ΠΛΑΣΤΙΚΟ
Χρόνια που περάσαν , μέρες που έχουν φύγει
μιας αράχνης ο ιστός
που με τυλίγει
Πάντα το ίδιο ψέμα , πάντα η ίδια ελπίδα
πάντα τα ίδια λόγια
και ίδια η παγίδα
Οι παλιοί μου φόβοι, έχουν πια γεράσει
ο καινούργιος κόσμος
με έχει ξεπεράσει
Οι αφορμές οι ίδιες , ίδιες οι αιτίες
πλαστικές ιδέες
φρούδες προσδοκίες
Πίσω από κοστούμια , πίσω από γραβάτες
στο αίμα η εξουσία
και οι Χατζιαβάτες
Κράτα μου το χέρι , άλλο εδώ δεν μένω
τελευταία στάση
τελευταίο τρένο
Ας τα πάρει όλα , των κλεφτών η φάρα
που με έχουν νικήσει πια
δεν δίνω ούτε δεκάρα
Μόνο να έχω εσένα , κοίτα με στα μάτια
όσο ο κόσμος μου
θα γίνεται κομμάτια
Α΄Π,
