αναμνήσεις μου ξύπνησες!
Μόλις αντιλήφθηκα πόσο μου έχετε λείψει όλοι...!   

Μακάρι να τα καταφέρω να σας ξαναδώ σύντομα... 

14

Άνθρωπος και ζωή / Σαν σήμερα γεγονότα του χτες! Ο Ναπολέων Βοναπάρτης παντρεύεται την Ιωσηφίνα

« στις: 15/03/10, 23:23 »

Σαν σήμερα το 1796 ο Ναπολέων Βοναπάρτης παντρεύεται την Ιωσηφίνα ντε Μποαρνέ

Ναπολέων Βοναπάρτης (Napoléon Bonaparte) 15 Αυγούστου 1769 — 5 Μαΐου 1821

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης ήταν Γάλλος στρατηγός και Αυτοκράτορας της Γαλλίας (ως Ναπολέων Α΄) επικληθείς Μέγας. Θεωρήθηκε στρατηγική και κυβερνητική μεγαλοφυία, ιδρυτής Βασιλικής δυναστείας, (Βασιλικού Οίκου), καταλυτής αλλά και θεμελιωτής ευρωπαϊκών Βασιλείων και Χωρών στα οποία και άφησε βαθιά χαραγμένη τη σφραγίδα της προσωπικότητάς του.

Το έτος 1796, ο Ναπολέων Βοναπάρτης παντρεύεται τη Ζοζεφίνα, χήρα του υποκόμη του Μποαρνέ.

Δυστοιχως δεν υπαρχουν πολλες αναφορες για το συγκεκριμένο γεγονός διώτη ο γαμος τους εγεινε αναμεσα σε μια πολυταραχη περίοδο μεταξι το 1795 απέκρουσε εκ νέου τις οργανωμένες δυνάμεις βασιλόφρονων και αντεπεναστατών που επιτέθηκαν στον Κεραμεικό (Η συμμετοχή του όμως στη νίκη αυτή αύξησε σημαντικά το δημόσιο κύρος του νεαρού αξιωματικού και τον κατέστησε έναν από τους ευνοούμενους του Διευθυντήριου. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι εκείνην την εποχή ξεχώρισε τους αυριανούς του στρατηγούς ανάμεσα από τους αξιωματικούς που τον βοήθησαν στενά στις μάχες εκείνες), και στην εκστρατεία στην Αίγυπτο το 1798-1799


Ο Ναπολέων ερωτεύτηκεπολύ τη γυναίκα του και πικράθηκε από αυτη, όταν τον απέρριψε για τα μάτια άλλου.
Ο Ναπολέων έκανε δεύτερο γάμο, με τη Μαρία-Λουίζα της Αυστρίας. Ξεψύχησε όμως ψελλίζοντας το όνομα της Ζοζεφίν...
Μπορεί να μην υπήρχαν κάμερες και σκανδαλοθηρικά περιοδικά να παρακολουθούν κάθε βήμα τους την εποχή εκείνη, υπήρχε όμως πολύ κουτσομπολιό και μεγάλη... αυλή. Τα πράγματα μαθαίνονταν και οι ειδήσεις ταξίδευαν γοργά με τη μέθοδο «στόμα με στόμα».
Οι πάντες ήξεραν για τον αγιάτρευτο έρωτα του Ναπολέοντα για την Ιωσηφίνα, τη γυναίκα που δεν πρόλαβε να χαρεί, γιατί το μεγαλύτερο διάστημα του έγγαμου βίου τους εκείνος έλειπε στα διάφορα πολεμικά μέτωπα.

15

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Σαν σήμερα... γεγονότα του χτες!!!!

« στις: 10/03/10, 14:29 »

καλημέρα eternauta 
 
Φυσικά και μπορεις να αναρτεις γεγονότα την ημέρα που εγειναν σαν σήμερα αλλα με την αναπτυξη τους!!!
Όλα τα site που ασχολούντε με κάτι τετοιο το κάνουν Αναφορικά και ΜΟΝΟ, οπότε  μάλον δεν νομίζω πως αξίζε τον κόπο να υπαρχει αυτο το θέμα για να αντιγράφουμε τα συγκεκρίμενα site.

