Καλησπέρα στην παρέα και κυρίως τους ανήσυχους DIYers,
Έχοντας 2 στρατ (sx sst57 και fender squier series mij) μαύρες και σχεδόν ίδιες μου ήρθε η ιδέα να αλλάξω το χρώμα στη μία από αυτές . ο κλήρος έπεσε στην sx (στημένο) η οποία είναι η πιο φθηνή
αν και δεν είμαι επαγγελματίας θα παρουσιάσω τη διαδικασία ως οδηγό (αφού πέτυχε
) . όποιος θέλει βέβαια μπορεί να κάνει τις παρατηρήσεις του , διορθώσεις και όποια απορία έχει να την εκφράσει
Κόστος για χρώμα , διαλυτικό νίτρου ,αστάρι (ή σουρφασέρ) και γυαλόχαρτα/ντουκόχαρτα
: 25 ευρώ και φτάνουν για 2 κιθάρες άνετα.
Πάμε λοιπόν
ξεκινάμε αφαιρώντας όλα τα εξαρτήματα (μπράτσο , pickguard ,backplate , ελατήρια, γέφυρα, καλώδια, βύσμα ήχου, τυχόν αυτοκόλλητα κτλ)
για την αφαίρεση του χρώματος υπάρχουν διάφοροι τρόποια)
paint stripper . είναι κολλώδες παχύρευστο σκεύασμα που περιέχει καυστικές ουσίες και διασπά τα χρώματα , βερνίκια , αστάρια κτλ. ίσως η πιο εύκολη μέθοδος . Δε γνωρίζω όμως αν και κατά πόσο επιδρά στο ξύλο και γι'αυτό απέφυγα τη χρήση του
β)
πιστόλι θερμού αέρα . χρησιμοποιείται σε συνδιασμό με ένα στοκαδόρο ή ξύστρα για την αφαίρεση χρωμάτων. εφαρμογές βρίσκει και σε λύγισμα συνθετικών πολυμερών (πχ πλέξιγκλας, PVC) αφαίρεση αυτοκόλλητων , συρρίκνωση θερμοσυστελλόμενων κτλ. Προσοχή , δεν είναι πιστολάκι μαλλιών
γ)
γυαλόχαρτο . η πιο επώδυνη μέθοδος αφού τα χρώματα που χρησιμοποιούνται πλεόν στις κιθάρες είναι εξαιρετικά ανθεκτικά
Η μέθοδος που χρησιμοποίησα ήταν η δεύτερη.
Η διαδικασίά είναι απλή. Κρατάμε στο ένα χέρι το πιστόλι θερμού αέρα και στο άλλο την ξύστρα ή το στοκαδόρο. Θερμαίνουμε τη μπογιά μέχρι να αρχίσει να σκάει και μετά την απομακρύνουμε με την ξύστρα . Δε θερμαίνουμε όλη την επιφάνεια αλλά σημείο σημείο και αμέσως την αφαιρούμε με την ξύστρα (απαλά για να μην προκαλέσουμε γρατζουνιές) . Σε επίπεδες επιφάνειες είναι αρκετά εύκολο , δυσκολεύει όμως στις καμπύλες.
φοράμε πάντα μάσκα Για να αφαιρέσω τη μπογιά απο τα πλαϊνά του σώματος χρησιμοποίησα τους σφικτήρες για στήριξη του σώματος
στη συγκεκριμένη κιθάρα υπήρχαν 4 στρώματα . ξεκινώντας απο το εξωτερικό μέρος είχε μαύρη μπογιά , κόκκινη μπογιά , αστάρι και κάποιο φίλερ . με τη μέθοδο που χρησιμοποίησα κατάφερα να αφαιρέσω εντελώς τα 3 απο τα 4 αλλά έμεινε κάμποσο φίλερ το οποίο γίνεται ένα με το ξύλο οπότε χρειάστηκε και κάμποσο τρίψιμο γυαλόχαρτο 120 grit
για τις επίπεδες επιφάνειες χρησιμοποίησα ένα λαστιχένιο τάκο
ενώ για τις καμπύλες επιφάνειες, ως τάκο , ένα γυαλόχαρτο σε σφουγγάρι
έχοντας αφαιρέσει όλο το φίλερ (ή γενικά οτιδήποτε υπόστρωμα) ....
