Εγώ, το πρώτο φιλί της μέρας
κεντώ τη νύχτα σου, με μοναξιάς κλωστή.
Εγώ, διπρόσωπος αέρας
σε σκορπίζω και σε τυλίγω με ζωή.
Εγώ,
στο κόσμο, το πρώτο κλάμα σου
το τυχερό σου και το τραύμα σου.
Εγώ, ο θάνατος
πόθος σου αθάνατος,
και γκρεμός και ουρανός σου.
Εγώ, ο εαυτός σου.
Εγώ, στο νανούρισμα το χάδι
ξυπνώ του εφιάλτη σου, τ΄ ανήμερο θεριό.
Εγώ, διπρόσωπο σημάδι
σε βυθίζω και σε βγάζω στον αφρό.
