Μηνύματα

51

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΔΕΝ ΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ

« στις: 22/10/22, 15:31 »

ΔΕΝ ΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ



μάλλον το φως της αστραπής  είχε μέσα στα μάτια

γιατί μόνο ένα βλέμμα της  με σκόρπισε κομμάτια

 ήταν μονάχα μία στιγμή  μα έγινε  όσα θυμάμαι

λες είναι μες στα μάτια μου όπου και να κοιτάνε



και εκείνο το χαμόγελο που μοιάζει τόσο οικείο

και η άνοιξη που χώρεσε σε σώμα γυναικείο

όμως δεν έχει στο κεντρί η μέλισσα το μέλι

δεν ζούνε στον παράδεισο  να ξέρεις οι αγγέλοι



τι κι αν υπάρχουν σύννεφα , ο ήλιος θα ανατείλει

τι κι αν χρωστάω στο όνειρο , εκείνο δεν μου  οφείλει

τι κι  αν τα αστέρια ανάψανε όπως και κάθε βράδυ

άμα δεν μπει στην σκέψη μου πάντα θα ' χω σκοτάδι



ξημέρωσα με ένα στυλό  και ένα χαρτί στο χέρι

μην  βάλω στον χειμώνα μου κάτι από καλοκαίρι

μα όταν στις λέξεις έβαζα όσα νιώθω για κείνη

έβαζα και την γόμα μου τα γράμματα να σβήνει



Α.Π.



ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΣΕΝΤΟΝΙ

δεν θα πω σε κανένα πως σε είδα ξανά

να ανεβαίνεις μαζί μου δύο-δυό τα σκαλιά

τα κλειδιά μου κοιτούσες από την τσέπη να βγάζω

σαν Θεό , που τον κόσμο στη στιγμή τον αλλάζω



είναι τα μάτια σου φλόγα μα το σώμα σου κρύο

καληνύχτα σου είπα ή σου είπα αντίο

σιωπηλά το φεγγάρι με τον ήλιο θρηνούνε

μία το ένα , μία ο άλλος , αγκαλιά σε κρατούνε



κάνεις πως δεν κοιτάζεις,  ξέρεις πως σε κοιτάζω

να τραβήξω το άσπρο το σεντόνι διστάζω

που αν βγαίνω ή αν μπαίνω είναι που δεν γνωρίζω

αν σε όνειρο είμαι ή αν απέξω γυρίζω



με άσπρο μάρμαρο στρώνω άμα θες να ξαπλώσεις

σου έχω δώσει φαρμάκι μήπως έτσι γλιτώσεις

σου είχα πει πως ποτέ μας δεν θα μείνουμε μόνοι

μα παγωμένο σε αφήνω μες στο άσπρο σεντόνι

Α.Π.

52

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το βλέμμα

« στις: 17/09/22, 17:11 »

Α ρε Πέτρο ... τον ζήλεψα τον στίχο σου

53

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΚΕΙΝΟΙ

« στις: 27/08/22, 19:19 »

ΕΚΕΙΝΟΙ

 είναι αυτοί που θα τους λείψω όταν αύριο θα φύγω

και αυτοί που είδαν κάτι στο δικό μου το λίγο

και οι άλλοι που ακούσαν κι\όλα αυτά που δεν είπα

και αυτοί που με ρουφήξαν μες στην μαύρη τους τρύπα



είναι αυτοί που  το θυμούνται ότι με έχουν ξεχάσει

και αυτοί που με μαστόρευαν  σαν να είχα χαλάσει

και εκείνοι μου δώσαν να φυλάω τα κλειδιά τους

και αυτοί που δεν φοβήθηκαν να μπω στην καρδιά τους



και αυτοί που δεν τους άρεσα αλλά με αγαπούσαν

και εκείνοι που τους έλειπα μα δεν με ζητούσαν

και αυτοί που με βαριότανε αλλά με ενδιαφέρον

και αυτοί που με πουλάγαν μα ποτέ από συμφέρον



είναι αυτοί που την ζωή μου γεμίζουν

είναι αυτοί που την ζωή μου αδειάζουν

είναι αυτοί που όταν τους δω ημερεύω

μα είναι οι ίδιοι που πολύ με τρομάζουν



είναι αυτοί που μισώ να αγαπάω

είναι αυτοί που αγαπάω να μισώ

είναι αυτοί που μου είναι αδιάφορα ξένοι

μα ίσως είναι το άλλο μου το μισό

Α.Π.