Ο λόγος που δημιουργησα αυτο το θέμα ειναι γιατι ηθελα δημοσιογραφικη αναλυση (αν μου επιτρεπετε ο όρος) ως προς την δομή των γεγόνοτων. Γι αυτο άλωστε και καθε φορα επικεντρώνομαι σε ένα ή δυο γεγόνοτα εκέινη της ημέρας. Αν κοιτεξεις προηγούμενες σελίδες θα καταλαβεις τι ενωω.

Αναμένω ευχάριστα τις συμετοχές σας... 

16

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Σαν σήμερα... γεγονότα του χτες!!!!

« στις: 09/03/10, 09:36 »

Καλημέρα σε όλους σας!

Λέω με την επάνοδο μου να επαναφερω και το συγκεκριμένο θέμα που κάποτε είχε ενδιαφέρον για κάπιους και ελπίζω σε ακόμη περισσοτερους!
Σύντομα θα αναρτισω κανουρια γεγόνοτα!

Ευχομαι καλη αναγνωση σε όλους μας!

Την καλημέρα μου!

17

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Ερωτηματολόγιο για την πτυχιακή μου

« στις: 07/03/10, 22:26 »

αντε καλη επιτυχεια στη πτυχιακη! 

18

Συναντήσεις / Απ: Camping φέτος?

« στις: 11/06/09, 19:15 »

Προσωπικά και οι δυο ημερομηνίες με βολεύουν!
Αν με εβαζες να επιλεξω θα σου ελεγα την πρώτη  γιατί μετά ίσως δεν είναι τόσο χαλαρή σαν περίοδος (11-12/7)

Για μέρος μπορώ να προτείνω κάπου κοντά και δοκιμασμένα απο μένα πέρυσι που πήγα με τον γιο μου!
Στο κάμπινκ του Πευκί στην Εύβοια, σε 2,5 ώρες είσαι εκεί και με πολύ καλές τιμές! Με ζεστό νερό συνέχεια στο μπάνιο, χώρο για να συγκεντρώνονται τα πιτσιρίκια με επιτραπέζια παιχνίδια και ποδοσφαιράκι.
Έχει μαγαζί εντος του καμπ με μίνι μάρκετ και επίσις εχει ΠΑΓΟ!!! (ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΚΟ) 

Εγω για 5 μέρες, 2 άτομα με σκηνή έιχα πληρώσει 55 €

Επίσης η θάλασσα είναι πολύ κοντά (στα 100 μέτρα απο την έξοδο του κάμπινκ)
και στο χωρίο πας άνετα και με τα πόδια μιας και είναι μολις 1,5 χιλιόμετρο απο το καμπ (μπορεί να λέω κ πολύ)

πληροφορίες εδώ:
http://travel.diadiktyo.net/pefki-camping/greek/

19

Συναντήσεις / Απ: Camping φέτος?

« στις: 10/06/09, 14:22 »

μακαρι ρε παιδες...

έχουμε τουλάχιστον 2 χρόνια να παμε!!!
πάνε οι καλες εποχες δλδ?

πάντος και για ενα 3ημερο θα ειναι πολυ καλα!

εγω ειμαι μεσα σαυτο!
άλωστε το ειχα προτείνει κ γω περισι χωρις όμως αποτελεσμα!

αναμενω σύντομα νεα!

20

Συναντήσεις / Απ: Συνάντηση σε οινοποιείο

« στις: 28/04/09, 11:09 »

Σε περίπτωση όμως που τα καταφέρω θα μπορώ να φέρω τον  μικρό μαζί ή θα υπάρχει θέμα λόγο ηλικιας?  ντροπαλό
Αν γνωριζεις Βασίλη ενημερωσεμε!

Απολύτως κανένα πρόβλημα!

  τέλεια!!!

21

Συναντήσεις / Απ: Συνάντηση σε οινοποιείο

« στις: 28/04/09, 09:50 »

έχω πάρα πολυ καιρό να παραβρεθώ σε συνάντιση και η αληθεια μου εχει λέιψει!
Δεν μπορώ να εγκυηθω ότι θα ερθω 100% γιατι το έχω ξαναπει και τις τελευταιες φορες όλο κατι τυχαινε!
Σε περίπτωση όμως που τα καταφέρω θα μπορώ να φέρω τον  μικρό μαζί ή θα υπάρχει θέμα λόγο ηλικειας? 

Αν γνωριζεις Βασίλη ενημερωσεμε!
Σ' έυχαριστώ..