.... τσεκάρουμε (με καλό φωτισμό) αν υπάρχουν τυχόν χτυπήματα ή βαθειές γρατζουνιές.σε περίπτωση που υπάρχουν χτυπήματα/βαθουλώματα/βαθειές γρατζουνιές θα στοκάρουμε και θα τρίψουμε μέχρι να εξαφανιστούν. αν όχι ,τότε προχωράμε με τρίψιμο για την προετοιμασία της επιφάνειας που θα βαφτεί.
Η σωστή προτετοιμασία θα μας γλυτώσει απο επιπλεόν κόπο και έξοδα αργότερα.
Για το τρίψιμο ανεβαίνουμε σε κόκκωση γυαλόχαρτου (grit) διαδοχικά 200, 400 μέχρι 800 grit . Σκοπός της χρήσης κάθε γυαλόχαρτου είναι να σβήσει τα σημάδια του προηγούμενου . Για παράδειγμα το 200άρι θα σβήσει τις γρατζουνιές που έχει αφήσει το 120άρι με το οποίο αφαιρέσαμε τα υπολείματα υποστροματος και εν συνεχεία το 400άρι αυτά του 200αριού .
Προσοχή : ΔΕΝ πάμε κατευθείαν απο το 120 στο 800 διότι το τελευταίο δε μπορεί να "σβήσει" τις γρατζουνιές του πρώτου.
Καταλήγουμε με το 800άρι το οποίο θα αφήσει μία λεία στο μάτι και στην αφή επιφάνεια αλλά θα προσφέρει και την απαραίτητη πρόσφυση ώστε να κολλήσει καλά το αστάρι στο ξύλο.
Μόλις τελειώσουμε το τρίψιμο καθαρίζουμε ενδελεχώς όλες τις επιφάνειες με καθαρό οινόπνευμα ή κάποιο διαλυτικο για την αφαίρεση υπολυμάτων σκόνης και λιπαρότητας
Εν συνεχεία καλύπτουμε με χαρτοταινία την εσοχή για το μπράτσο και κρεμάμε το σώμα για να το βάψουμε
ΒάψιμοΓια τη βαφή υπάρχουν διάφοροι τρόποι .χρήση πιστολιού/κομπρεσέρ , σπρέι , πινέλου κτλΤα σπρέι ενώ είναι αρκετά φθηνά και εύκολα στη χρήση δε δίνουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα διότι η πίεση και η ροή του χρώματος αλλάζουν καθώς αδειάζει το δοχείο οπότε θα πρέπει να αλλάζουμε την απόσταση και την ταχύτητα ψεκασμού ανάλογα. Θα πρέπει κάποιος να'ναι πολύ έμπειρος ώστε να καταφέρει ένα τέλειο αποτέλεσμα.
Δε γνωρίζω αν οι λάκες νίτρου μπαίνουν σε σπρέι
Το πινέλο αφήνει γραμμές στο τελείωμα
Το καλύτερο αποτέλεσμα δίνει η χρήση πιστολιού και κομπρεσέρ αλλά είναι και η πιο δαπανηρή μέθοδος.
Μιας και διαθέτω κομπρεσέρ και ένα τίμιο πιστόλι επέλεξα αυτό ως μέθοδο.
μερικά κοινά μυστικά:- Διαλέγουμε χώρο που να αερίζεται επαρκώς ,αν είναι εξωτερικός τότε να'ναι σκεπασμένος κατα προτίμηση ,να έχει καλό φωτισμό και να'ναι καθαρός απο σκόνη.