54

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΙΑΤΙ

« στις: 15/08/22, 00:26 »

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΙΑΤΙ

Και θα ρθει ο καιρός , που θα φύγω και εγώ , όπως φύγανε τόσοι και τόσοι

και είναι αυτό το γιατί , που δεν θα μάθω ποτέ για ποιον λόγο με είχες σκοτώσει

Ίσως να είναι πρωί , πριν ο ήλιος να βγει , που τα μάτια για πάντα θα κλείσω

κι είναι αυτό το γιατί , που δεν θα σαι εκεί , το όνειρό μου σε σένα να αφήσω



Ίσως να είναι αργά , μεθυσμένος ξανά , που θα γείρω πριν φτάσω στο σπίτι

κι είναι αυτό το γιατί , που κανείς δεν θα δει , και όσα πέθαναν μες στον αλήτη

Ίσως να χει βροχή , όταν το τέλος θα ρθει , να με βρει μούσκεμα στο παγκάκι

και είναι αυτό το γιατί ,που μες στο χειμώνα μου εσύ , ούτε στιγμούλα δεν μπήκες λιγάκι



Ίσως να ναι η γιορτή μου , η ονόμαστική μου , που θα σβήσω πριν τα ''χρόνια πολλά'' μου

κι είναι αυτό το γιατί,  που ποτέ μια ευχή , δεν μου είπες ποτέ σου κυρά μου

Ίσως να ναι Δευτέρα , πολυάσχολη μέρα , που θα μείνουνε όλα στη μέση

και είναι αυτό το γιατί  ,που έζησα μιά ζωή , κάνοντας ότι δεν μου αρέσει



Ίσως αύριο να ναι , ίσως σε μία εβδομάδα , ίσως πάλι  να είναι του χρόνου

κι είναι αυτό το γιατί  , που όταν το τέλος μου 'ρθεί , εσένα δεν θα σε νοιάξει καθόλου

Ίσως όμως στα αλήθεια , να 'ναι απλά μία συνήθεια , που σε σκέφτομαι ότι και αν κάνω

και είναι αυτό το γιατί , που δεν σε νοιάζει να ξέρεις , αν θα σε σκέφτομαι και όταν πεθάνω

Α.Π.

55

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΙΔΡΩΤΑΣ

« στις: 29/07/22, 22:41 »

ΙΔΡΩΤΑΣ

το καλαμάκι μασάω

και η ώρα πανιαζει

σαν ιδρώτας κυλάω

μες στην πόλη που βράζει



 με έχει η νύχτα  φουντάρει

μες σε γυάλινο βάζο

κολυμπάω σαν το ψάρι

στον ιδρώτα που στάζω



ότι γράφω θολώνει

από στάλες ιδρώτα

και ότι νιώθω θαμπώνει

στης οθόνης τα φώτα



το τσιγάρο βρεγμένο

και στα δάχτυλα σπάει

δεν μου ήταν γραμμένο

όνειρο ήσουν και πάει

Α.Π.

56

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Απ: Μάθημα Ζωγραφικής..

« στις: 28/07/22, 18:16 »

ίσως το ωραιότερο Ποίημα που έχω διαβάσει εδώ μέσα

57

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ

« στις: 19/07/22, 00:03 »

ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ

Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί γράφω.

Γιατί έχω την ανάγκη να ακουμπήσω τις σκέψεις μου σε ένα χαρτί.

Ίσως κάποιος να νομίσει πως η αιτία είναι ότι θέλω να φανώ σπουδαίος.

Εγώ πάλι το απορρίπτω αυτό γιατί ξέρω πως πιο πολύ εκθέτω τον εαυτό μου με τον μπακαλίστικο τρόπο της αδέξιας γραφής μου, παρά πείθω κάποιον να πάρει σοβαρά τα κείμενά μου.

Μία άλλη αιτία θα μπορούσε να είναι ο χρόνος που μου δίνει το γράψιμο να σκεφτώ και να εμβαθύνω

περισσότερο , από όσο χρόνο μου δίνει η ομιλία , και δεν έχω και την ανάγκη να υπερασπιστώ τα κείμενά μου , όπως την έχω για να υπερασπιστώ τα λόγια μου.

Επίσης δεν είναι και μικρό πράγμα να έχω το άλλοθι της ''ποιητικής αδείας'' .

Μόνο και να φανταστεί κανείς κάποιον , να μιλάει στην καθημερινότητά του με τον τρόπο που μιλούν οι ποιητές, νομίζω πως θα βάλει τα γέλια από το γελοίο του πράγματος .

Γιατί τα πιο όμορφα λόγια οι , πιο όμορφοι συλλογισμοί , δεν χωρούν σε αυτή την άθλια πραγματικότητα .

Θα μπορούσα να σκεφτώ και πολλούς άλλους λόγους για την ανάγκη που με κάνει να γράφω τους ρηχούς μου στίχους και τα χαζά μου κείμενα.

Όμως έχω καταλήξει ποιος είναι ο σπουδαιότερος και ο πιο σοβαρός λόγος.

Είναι η ελπίδα μου πως μια μέρα , τυχαία , θα διαβάσεις και εσύ ότι έχω γράψει.

Και εκείνο το ''σ' αγαπώ'' και εκείνο το ''μου λείπεις πολύ'' που κρύβονται ντροπαλά πίσω από τα γράμματα και φοβισμένα κάτω από τις λέξεις , θα χτυπήσουν την πόρτα της καρδιάς σου ... Και ποιος ξέρει... Ίσως ανοίξεις .
Α.Π.

58

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΧΡΩΜΑ

« στις: 17/07/22, 00:30 »

ΧΡΩΜΑ

Και των νόμων ο γνώστης που έχει κάτι από φίδι

που για την κάθε πόρτα έχει από ένα αντικλείδι

να μου ορίσει τη γνώμη μα και το θυμικό μου

προσπαθεί , και εννοείται πάντα για το καλό μου



Κρεμασμένο το δίκιο σε γαλάζιες γραβάτες

στα πανό  από τα Lidl κόκκινες αυταπάτες

η κοινή γνώμη μοιάζει πόρνη που έχει μεθύσει

πού ένα ρεμάλι όλο βρίζει μα πάλι σ' αυτόν θα γυρίσει



Μα σου λέω δικέ μου πως δεν χάσαμε ακόμα

τι κι αν μοιάζουν οι ιδέες να 'χουν πέσει σε κώμα

εγώ ξέρω ποιος είμαι και εσύ ξέρεις ποιος είσαι

στον καμβά ρίξε χρώμα , φτιάξε ένα κόσμο και ζήσε



Μα κι'αν στο τέλος της μέρας το θηρίο  νικήσει

σε έναν κόσμο από χρώμα λίγο θα χουμε ζήσει

και το χρώμα αν ανθήσει και ανεμίσει τον σπόρο

στον ασπρόμαυρο κόσμο τους θα τον αφήσουμε δώρο

Α.Π.

59

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΙΣΩΣ

« στις: 16/07/22, 19:01 »

Ωραίο αυτό ΠΟΙΕ ! 
Τσαχπίνικο ! 

Επιφυλάσσομαι ...

/Πέτροc 

σου επιτρέπω να επιφυλασσεσε ελεύθερα χαχαχα

60

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΙΣΩΣ

« στις: 13/07/22, 22:54 »

ΙΣΩΣ

Ίσως σε μία άλλη θάλασσα , ίσως με ένα άλλο κύμα

ίσως με ένα άλλον άνεμο ,  ίσως με άλλο πλοίο

ίσως αν είχα τον καιρό πλώρα και όχι πρύμα

ίσως αν είχε ξαστεριά και όχι βροχή και κρύο



μπορεί να έφταναν σε εσένα

τα όνειρά μου τα  πνιγμένα



ήταν και αυτός ο ήλιος σου στα κύματα καβάλα

 ηταν και τα μαλλάκια σου με θάλασσα βρεγμένα

τα πονηρά τα μάτια σου , τα φρύδια τα μεγάλα

και εκείνα τα χαμόγελα τα κακομαθημένα



και στο καράβι μπήκα μέσα

 και είπα εγια μολα ,  εγια λεσα



ίσως να φταις μόνο εσύ ,  ίσως να φταίνε οι άλλοι

να φταίει ίσως η αγάπη μου για σέ που ήταν μεγάλη

ίσως να φταίει η στεριά , ίσως να φταίει το νερό

μα ίσως φταίω μόνο εγώ για τον κακό μου τον καιρό



χίλια ναυάγια και να χα

αρκεί να σε έβλεπα μονάχα

Α.Π.

61

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΥΜΑ

« στις: 02/07/22, 23:06 »

ΚΥΜΑ

σε μία θάλασσα από σκέψεις

εισαι το πιο ωραίο  κύμα

σε ταξίδεψα μονάχος

πότε όρτσα πότε  πρίμα



πότε σε έπαιρνα στις χούφτες

και από τους φόβους μου πλενόμουν

πότε μέσα στους βυθούς σου

 σαν την άγκυρα σερνόμουν



είσαι κύμα του Αυγούστου

και μπουνάτσα του χειμώνα

μα δεν κύλησε από σένα

στο κορμί μου ούτε σταγόνα



εισαι το πιο ωραίο κύμα

το πιο όμορφο από όλα

που τις νύχτες σιγοσβήνεις

 με έρωτα και βαρκαρόλα



Α.Π,

62

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Απ: Τραγούδια μου

« στις: 29/06/22, 17:26 »

σε αυτούς που ακόμα μπορούν να ξεχωρίσουν το θρόισμα μιας  πικροδάφνης μες στον θόρυβο του δρόμου,  σίγουρα αρέσουν πολύ τα τραγούδια σου.... αιώνιος θαυμαστής

63

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΖΩΕΣ

« στις: 24/06/22, 20:02 »

ΖΩΕΣ

τα χω βάλει όλα σε μία τάξη

και έχω μπει σε μιά καλή σειρά

πιά μπορώ να πω πως είμαι εντάξει

τώρα τα βολεύω μία χαρά



βρήκα μία γόμα να σε σβήσω

και έδωσα φιλί να σε αρνηθώ

αγόρασα μία Ιθάκη να γυρίσω

και ένα ψέμα για να αγαπηθώ



την ζωή μου άλλαξα με μιά άλλη

 τη δικιά μου άστηνε ...χαλάλι

άστην μες στους στίχους να βουλιάζει

άστηνε θανάτους να γιορτάζει



και όταν δεν θυμάμαι να ξεχνάω

και όταν στο στενό σου τριγυρνάω

είναι που ακόμα τα μπερδεύω

και δεν ξέρω ποια ζωή ξοδεύω

Α.Π.

64

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

« στις: 31/05/22, 23:26 »

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

Ηταν σε εκείνη τη μικρή στιγμή στο χρόνο , που βγήκε έξω από το χειμωνιάτικο του κόσμο .

Που άφησε το μολυβένιο βαρύ σύννεφο , και περιπλανήθηκε μόνος στον παγωμένο ουρανό ελπίζοντας μήπως τυχαία συναντήσει την άνοιξη που έβλεπε κάθε βράδυ στο όνειρό του από παιδί .

