Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Αφιέρωμα στον ''άνθρωπο''...

« στις: 25/05/07, 01:37 »

Με είχε πιάσει το παραξενό μου...''Αν θες...θα τ'αντέξεις...''Φιλιά!!!

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Αφιέρωμα στον ''άνθρωπο''...

« στις: 17/05/07, 18:09 »

Ευχαριστώ πολύ, παίδες!!!Φιλάκια!!!

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αφιέρωμα στον ''άνθρωπο''...

« στις: 10/05/07, 18:35 »

Εικόνες του ήχου
Συνήθειες του μύθου
Ανείπωτες λέξεις
Αν θες...Θα τ'άντεξεις!

Εκείνον που φταίει
τ'αγέρι δεν λέει...
Τον δείχνει το δάκρυ
κυλώντας στην άκρη...

Ελπίδες ζυγώνουν
τα χέρια απλώνουν
θες να τις πιάσεις
φοβάσαι μην χάσεις...

Ποιός είδε το φως
σαν λάμπει χρυσός;
Ποιός μίλησε τώρα
που άρχισε η μπόρα;

Μα, τα άκρα τ'ανθρώπου πονούν
εκεί που μπορούν να κοπούν...

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Σαν μεγάλο γιατί.

« στις: 30/04/07, 23:42 »

Σε αγαπώ μα σε μισώ γιατί σ' αγαπώ.
Μήπως μισώ εμένα που σ' αγαπώ;
                             12-11-2004

Φούνιο...πολύ ωραίο τελείωμα...πολύ φιλοσοφημένο με παραπέμπει λίγο σε Καβάφη το όλο ποιήμα...Σε επιρρέασε;;;;

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η αρχή των αστεριών...

« στις: 30/04/07, 23:37 »

Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια και το καλωσόρισμα!!!Το ποιηματάκι μου το συνέθεσα στην δευτέρα γυμνασίου...προσπάθησα να πειραματιστώ στο πρωτοδιδαχθέν τότε ιαμβικό 15σύλλαβο!!!!

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η αρχή των αστεριών...

« στις: 27/04/07, 01:44 »

Χαίρετω τους κιθαρωδούς με ένα ποίημα μια και είμαι νέα στο forum...

Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ....

Μέρες τις νύχτες προσπερνούν, δίχως να τους μιλήσουν
και 'κεινες φεύγουν σιωπηλά, χωρίς να το ζητήσουν...
Κάποιος χλωμός περαστικός έτυχε να ρωτήσει
με φόβο, μήπως η νυχτιά σκοτάδι του αφήσει.
''Νύχτα, την μέρα δεν αξίωσες ποτέ να φχαριστήσεις,
και για την περιφρόνηση 'συγγνώμη' να ζητήσεις...''
Είπε και η νύχτα άστραψε απ'τον βαρύ θυμό της
σ'εκείνον λόγο έδωσε ξεχνώντας τον δικό της...
''Διαβάτη, άγνωστη ψυχή, τ'αστέρια δεν γνωρίζεις;
παιδιά μου όλα ειν'αυτά κι ας μην τα ξεχωρίζεις!
Ο ήλιος με την φλόγα του, παιδί μιας μάνας άλλης
ξωπίσω του τα άφησε...αντίπαλους μιας πάλης.
Δάκρυα τότε γέμισαν το μαύρο φόρεμά μου
οργή και αγανάκτηση φωλιάσαν στην καρδιά μου...
Δικιά μου είναι η αρχή στου χρόνου τα παλάτια
νύχτα την μέρα δεν κοιτά ποτέ μέσα στα μάτια...