- Διαλέγουμε μέρα που να μην έχει πολλή υγρασία ούτε πολλή ζέστη.
- Ψεκάζουμε πάντα με την ίδια κατεύθυνση (οριζόντια) υπερκαλύπτοντας την ήδη βαμμένη περιοχή κατά το ήμισυ πηγαίνοντας απο κάτω προς τα πάνω (για να μην τρέξει το χρώμα)
Κρατάμε σταθερή την ταχύτητα (που κινείται το χέρι μας) και την απόσταση ψεκασμού (20 - 25 cm)
-
Φοράμε απαραιτήτως μάσκα , γυαλιά, γάντια , καπέλο και ρούχα που να καλύπτουν όλα τα σημεία του σώματος. Δεν "παίζουμε" με αυτά , είναι καρκινογόνα!
ξεινάμε με ένα ψιλό χέρι αστάρι
μόλις στεγνώσει κάνουμε έναν έλεγχο για να εντοπίσουμε τυχόν προβλήματα όπως:-
overspray .προκαλείται απο μπογιά που έχει στεγνώσει στον αέρα πριν πέσει πάνω στην επιφάνεια. προκαλείται όταν η απόσταση ψεκασμού είναι μεγαλύτερη της ενδεδειγμένης ή αν βάφουμε μια ζεστή μέρα και το διαλυτικό που χρησιμοποιούμε είναι ταχυστέγνωτο .
δε σκάμε , υπάρχει λύση . περιμένουμε την επόμενη μέρα και τρίβουμε ελαφρα με 800 άρι γυαλόχαρτο.
-
tear (δάκρυ) . σταγόνα χρώματος που έχει τρέξει . προκαλείται όταν η ταχύτητα βαφής είναι πολύ αργή (με αποτέλεσμα να πέφτει πολύ χρώμα στο ίδιο σημείο) ή αν το χρώμα μας είναι πιο ρευστό απ'όσο πρέπει
πάλι δε σκάμε , υπάρχει λύση . περιμένουμε την επόμενη μέρα και τρίβουμε την "κλαίουσα" περιοχή με 800άρι γυαλόχαρτο (ή αν χρειαστεί με 400 ή 600)
-
μύγες , μυγάκια κτλ . προκαλείται απο τις αυτοκτονικές τάσεις των ιπτάμενων αντιπαθητικών εντόμων λόγω κρίσης.
επίσης δε σκάμε . πάλι περιμένουμε μέχρι να στεγνώσει και τρίβουμε
-
σκουπιδάκια . προκαλείται απο ιπτάμενη σκόνη λόγω αέρα ή απο τη μλ#κισμένη γειτόνισα που βαριέται να ανοίξει τον κουβά σκουπιδιών της και αδειάζει το φαράσι της απο το μπαλκόνι.
εδώ σκάμε
, γινόμαστε γαλλομαθείς και αρχίζουμε τα γαλλικά
-
όψη φλούδας πορτοκαλιού . προκαλείται απο την κατανάλωση αναψυκτικών και... ουπς, μπερδεύτηκα
προκαλείται απο τη μεγάλη πίεση (μεγαλύτερη της ενδεδειγμένης) στο πιστόλι ή την πολύ κοντινή απόσταση ψεκασμού.
η λύση πλέον γνωστή. τρίβουμε και ξαναβάφουμε
αν δεν αντιμετωπίσαμε τίποτα απο τα παραπάνω (φτου φτου φτου) αφήνουμε να περάσει ενα 24ωρο και ρίχνουμε ένα 2ο χέρι πιο παχύ αυτή τη φορά
ελέγχουμε πάλι για προβλήματα και πράττουμε αναλόγως.
αφήνουμε άλλο ένα 24ωρο και ρίχνουμε το 1ο χέρι χρώματος , λεπτό όπως και με το αστάρι .