Μα το μόνο που πρόλαβε να δει από την άνοιξη ήταν τα χελιδόνια που γυρνούσαν στις ζεστές περιοχές κουρασμένα από το μεγάλο ταξίδι .

Ηταν τόσο ανήμπορος να τα ακολουθήσει , ήταν τόσο θλιβερό να τα βλέπει να φεύγουν και να απομακρύνονται ξέροντας ότι στο τέλος του ταξιδιού τους θα βρισκόταν εκεί που ήταν και το όνειρό του .

Κάποια στιγμή έπιασε σφιχτά από τη μέση την πρώτη νιφάδα τού χιονιού που έφερε η καταιγίδα και χορεύοντας μαζί της απόλαυσε την τελευταία του πτώση και τον τελευταίο του χορό.

Α.Π.

65

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / μία παλιά Monopoly.....

« στις: 21/05/22, 14:34 »

μία παλιά Monopoly.....



 Μα ήταν η φάση αλλιώς

το παιχνίδι είχε άλλους κανόνες

και εγώ ένας παίχτης παλιός

που είχα λήξει πριν κάτι αιώνες



 Οσα έχω δεν βρίσκουν λαλιά

και ο θόρυβος μπήκε στις λέξεις

σαν μονόπολη μοιάζω παλιά

που σου ανοίγομαι μήπως με παίξεις



Μα εσύ μέσα απ' το κινητό

 τον κόσμο πουλάς και αγοράζεις

και όταν στο φως του δειλά ξεμυτώ

στα αδιάβαστα πάντα με βάζεις



Α.Π.

66

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ

« στις: 11/05/22, 17:34 »

Αφου δεν σε θέλει αυτή η κάποια ψυχή, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις ειναι να ζητήσεις συγχώρεση, να προσευχηθείς για την ψυχή αυτή, και να την αφήσεις να πάει στο καλό.

(ναι κατάλαβα το νόημα, απλά παραθέτω την Χριστιανική προσέγγιση, καθότι δεν είμαι ικανός για κάτι παραπάνω)

ξέρεις τι έχω καταλάβει.... οι περισσότεροι αναγνώστες διαβάζουν  κάποια ποιήματα (αυτό ισως συμβαίνει μόνο με τους άσημους ποιητές ) και νομίζουν ότι είναι πραγματικές και προσωπικές ιστορίες.... Τις περισσότερες φορές είναι η φαντασία του ποιητή και ένας χαρακτήρας που έχει στο μυαλό του και μία ιστορία για αυτόν τον χαρακτήρα

συμβουλή προς τον φανταστικό ήρωα είναι φίλε!

το αντιμετώπισες πολύ ωραία φίλε μου

67

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ

« στις: 11/05/22, 15:49 »

Αφου δεν σε θέλει αυτή η κάποια ψυχή, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις ειναι να ζητήσεις συγχώρεση, να προσευχηθείς για την ψυχή αυτή, και να την αφήσεις να πάει στο καλό.

(ναι κατάλαβα το νόημα, απλά παραθέτω την Χριστιανική προσέγγιση, καθότι δεν είμαι ικανός για κάτι παραπάνω)

ξέρεις τι έχω καταλάβει.... οι περισσότεροι αναγνώστες διαβάζουν  κάποια ποιήματα (αυτό ισως συμβαίνει μόνο με τους άσημους ποιητές ) και νομίζουν ότι είναι πραγματικές και προσωπικές ιστορίες.... Τις περισσότερες φορές είναι η φαντασία του ποιητή και ένας χαρακτήρας που έχει στο μυαλό του και μία ιστορία για αυτόν τον χαρακτήρα

68

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ

« στις: 10/05/22, 21:08 »

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ

συγγενεις και λιγοι φιλοι
θα δακρυζουν πανωθε μου
η βροχη θα σιγονταρει
στο κλαψουρισμα του ανεμου

μα εσυ δεν θασαι εδω
ενα αντιο να σου πω

στις σκιες θαμαι κρυμενος
την πομπη για να κοιταζω
και στα συννεφα μοναχος
σαν τον λυκο θα ουρλιαζω

γιατι εσυ δεν θασαι εδω
ενα αντιο να σου πω

τα λουλουδια θα σκορπισω
οταν ολλοι θαχουν φυγει
και απ το χωμα θα ξεθαψω
οτι μου χει απομεινει

για να ερθω να σε βρω
ενα αντιο να σου πω
Α.Π.

69

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΝΙΓΜΟΣ

« στις: 05/05/22, 16:07 »

ΠΝΙΓΜΟΣ
Δεν σε είδα ποτέ σαν μία σανίδα σωτηρίας.
Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι ήσουν ένα ναυάγιο  στους βυθούς της ψυχής σου.
Ενιωσα την αιώνια μοναξιά σου.
Και ο μόνος τρόπος που βρήκα  για να έρθω κοντά σου ήταν να πνιγώ .
Επρεπε να σου πω ψέματα ότι μπορείς να ξαναταξιδέψεις για να σου δώσω ελπίδα.
Μέχρι και  έναν χάρτη άνοιξα για να σου δείξω το ταξίδι  που αν ήθελες θα κάναμε μαζί.
Ομως εσύ μου είπες ότι οι πνιγμένοι είναι κακιά παρέα και με παρακάλεσες να φύγω .
Α.Π.
από την συλλογή ''στίχοι από μιαν άλλη ζωή''

70

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Δεν φοβάμαι μα φοβάμαι

« στις: 25/04/22, 00:38 »

κατά τη γνώμη μου το καλύτερο σου

71

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ

« στις: 24/04/22, 23:31 »

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ

και καμία γειτονιά  να σε ψάξω

και ας βλέπω των μάγων το αστέρι

και η αλήθεια που παλεύω να γράψω

στάχτη μες στο καμένο μου χέρι



είναι η πόλη κλειστή σαν το στρείδι

που έχει μέσα ένα μαργαριτάρι

να το κλέψω προσπάθησα ήδη

σαν της πλατείας τον φθηνό κατεργάρη



λίγο χρόνο αν πουλούν να αγοράσω

δύο λόγια να  σου έλεγα ακόμη

μα έχω αργήσει και δεν θα προφτάσω

να ζητήσω από την αγάπη συγγνώμη

Α.Π.

72

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ

« στις: 09/03/22, 14:20 »

Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ

Μες στις χούφτες μου κρατώ την τελευταία της βροχής σταγόνα

ότι έμεινε από εκείνη και ότι από τον βαρύ χειμώνα

στέγνωσε το μονοπάτι με τις λάσπες που με έφερε ως εδώ

δεν κοιτάζω πια τον ήλιο και τα αστέρια για να μη την δω



Μα έχει μείνει κάτι

 απ' την αυταπάτη

είναι μες στους ίσκιους κάποια χρώματα

μέσα στα ξενύχτια και στα λιώματα



Θα έρθουν χελιδόνια και θα χτίσουνε ξανά φωλιές

κάπου την ψυχή μου θα κουρνιάσω με σε ξένες αγκαλιές

θα γεμίσει η νύχτα με αστεία και με μουσική

άδεια η ζωή μου να μη μένει να μη δω πως δεν είναι εκεί



Μα θα λείπει κάτι

εκείνη η αυταπάτη

που έβαφε τους ίσκιους με τα πιο ωραία χρώματα

για να μην τρομάζω μέσα στα ξενύχτια και στα λιώματα

Α.Π.