22

Συναντήσεις / Απ: Κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας kithara.gr 2009

« στις: 18/12/08, 13:23 »

Αν δεν εχω δουλεια θα ειμαι εκει μετα του τέκνου & του τεκνού! 

23

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Σαν σήμερα... γεγονότα του χτες!!!!

« στις: 08/12/08, 15:28 »

ΠΕΜΠΤΗ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

 1967 Οι Beatles κυκλοφορούν το άλμπουμ τους "Magical Mystery Tour"

 1942 Γεννήθηκε ο μεγάλος ρόκερ Τζίμι Χεντριξ

Καλησπέρα Aganippi & Angel~Archo

Καταρχήν συγχαρητήρια που βλέπω πως ενδιαφέρονται & άλλοι να εμπλουτίσουν αυτό το θέμα! Είναι πραγματικά ενδιαφέρον!

Με αφορμή εσάς λοιπών θα ήθελα να κάνω μια παράκληση... όποιος τον ενδιαφέρει να ανεβάζει πληροφορίες για την συγκεκριμένη μέρα που τρέχει θα ήθελα να αναφέρονται πολύ περισσότερα πράγματα  με σαφέστερη υπόδειξη, τόπο, χρόνο, ονόματα και σαφέστατα να υπάρχουν οι ανάλογες πήγες πληροφόρησης!!!
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όταν ανεβάζω ένα γεγονός ακολουθούν 2 ή 3 ή και περισσότερα μνμ τα (γιατί δε χωράνε όλα σε ένα) με το ανάλογο υλικό εικόνων & όπου αναφέρονται ντοκουμέντα!
Προσωπικά κάνω πάνω από 2-3 ώρες (& περισσοτερο καμιά φορά) για να συλλέξω όσα στοιχειά χρειάζονται με τις πηγές που συνήθως είναι από διάφορα site!

και επίσης καλό είναι να αποφεύγεται το όποιο είδος τσατ!
Δεν είμαι συντονιστής οπότε αν έχει κάποιος αντίρρηση για τα παραπάνω μπορεί να το αναφέρει σε κάποιον συντονιστή!

Σας ευχαριστώ όλους!

24

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Απ: q r u s t i c k s - d r u m s o l o ( v i d e o )

« στις: 04/12/08, 15:10 »

Αν και αργησα να το δω (μόλις τωρα)  πολυ καλο φιλε μου!
Συγχαρητιρια για τον διαγωνισμό, αν και δεν ειχα καμια αμφιβολία οτι θα τα καταφερνες!!! 

25

Άνθρωπος και ζωή / Σαν σήμερα... γεγονότα του χτες! 8 ΟΚΤ.1967 Η ΕΚΕΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΝΕΣΤΟ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ

« στις: 09/10/08, 10:09 »

Ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα (Ernesto Guevara de la Serna) (14 Ιουνίου[1][2] 1928 στο Ροζάριο, Αργεντινή; † 9 Οκτωβρίου 1967 στη Λα Χιγκέρα, Βολιβία)

Γνωστός ως Τσε Γκεβάρα, ήταν Αργεντινός γιατρός, Μαρξιστής - Λενινιστής επαναστάτης, ένας από τους αρχηγούς των ανταρτών στην Κούβα και πολιτικός. Συμμετείχε στο κίνημα της 26ης Ιουλίου που πέτυχε την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα στην Κούβα, αρχικά προσφέροντας τις ιατρικές γνώσεις του και αργότερα ως διοικητής των ανταρτών, ενώ υπήρξε μέλος της επαναστατικής κουβανικής κυβέρνησης προωθώντας ριζικές μεταρρυθμίσεις. Το 1965 πιστός στην νίκη της επανάστασης στην Κούβα έφυγε με στόχο την οργάνωση νέων επαναστατικών κινημάτων στο Κονγκό και αργότερα στην Βολιβία, όπου τραυματίστηκε, συνελήφθη και δολοφονήθηκε ενώ ήταν στο κρεβάτι.

Όπως και ο Μάο Τσετούνγκ, ο Ερνέστο Γκεβάρα ανάπτυξε θεωρίες πάνω στην στρατηγική και την τακτική του μοντέρνου ανταρτοπόλεμου και προσπάθησε να εφαρμόσει τις επαναστατικές του θεωρίες στην πράξη. Ο Γκεβάρα αποτέλεσε και αποτελεί σύμβολο για τα επαναστατικά και προοδευτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο.