Κόντρα στο παλιόκαιρο σου
αυτό το βλέμμα το καθαρό σου.
Έχεις Θεό.
Η πρόσοψη μπογιατισμένη
μα, από κάτω ,αλήθεια μένει.
Έχεις Θεό.
Στα άγρια τα κύματα σου
ένας βυθός μαργαριτάρια
και στα χλωμά σου τα φεγγάρια
φως, τα μυστικά σου.
Έχεις Θεό.
Ενάντια στη Κόλαση σου
του Παραδείσου η αυλή σου.
Έχεις Θεό.
Η επιφάνεια σκληρή σαν πέτρα
μα, από κάτω , βελούδο μέτρα.
Έχεις Θεό.
Στα λόγια σου τα παγωμένα
χιλιάδες πυρωμένες λέξεις
και στις πιο θολές σου σκέψεις
φως, ψυχής κρυμμένα.
Έχεις Θεό.