κάνουμε τον τυπικό μας έλεγχο και προχωράμε στο 2ο χέρι (πιο παχύ αυτή τη φορά) αφού περιμένουμε να περάσει άλλη μία μέρα
αν θέλουμε το τελικό αποτέλεσμα να 'ναι πολύ γυαλιστερό και να φαίνεται επαγγελματικά βαμμένο και δε θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε βερνίκι τότε θα χρειαστεί (εκτός αν το έχουμε βάψει τέλεια) να κάνουμε το τελικό τρίψιμο με πολύ ψιλά ντουκόχαρτα και γυάλισμα. Για να γίνει αυτή η διαδικασία θα πρέπει να περάσει καιρός (εγώ άφησα 15 μέρες) ώστε να έχει στεγνώσει εντελώς το χρώμα. Αν δεν έχουμε αφήσει τα ενδιάμεσα διαστήματα της μίας μέρας απο χέρι σε χέρι ίσως να χρειαστεί παραπάνω απο 1 μήνας ώστε να τρίψουμε/γυαλίσουμε ή να κερώσουμε
Για το τελικό τρίψιμο θα χρειαστούμε ντουκόχαρτα 800 , 1000 , 1500 , 2000.
(
Η διαδικασία αυτή γίνεται αποτελεσματικότερα και ευκολότερα με τη χρήση βρεγμένου ντουκόχαρτου το οποίο ξεπλένουμε συνεχώς σε καθαρό νερο . Επειδή όμως πρόκειται για ξύλο δε διακινδύνευσα να βάλω νερό.)
τρίβουμε απαλά χρησιμοποιώντας το λαστιχένιο τάκο για τις επίπεδες επιφάνεις και το σφουγγαράκι ως τάκο για τις καμπύλες.
Δε βιαζόμαστε , τσεκάρουμε ανα τακτα διαστήματα υπό γωνία στο φως την πρόοδό μας και
προσέχουμε ιδιαίτερα τις γωνίες και όπου αλλάζει κλήση η επιφάνεια να μην "φάμε" το χρώμα .Καθώς τρίβουμε θα δούμε οτι στο σημείο που τρίβουμε η επιφάνεια θα αρχίσει να θαμπώνει αφήνοντας όμως κάποια σημεία γυαλιστερά παρόλο που έχουμε τρίψει εκεί. Τα σημεία αυτά είναι "χαμηλά" σημεία (low spots) , δηλαδή η επιφάνεια στα σημεια αυτά είναι χαμηλότερη απο τα υπόλοιπα , και θα πρέπει να συνεχίσουμε να τρίβουμε μέχρι να εξαφανιστούν τελείως. Μόλις γίνει αυτό πηγαίνουμε στο γυαλόχαρτο με την αμέσως μικρότερη/πυκνότερη (μεγαλύτερο grit) κόκκωση .
Αφού τελειώσουμε και με το 2000άρι ντουκόχαρτο πάμε στο επόμενο βήμα που είναι γυάλισμα.
Για το γυάλισμα θα χρειαστούμε "χοντρή" αλοιφή (η αλοιφή που χρησιμοποιείται στα αυτοκίνητα για τις γρατζουνιές) και αλοιφή γυαλίσματος αυτοκινήτου.
χρησιμοποιούμε δερμάτινο πανί (χωρίς ραφές) ή αν δεν έχουμε τότε μια παλιά φανέλα
συναρμολογημένη μαζί με όλα τα εξαρτήματα
σημείωση:το γυαλισμένο σώμα ύστερα απο λίγο καιρό θα χάσει τη γυαλάδα του. αυτό συμβαίνει διότι οι χημικές αντιδράσεις και η εξάτμιση που λαμβάνουν μέρος στο χρώμα συνεχίζονται για πολύ καιρό μετά τη βαφή με αποτέλεσμα τη σταδιακή συρρίκνωση του χρώματος
το ξαναγυαλίζουμε 1-2 μήνες μετά και είναι πάλι αστραφτερό
καλά βαψίματα!