Τις απόψεις μας τις καταθέτουμε δημοσίως, σε μια δημοκρατική κοινωνία, για να κριθούν. Αν βέβαια έχουμε προσωπικές απόψεις, αλλέως παραθέτουμε, άνευ νοήματος, την δημοσίευση μιας εφημερίδας, ενός σταθμού, ή ενός κόμματος.
Η άποψή μου επί του θέματος είναι απλή και έχω δηλώσει το σκεπτικό της. Μια περαιτέρω διευκρίνηση για όσους δεν έχουν κατανοήσει πλήρως. Είναι δεδομένο ότι υπάρχει ένας γενικότερος σχεδιασμός επί του θέματος. Το ζητούμενο όμως για εμάς είναι να ανιχνεύσουμε ποιός είναι αυτός ο σχεδιασμός. Διότι από αυτήν την ανίχνευση θα εξαρτηθεί και η εύρεση λύσης.
Η βίαιη προσαγωγή της Πορτογαλίας στο μηχανισμό στήριξης με 80 δισ ευρώ, νομίζω πως δεν μας αφήνει περιθώρια να εθελοτυφλούμε. Η μόνη αντίδραση που μπορεί να υπάρξει, κατά την γνώμη μου πάντα, είναι η χρησιμοποίηση των ίδιων των όπλων του συστήματος.
Αυτήν την στιγμή το σύστημα αναφέρεται σε επίθεση αγορών, χωρίς όμως να αναφέρει ότι οι αγοραστές ομολόγων είμαστε εμείς οι ίδιοι οι απλοί εργαζόμενοι και φορολογούμενοι πολίτες. Αυτό το γεγονός δυστυχώς, ελάχιστοι το αντιλαμβάνονται. Τουτειπείν, για την Ελληνική περίπτωση, 100 δις έχουν αγοραστεί από Ελληνικές τράπεζες και έχουν διατεθεί για την χρηματοδότηση των τόκων των κλειστών καταθέσεων των μικρομεσαίων Ελλήνων πολιτών. Το ίδιο συμβαίνει για το μεγαλύτερο ποσοστό του χρέους και στα υπόλοιπα κράτη.
Ένα κούρεμα του χρέους, το οποίο ζητούν κάποιοι, τι σημαίνει? Απλούστατα ότι οι μικρομεσαίοι Έλληνες, Γερμανοί, Ισπανοί, Ιταλοί, Γάλλοι, θα χάσουν τόσο ποσό όσο είναι και το ποσοστό κουρέματος. Εννοείται ότι δεν το θέλουν. Εννοείται ότι αν αυτό συμβεί θα αντιδράσουν άσχημα ενάντια στον Έλληνα, διότι κι αυτοί όπως κι εμείς δεν μπορούν να διαχωρίσουν την κυβέρνηση από το έθνος.
Αυτό βέβαια θα έχει άλλοτε άλλες επιπτώσεις για το εκάστοτε τραπεζικό σύστημα τις οποίες μπορούν να τις αναλύσουν οι οικονομολόγοι.
Η απλή λύση της χρησιμοποίησης της ρευστότητας του συστήματος, όσο αυτή διατίθεται, για την αντιμετώπιση των επιμέρους προβλημάτων, είναι κάποια ευκόλως πραγματούμενη διότι στην παρούσα φάση συμφέρει και εμάς αλλά και το σύστημα. Είναι θέμα συσχετισμών οι οποίοι όμως μεταβάλονται ραγδαία και δεν υπάρχει χρόνος για να αφήνουμε ευκαιρίες να πηγαίνουν χαμένες.
Αυτά.