73

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΤΟ ΛΙΓΟ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

« στις: 07/03/22, 20:11 »

ΣΤΟ ΛΙΓΟ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

δεν έλειπε κανείς

όλοι χωρέσαν μες στο λίγο της στιγμής

και πέλαγο βαθύ απλώθηκε στα μάτια

ταξίδια στο βυθό

κρατάω από το χέρι το σκοτάδι να σωθώ

πριν να χαθώ μες στης στιγμής τα μονοπάτια



δεν είναι ο ήλιος και τα αστέρια που φωτίσανε

εκείνο το σβηστό χαμόγελο στα χείλη μου

μα ήταν εκείνοι που έφυγαν και δεν γυρίσανε

και που τους σκούπισε απ' τα μάτια το μαντήλι μου



Α.Π.

74

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ

« στις: 01/03/22, 15:32 »

ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ
Είναι γιατί τις αγάπησα πολύ , την παρακμή μου και την πτώση μου...
Εκείνες ήταν που με έμαθαν ποιος είμαι στα αλήθεια ...
Γιατί καμιά μάσκα δεν σε ακολουθεί στην πτώση ...
Στην άκρη του γκρεμού είναι που φοβάσαι τα πάντα ...
Φοβάσαι πως θα σε σπρώξουν να πέσεις , φοβάσαι πως δεν θα σε βοηθήσουν να σηκωθείς , φοβάσαι τον πόνο , φοβάσαι να μείνεις μόνος , φοβάσαι τον θάνατο ...
Μα όταν αρχίζεις να κατρακυλάς είσαι πια ελεύθερος , δεν έχεις να πάρεις αποφάσεις , δεν υπάρχει σωστό και λάθος , δεν υπάρχουν φίλοι και εχθροί ...
Δες τον ήλιο πώς ζωγραφίζει με τα πιο όμορφα χρώματα τις τελευταίες στιγμές της μέρας ...
Κοίταξε το πεφταστέρι πώς σκορπάει υπέροχα το φως του , στο τελευταίο του ταξίδι ...
Λάτρεψα με πάθος την μούσα μου , και εκείνη με βοήθησε να γράψω τους στίχους μου , μνημείο για να δείχνει που έζησαν και που πέθαναν τα πιο όμορφα μου όνειρα ...
Την αγάπησα πολύ την παρακμή μου γιατί ποτέ δεν τρόμαξε το παιδί που ζει μέσα μου ... για αυτό και ζωγραφίζω ακρογιαλιές και κάμπους για να έχει το παιδί κάπου να πάει όταν έρθει η άνοιξη ...
Ίσως η παρακμή και η πτώση μου να είναι η πιο ολοκληρωμένη εκδοχή του εαυτού μου...
Γιατί όλοι οι φόβοι που με συνόδευαν στον δρόμο της ζωής μου , σταμάτησαν εκεί στην άκρη του γκρεμού , και δεν με ακολούθησαν στην πτώση μου...
Και οι φόβοι ήταν αυτοί που με υποχρέωναν να φοράω μάσκες ...
Και επιτέλους έμαθα το αληθινό μου πρόσωπο ...
Και είναι ωραίο να ξέρεις ποιος στα αλήθεια είναι αυτός που μαζί του θα κάνεις το υπόλοιπο ταξίδι που σου απομένει ...
Α.Π.

75

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΣΙΓΑΡΟ

« στις: 22/02/22, 18:04 »

ΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΣΙΓΑΡΟ



Σαν το τσιγάρο που μου είχες κάνει τράκα

σαν τον  καφέ που ζήτησες να σε κεράσω

σαν τότε που είπες απ 'το σπίτι να περάσω

φθηνή η ζωή μου και την σκότωνες για πλάκα



και τον καφέ και τα τσιγάρα μου έχω αφήσει

στην σερβιτόρα έχω πει πως θα γυρίσω

μα έχω πεθάνει και νομίζω πως θα αργήσω

και θα έχουν τώρα το τραπέζι καθαρίσει



πόσο θα ήθελα να μάθω αν με θυμάσαι

πόσο θα ήθελα να σε έχω πια ξεχάσει

κι' αναρωτιέμαι όταν ο χρόνος θα περάσει

αν στο τσιγάρο και μες στον καφέ μου θα 'σαι



Α.Π.