"... Σαν το μωρό που αγκαλιαστά
τα γόνατα στο μέτωπο θα φτάσει ,
σ' ένα σκοτάδι με νερά
με της ζωής τα υλικά,
τη γέννησή σου έχεις ξεχάσει ...
Μού άρεσε αυτό κεφαλονίτικο κορίτσι εσύ ,
μού άρεσε και η παροδοχή τής φυγής και τής δειλίας .
Κι αν δεν την είχες γράψει πάλι θα ήταν φανερή
μέσα σε αυτήν την εμβρυϊκή στάση που αναφέρεις ,
στην στάση αυτή που όλες κι όλοι παίρνουμε
άμα και πονάμε πολύ βαθιά πολύ μέσα μας
και τότε θέλουμε να ξαναγυρίσουμε στη μήτρα που μάς γέννησε ,
να ξαναγίνουμε έμβρυα άσκεφτα , ανέγγιχτα .
Γλυκούλα είσαι , αν και 29 χρονών πλέον .
Όμορφη κι η δική σου γενιά Ιουλία ,
ευαίσθητη με τον τρόπο της ,
αγαπητός τρόπος από εμένα .
<σωστό το Ιουλία ή έκανα λάθος ?>
